Έχασε η πρωταθλήτρια στην Τούμπα από τον ΠΑΟΚ. Καθαρά, με 2-0. Έφυγε, όμως, από τη Θεσσαλονίκη με ψηλά το κεφάλι. Γιατί στο γήπεδο έπαιξε σαν πρωταθλήτρια. Σαν αληθινή διεκδικήτρια της κούπας. Έχει καμιά σημασία αυτό, όταν τη νίκη την πήρε ο αντίπαλος, ο οποίος μάλιστα είναι το φαβορί για τον τίτλο; Μεγάλη σημασία έχει.
Ένα ντέρμπι ήταν στην έδρα του αντιπάλου. Καμιά έκπληξη το αποτέλεσμα, αν όχι αναμενόμενο. Όπως κι αν εξελίχθηκε το παιχνίδι, και όπως τελείωσε.
Δύο δώρα έκανε ο αμυντικός της ΑΕΚ στον σκόρερ. Ειδικά το πρώτο σπάνια να προκύψει σε τόσο κρίσιμο αγώνα. Ο Λαμπρόπουλος έκανε κανονική ασίστ στον Πρίγιοβιτς, που όμως δίκαιο είναι να χαρακτηριστεί προσωπικό γκολ. Κάποιος άλλος πιθανότατα να μην έστελνε την μπάλα στο πλεκτό. Να μην εκμεταλλευόταν το χάρισμα του αντιπάλου.
Ο ΠΑΟΚ, λοιπόν, νίκησε αλλά δεν πάτησε την ΑΕΚ. Δεν έδειξε την όποια αγωνιστική του διαφορά, την υπεροχή του, όπως συνέβη τον περασμένο Μάιο, στο ΟΑΚΑ, με την επικράτησή του στον τελικό του κυπέλλου. Στην Τούμπα, πέρα από τα δύο δοκάρια, που απλώς ήταν δύο καλές της στιγμές, η ΑΕΚ ήταν καλύτερη. Ψύχραιμη. Κυρίως είχε σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Χωρίς εκρήξεις, έφερε το παιχνίδι στα μέτρα της από το πρώτο λεπτό, και σχεδόν το ήλεγχε.
Βεβαίως ο ΠΑΟΚ διαθέτει ρόστερ για πρωτάθλημα. Την ΑΕΚ, όμως, την κέρδισε μονάχα στο σκορ. Τις εντυπώσεις κέρδισε η ΑΕΚ. Πολύ σημαντικό αυτό! Καθόλου λίγο. Πιθανόν να έπαιρνε ισοπαλία και να παρουσίαζε ομάδα κουτσή, προβληματική, ελλιπή. Αυτή η ΑΕΚ που έχασε στην έδρα του ΠΑΟΚ έδωσε ελπίδες στον κόσμο της και την επιβεβαίωση στις δυνατότητές της.
………………….
Ποιος ήταν ο ρόλος του Φινλανδού διαιτητή, διάβασε στο apodytiriakias.gr
