Οι χθεσινές ανακοινώσεις επί των δημοσιονομικών στην Ελλάδα από το ΔΝΤ δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για εναλλακτικές ερμηνείες ή ελιγμούς που θα βοηθούσαν τη χώρα να βγει από τη μέγκενη της λιτότητας και της οικονομικής δυσπραγίας.
Οι χθεσινές ανακοινώσεις επί των δημοσιονομικών στην Ελλάδα από το ΔΝΤ δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για εναλλακτικές ερμηνείες ή ελιγμούς που θα βοηθούσαν τη χώρα να βγει από τη μέγκενη της λιτότητας Το μήνυμα ήταν λίγο-πολύ ξεκάθαρο ακόμη και για όσους έχουν ελάχιστες γνώσεις επί του θέματος: χωρίς το απαραίτητο ποσοστό πρωτογενούς πλεονάσματος, η Ελλάδα παραμένει στον ίδιο δρόμο της λήψης επίπονων δημοσιονομικών μέτρων και το 2018.
Χαρακτηριστικές είναι εξάλλου και οι δηλώσεις της επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, αλλά και τα όσα ανέφερε ο πρόεδρος της ευρωομάδας Γερούν Ντάισελμπλουμ για τον εν λόγω ζήτημα.
Η Λαγκάρντ εκτίμησε την Τετάρτη ότι σε βάθος δεκαετίας δεν είναι εφικτά πλεονάσματα 3,5% και έδωσε έμφαση στην ανάγκη οι όποιες μεταρρυθμίσεις γίνουν «να οδηγούν σε βιώσιμη ανάπτυξη και να μην έχουν προσωρινά αποτελέσματα, όπως έχει γίνει κάποιες φορές στο παρελθόν». Επεσήμανε, ακόμη, πως οι ελληνικές Αρχές γνωρίζουν ότι η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού είναι απολύτως απαραίτητη και πως το σημερινό σύστημα οδηγεί σε αθροιστικά συσσωρευμένο έλλειμμα.
Ο πρόεδρος του Eurogroup ανέφερε το ενδεχόμενο το 2019 -αν δεν διασφαλιστούν τα πρωτογενή πλεονάσματα- να τεθούν σε εφαρμογή όχι μόνο οι παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό (περικοπή συντάξεων) αλλά και στο φορολογικό (μείωση αφορολογήτου).
Οι προβλέψεις του ΔΝΤ για τα πρωτογενή πλεονάσματα «μεταφράζονται» από τους περισσότερους ως ακόμη ένα μήνυμα για το ζήτημα της λήψης μέτρων το έτος 2018 και εκτιμάται πως η συζήτηση θα ξανανοίξει το φθινόπωρο κατά τη διάρκεια κατάρτισης του προϋπολογισμού για τη νέα χρονιά και μετά τις βαρύνουσας σημασίας εκλογές στην Ευρώπη. Σε περίπτωση που οι ανησυχίες που έχουν εκφραστεί επιβεβαιωθούν, τότε εκτός από την «καυτή πατάτα» των μεταρρυθμίσεων σε συνταξιοδοτικό, αφορολόγητο κ.ο.κ. έρχεται να προστεθεί και το «πάγωμα» των θετικών αντίμετρων που έχει εισηγηθεί η κυβέρνηση.
Η επιστολή-βόμβα του Ντάισελμπλουμ
Στην επιστολή του μετά το Eurogroup της 7ης Απριλίου, ο Γερούν Ντάισελμπλουμ επισημαίνει πως οι ελληνικές Αρχές συμφώνησαν να νομοθετήσουν μια δέσμη «δημοσιονομικών διαρθρωτικών μέτρων ύψους 2% του ΑΕΠ: μία μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος που θα ανέλθει στο 1% του ΑΕΠ θα εφαρμοσθεί το 2019, ενώ η μεταρρύθμιση του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων, η οποία θα ανέρχεται στο 1% του ΑΕΠ, θα εφαρμοστεί επί της αρχής (in principle) το 2020, εκτός εάν είναι αναγκαία μια εμπροσθοβαρής εφαρμογή προκειμένου να επιτευχθεί ο συμφωνημένος δημοσιονομικός στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% το 2019… Συμφωνήσαμε επίσης ότι οι ελληνικές Αρχές μπορούν να νομοθετήσουν ένα δυνητικό (contingent) επεκτατικό πακέτο που θα εφαρμοστεί με αρχή από το 2019, υπό τον όρο ότι θα επιτευχθούν οι συμφωνηθέντες μεσοπρόθεσμοι στόχοι».
Επί της ουσίας ο επικεφαλής της ευρωομάδας ξεκαθαρίζει πως α) αν το 2019 δεν επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι, τίθεται υπό αμφισβήτηση η εφαρμογή ισόποσων αντίμετρων και β) ενδεχομένως αλλάζει και ο χρόνος ενεργοποίησης του πακέτου του 2020 που περιλαμβάνει τις περικοπές στο αφορολόγητο.
FAZ: Eλλάδα, μια «φάρσα» δίχως τέλος
Στην ατέρμονη διαπραγμάτευση μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων πιστωτών για το ελληνικό ζήτημα επανέρχεται η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), όπως μεταδίδει η Deutsche Welle.
«Εδώ και επτά χρόνια ευρωπαϊκά κράτη και ΔΝΤ προσπαθούν να τραβήξουν την Ελλάδα έξω από την κρίση, με ένα μείγμα δανείων βοήθειας, περικοπών και μεταρρυθμίσεων. Εξαιτίας των δανείων (και παρά το ότι μεσολάβησε ένα κούρεμα χρέους ιδιωτών πιστωτών το 2011) το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευθεί από το 145% στο 180% του ΑΕΠ. Aν αυτό το ποσοστό δεν έχει οδηγήσει τη χώρα ακόμη σε χρεοκοπία, οφείλεται στο ότι οι Ευρωπαίοι πιστωτές έχουν επιμηκύνει τη διάρκεια των δανείων, οι προθεσμίες αποπληρωμής μετατίθενται για όλο και αργότερα, ενώ τα επιτόκια συνεχίζουν να μειώνονται.
»Το ζήτημα του χρέους αφήνεται να διευθετηθεί σε μια περίοδο κατά την οποία πιθανώς ουδείς από τους σημερινούς πρωταγωνιστές θα βρίσκεται στην ίδια θέση» σημειώνει η Frankfurter Allgemeine Zeitung αναφερόμενη στη συνεχιζόμενη διαμάχη μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων εταίρων για το ελληνικό πρόγραμμα.
Ασυμφωνία, αδράνεια και στο βάθος πάλι κρίση
«Οι διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία και στο κράτος, που καταγράφονται στα εκάστοτε μεταρρυθμιστικά προγράμματα των πιστωτών, δεν έχουν προχωρήσει μέχρι στιγμής. Ξανά και ξανά βρίσκονται στη μεταρρυθμιστική ατζέντα τα ίδια προαπαιτούμενα για τις συντάξεις, τους φόρους, τις αλλαγές στον εργασιακό τομέα. Κάθε φορά η αξιολόγηση καθυστερεί σημαντικά λόγω της αντίστασης που προβάλλει η Αθήνα.
»(…) Οι εκπεφρασμένες δημόσια πριν από δύο εβδομάδες προσδοκίες του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, ότι το κλείσιμο της τρέχουσας αξιολόγησης ήταν θέμα λίγων εβδομάδων, έχουν ήδη καταρριφθεί» αναφέρει η γερμανική εφημερίδα κάνοντας έναν απολογισμό.
Όπως σημειώνει η «FAZ», η συνεχιζόμενη διαμάχη για το μέλλον του ελληνικού προγράμματος έχει προ πολλού απομακρυνθεί από τον αρχικό στόχο της, που δεν ήταν άλλος από «την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών, την ανάκαμψη της οικονομίας και τη δημιουργία ενός λειτουργικού κράτους. Όλοι μεριμνούν για τα δικά τους συμφέροντα». Σύμφωνα με την εφημερίδα, στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Β. Σόιμπλε, ο οποίος, όπως τονίζει η «Frankfurter Allgemeine Zeitung», δεν ενδιαφέρεται πια για την εξυγίανση της Ελλάδας. Βέβαια, ακόμη και το ότι η ζητούμενη εξυγίανση δεν είναι εφικτή στο πλαίσιο του ισχύοντος προγράμματος είναι κάτι που ο Γερμανός υπουργός δεν θέλει να παραδεχθεί.
Η «FAZ» υπενθυμίζει τη γερμανική θέση: χωρίς την προοπτική περαιτέρω συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα η γερμανική βουλή δεν μπορεί να εγκρίνει νέα δάνεια.
Ωστόσο, μέχρι στιγμής το Ταμείο δεν έχει ακόμη αποφασίσει τι θα πράξει κι αυτή η κατάσταση ενδέχεται να κρατήσει μέχρι το τέλος του προγράμματος, στα μέσα του 2018. Αυτό, όμως, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, επειδή το ΔΝΤ λειτουργεί με τους δικούς του κανόνες, παρατηρεί η εφημερίδα. Ένας εξ αυτών ορίζει ότι μια χώρα δεν μπορεί να λαμβάνει επιπλέον δάνεια, εάν το χρέος της δεν είναι βιώσιμο.
Μπορεί ο τρόπος υπολογισμού του χρέους να είναι συζητήσιμος, αλλά ουδείς μπορεί να στερήσει το Ταμείο από το δικαίωμα να επιλέγει το ίδιο τη μέθοδο υπολογισμού.
Αν το ΔΝΤ ζητεί από τους Ευρωπαίους να προσδιορίσουν τρόπους ελάφρυνσης του χρέους για την περίπτωση που προκύψει ανάγκη το 2018, είναι επίσης κατανοητό, εκτιμά η «FAZ».
Αυτό, όμως, ο Β. Σόιμπλε το θεωρεί «χυδαίο», λαμβάνοντας υπ’ όψιν το κόστος παρόμοιας ενέργειας για τον Γερμανό φορολογούμενο. «Ο Σόιμπλε θέλει μεν να διατηρήσει την τεχνογνωσία του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, αλλά όταν αυτή οδηγεί σε μη επιθυμά αποτελέσματα, τότε το αγνοεί».
Ο Γερμανός υπουργός προσπαθεί κάθε τόσο, με διάφορα επιχειρήματα, να στηρίξει τη θέση του περί παραμονής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα χωρίς περαιτέρω ελαφρύνσεις. Ωστόσο, αυτό δεν συνεπάγεται ότι και το Ταμείο θα συνάψει ένα νέο πρόγραμμα με τους όρους του Σόιμπλε, σημειώνει το δημοσίευμα της εφημερίδας, εκτιμώντας ότι, με αυτά τα δεδομένα, το πιο πιθανό είναι να μην αλλάξει κάτι μέχρι τις γερμανικές εκλογές.
Κλείνοντας το δημοσίευμα, αναφέρει ότι μέσα στο φθινόπωρο το ΔΝΤ θα μπορούσε να κάνει την «έκπληξη» και να βγει από το ελληνικό πρόγραμμα, ο Σόιμπλε να «νίψει τας χείρας του» και η ελληνική κρίση να συνεχίσει να παραμένει άλυτη, όπως παλιά.
Διαβάστε επίσης:
