Δεν τον λυπήθηκε ο ΠΑΟΚ τον Παναθηναϊκό. Ένα φάντασμα ομάδας. Τι έπρεπε να γίνει, δηλαδή; Να μην κυνηγήσει ο ΠΑΟΚ μία νίκη από την οποία θα απουσίαζε η λεβεντιά; Αυτό έπρεπε να γίνει. Όχι, ρε, και τέσσερα γκολ, αυτό το 4-0 σε αντίπαλο που δεν υπάρχει στο γήπεδο. Κανένας σεβασμός στον μεγάλο Παναθηναϊκό. Κανένας αυτοσεβασμός και στη φανέλα του ΠΑΟΚ.
Δεν είναι ντροπή μία ομάδα να βάλει όσα γκολ μπορεί. Δεν είναι ξευτίλα μία ομάδα να φάει και τέσσερα και οκτώ γκολ. Όχι, όμως, όταν το ματς είναι άνισο.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι σήμερα απλώς μία αδύναμη αγωνιστικά ομάδα. Είναι μία ομάδα που τυπικά συμμετέχει στο πρωτάθλημα. Καμία αυτοσυγκέντρωση οι παίκτες του. Είναι επαγγελματίες βουτηγμένοι στο πρόβλημα. Στο προσωπικό, στο οικονομικό και κατ’ επέκτασιν οικογενειακό τους πρόβλημα, επειδή βρίσκονται σε μία εταιρεία που έχει φαλιρίσει.
Πριν από 47 χρόνια η Τσέλσι έπαιξε με τη Ζένες Ες, στο Λουξεμβούργο και κέρδισε 16-0. Ο βρετανικός Τύπος τα έχωσε στη λοντρέζικη ομάδα που βρήκαν μία ερασιτεχνική ομαδούλα και τη σακάτεψαν στα γκολ. «Ντροπή της Τσέλσι!» έγραψαν. Στο επαναληπτικό ματς, στο Λονδίνο, η αγγλική ομάδα κέρδισε μόνον 4-0.
Ανέντιμη νίκη είναι να κερδίσεις με πιασμένο το κοράκι. Με πιασμένο τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Άλλη η περίπτωση του χθεσινού αγώνα στην Τούμπα. Απέναντι σ’ ένα πτώμα κατάφερε αναξιοπρεπή τουλάχιστον νίκη 4-0 ο ΠΑΟΚ. Σε βάρος ενός διαλυμένου ψυχολογικά και υπαρξιακά Παναθηναϊκού. Έκανε τη δουλειά του ο ΠΑΟΚ και με ένα 2-0.
………………………………………….
Γιατί δεν υπάρχει σωτηρία στον Παναθηναϊκό, διάβασε στο apodytiriakias.gr
