ΠΚ
Πυρά ομαδόν διά του Τύπου και διαρροών κατά του Ιερώνυμου για την ανάμειξή του στο ζήτημα του «Ονόματος». Πλην όμως μία λεπτομέρεια διέλαθε την προσοχή των «αναλυτών». Πως ο Αρχιεπίσκοπος με την τοποθέτησή του «ΔΕΝ» καλεί σε συγκεντρώσεις και λαοσυνάξεις. Αντιθέτως, τις απορρίπτει.
Πρόκειται για διπλό δώρο προς τον Αλέξη Τσίπρα. Αφενός δεν πυροδοτεί το μασούρι του εθνικο-πατριωτισμού με μαζικά συλλαλητήρια, αφετέρου αφοπλίζει τον Άνθιμο Θεσσαλονίκης, ο οποίος αυτο- αγορεύεται σε κεντρικό «συγκεντρωσιάρχη». Προσέξτε, δε, πως η απόφαση περί Μακεδονικού ελήφθη από την Ιερά Σύνοδο κι όχι από την Ιεραρχία. Η Ιερά Σύνοδος είναι ολιγάριθμη και ελέγξιμη. Η Ιεραρχία είναι πολυάριθμη και ανεξέλεγκτη. Όσο για τους «ειδήμονες», ας μην ξεχνούν πως η κόντρα της Εκκλησίας για το ζήτημα αφορά πολύ περισσότερο στην τύχη (και την τελική ονομασία) της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, πολύ παλαιάς, αφού συγκροτήθηκε επί Άννας Κομνηνής, και όχι στην κοσμική διάσταση της ονομασίας του κράτους της ΠΓΔΜ.
Η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος αντιμετωπίζεται από Αθήνα και Βελιγράδι ως Σχισματική, ανήκε παλαιότερα στο Πετς (τώρα πια Βελιγραδίου), αυτονομήθηκε κατόπιν επιχειρώντας να ταυτιστεί με τη Βουλγαρική Εξαρχία για να επανέλθει καταϊδρωμένη (λόγω ΤΙΤΟ και Κομμουνισμού, είδες οι κομμουνιστές!) στην αγκαλιά του Βελιγραδίου. Πρόκειται για ενδο-οικογενειακό πρόβλημα της καθ’ ημάς Ανατολικής Εκκλησίας με ολίγη από τη βαθιά αντιπαράθεση μεταξύ Πατριαρχείου Μόσχας και Φαναρίου, τη στιγμή που η σημερινή Αρχιεπισκοπή Αχρίδος είναι σαφώς φιλο-ρωσικών τάσεων.
Ο Ιερώνυμος αναμειγνύεται μεν, όσο πατά η γάτα, αλλά και επιχειρεί και διακριτική διαφυγή με ελαφρά πηδηματάκια από μία δυσδιάκριτη αλλά υπαρκτή έξοδο κινδύνου που θα εκνευρίσει τους σκληρούς της Ιεραρχίας, που είναι πολλοί και επιθετικοί.
