Δεκαετίες τώρα διαβάζαμε, μετά συζητούσαμε, αργότερα γράφαμε και πάλι από την αρχή, πιστεύοντας οι αφελείς, πώς ο κόσμος μας, θα πάει μπροστά. Μεγαλώσαμε σιγοσφυρίζοντας τις μουσικές μας και σιγοψιθυρίζοντας τα στιχάκια που μας συντρόφευαν εφήβους πια αλλά και φοιτητές, φαντάρους, επαγγελματίες, εργαζόμενους. Υπήρχε (υπάρχει) μία τρυφερότητα σε αυτά τα στιχάκια, ένα προσωπικό δέσιμο βρε αδελφέ, είναι γεμάτα από εικόνες, αναψοκοκκινίσματα, σηκωμένες γροθιές, ατέρμονους καυγάδες και σκέψη, ναι σκέψη. Πέρασαν τα χρόνια, ασήμωσαν τα μαλλιά στο κεφάλι και ρυτίδωσε το πρόσωπο αλλά κάθε φορά που αφουγκραζόμαστε την ψυχή μας, αυτά τα στιχάκια επανέρχονται στο νου και στα χείλια.
Ήρθαν τώρα οι άλλοι, εκείνους που από εκείνα τα οδοφράγματα του Μάη τούς είχαμε απέναντι, γιατί είχαμε επιλέξει τη γνώση, τον Σάρτρ, τον Γκοντάρ, τον Μπουνιουέλ, μας άρεσαν οι στίχοι του Σεφέρη και εκείνο το χοντρό σύγγραμμα του Ελύτη, μας άρεσε ο Καββαδίας, διαβάζαμε τον Αναγνωστάκη, παλεύαμε να καταλάβουμε τον Μαρκούζε. Ναι, ανήκαμε σε μια γενιά που αυτούς τους άλλους τούς είχαμε απέναντι. Όχι δογματικά, και με μεγάλες δόσεις ανοχής. Ο καθένας με τη δουλειά του. Εμείς με τους ανθρώπους και αυτοί με τον Θεό. Κανένα πρόβλημα.
Τώρα όμως τα έβαλαν με τη δική μου «Συννεφούλα», τώρα με έθιξαν, τώρα παρεμβαίνουν στη δική μου κουλτούρα, τη ζωή μου, τον τρόπο που μεγάλωσα τα παιδιά μου, το μοτίβο των συμπεριφορών μου απέναντι στα καθημερινά, τα αγαπημένα, αυτά που για εμένα έχουν σημασία. Τώρα με έβαλαν οι άλλοι απέναντι τους.
Έχω προσευχηθεί τρείς φορές στη ζωή μου, δεν ξέρω σε ποιόν ούτε το γιατί. Η πρώτη στον Αι Γιώργη στο Φανάρι, η δεύτερη στο καθολικό μετόχι του Παύλου στη Δαμασκό και η τρίτη στο παλιό τέμενος του Σαράγιεβο. Και τις τρείς φορές οδηγήθηκα σε μία κατάθεση σκέψεων λόγω μιας έντονης ανάγκης να ζητήσω συγγνώμη, προφανώς και κατ’ αρχήν από τον εαυτό μου και συνάμα και από τους άλλους. Αυτή είναι η σχέση μου με τον Θεό.
Περιορισμένη σε ελάχιστες στιγμές σαν τα τρία δάκτυλα μιας παλάμης. Όμως ως εδώ. Δεν τους ενόχλησα, τους άλλους, ποτέ. Δεν κατέκρινα την πίστη τους. Αυτοί αποφάσισαν να το κάνουν. Με ενοχλεί αφάνταστα.
