Τα παιδιά μιμούνται λεκτικές συμπεριφορές των γονέων τους και καθώς μεγαλώνουν έχουν όλο και περισσότερα ερεθίσματα, εμπειρίες που βοηθούν στην ανάπτυξη της λεκτικής τους ικανότητας και στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου τους. Τα παιδιά επαναλάβουν τα ακούσματα που έχουν καθημερινά. Ωστόσο είναι ακόμη μικρά για να φιλτράρουν τα ακούσματα και να επιλέξουν αυτά που πρέπει να πουν ή να απορρίψουν εκείνα που δεν πρέπει.
Το λεξιλόγιο τους εμπλουτίζεται με νέες λέξεις αλλά και με κάποιες «κακές» που στο άκουσμά τους οι μεγάλοι σπεύδουν να απαγορέψουν την επανάληψή τους. Τα παιδιά βρίσκουν πολλές φορές διασκεδαστικό να επαναλαμβάνουν απαγορευμένες λέξεις προκειμένου να ελέγξουν τις αντιδράσεις των γύρω τους, αλλά κυρίως των γονέων τους.Οι αλήθεια είναι πως οι απαγορευμένες λέξεις οι βρισιές δηλαδή, είναι λέξεις που συνοδεύονται με συναισθηματική ένταση μεγαλύτερη από τις απλές, κοινές λέξεις για αυτό είναι οι πρώτες λέξεις που θα αντιγράψουν.
Κατά κανόνα, οι πρώτες άσχημες λέξεις που μαθαίνει ένα παιδί είναι εκείνες που σχετίζονται με τα κακά του. Απολαμβάνει να τις λέει γιατί, πολύ απλά ξέρει τι σημαίνουν αλλά και γιατί στα πρώτα χρόνια της ζωής τους οι λειτουργίες της απέκκρισης βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός και ξέρει ότι αποτελούν ιδιαίτερο ζήτημα στην οικογένεια. Τα μικρά παιδιά τρέμουν μη χάσουν την προσοχή των γονιών τους και φοβούνται μήπως αποξενωθούν από αυτούς. Εκεί αποσκοπεί και η αναπαραγωγή «κακών λέξεων» που είναι ένας πειραματισμός για να δουν αν μπορούν να τραβήξουν την προσοχή των γονέων τους.
Διαβάστε περισσότερα στο govastileto…
