Π.Κ.
Αντιγράφω από το επίσημο κείμενο της πολιτικής απόφασης του 20ου συνεδρίου του ΚΚΕ.
«Η καπιταλιστική Ελλάδα με «εθνικό νόμισμα» δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού. Η υιοθέτηση ενός πιο υποτιμημένου νομίσματος δεν μπορεί να αποτελέσει κρίκο βελτίωσης της ζωής της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μέσω της ενδεχόμενης ώθησης που θα δώσει στην ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη λόγω και της φτηνότερης εργατικής δύναμης, ως συνέπειας της υποτίμησης.
Η όποια ενδεχόμενη ανάκαμψη της καπιταλιστικής παραγωγής, όποτε προκύψει, δεν θα συνοδευτεί από ουσιαστική ανάκαμψη μισθών, συντάξεων, δικαιωμάτων, δεν θα ωφελήσει το λαό.
Όσες πολιτικές δυνάμεις προβάλλουν έναν τέτοιο στόχο ως «λύση» ή ως ενδιάμεσο στόχο για ριζικές αλλαγές, τουλάχιστον αντικειμενικά, εξυπηρετούν τις ιδιαίτερες ανάγκες τμημάτων του κεφαλαίου και συνολικότερα διαφοροποιήσεις της αστικής πολιτικής ως αποτέλεσμα όξυνσης των αντιφάσεών της. Αλλωστε, πολιτικές επίθεσης σε εργατικές – λαϊκές κατακτήσεις εφαρμόζονται και στις χώρες του ευρώ και σε καπιταλιστικές χώρες με εθνικά νομίσματα.
Εάν επιλεγεί από την ΕΕ και την αστική τάξη η αποχώρηση της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ και η αλλαγή νομίσματος, το ΚΚΕ θα παλέψει, όπως και τώρα, με συγκεκριμένη γραμμή, την οποία θα προωθεί στο κίνημα, στον ελληνικό λαό.
Θα παρέμβει μαχητικά για να οργανωθεί ακόμα πιο αποφασιστικά ο αγώνας για την επιβίωση του λαού, για την αλληλεγγύη, για να μη μείνει καμία λαϊκή οικογένεια, κανένας εργαζόμενος, κανένας άνεργος μόνος του στις πιο οξυμένες επιπτώσεις της αλλαγής νομίσματος (μαύρη αγορά, απότομη, μεγάλη άνοδος πληθωρισμού), στα νύχια τραπεζών και κερδοσκόπων. Το εργατικό – λαϊκό κίνημα πρέπει να συνδέσει την πάλη αυτή με τον αγώνα για πραγματική ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα».
Όχι. Δεν πρόκειται για μία παρέμβαση συγκυριακού χαρακτήρα στη Βουλή. Δεν προκύπτει από μία προσωπική άποψη ενός στελέχους. Δεν αποτελεί προϊόν συζήτησης σε μία ΚΟΒΑ.
Είναι πολιτική θέση που καταγράφεται σε επίσημο πολιτικό κείμενο Συνεδρίου. Άρα συνιστά πολιτική αναφορά και θέσφατο. Είναι δε σαφής και απολύτως πραγματιστική προσέγγιση. Υπό τις παρούσες συνθήκες κάθε αναφορά σε εθνικό νόμισμα είναι αντιλαϊκή και στοχεύει στην περεταίρω εξαθλίωση των εργαζομένων.
Αλήθεια…. ποιος θα υποστηρίξει πλέον πολιτικά με αριστερή τοποθέτηση την επαναφορά της Δραχμής;
Νομίζω πώς δεν θα το αποτολμήσει ούτε καν ο Λαφαζάνης.
