«Καθαρίζει» τον… δόλο από τον πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Ιωάννη Διώτη ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ , Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος θεωρεί ότι «φούσκωσε» για επικοινωνιακούς λόγους η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ και έγινε «διάσημη» αν και δεν ήταν η σημαντικότερη υπόθεση φοροδιαφυγής (!) εκείνη την περίοδο.
Σε μια ιδιαίτερα προσεκτική κατάθεση, ενδεικτική της άμβλυνσης των διαφορών του παρελθόντος, ο Ευάγγελος Βενιζέλος απέκλεισε το δόλο από την πλευρά του “έγκριτου εισαγγελικού λειτουργού”, όπως χαρακτήρισε τον Ιωάννη Διώτη ο οποίος κάθισε το πρωί στο εδώλιο του κατηγορουμένου για όσα έγιναν, ή για την ακρίβεια όφειλαν να γίνουν και δεν έγιναν γύρω από τη λίστα Λαγκάρντ.
Συμπλέοντας με την άποψη του κ. Διώτη περί παρανόμως αποκτηθέντος υλικού, ο Ευάγγελος Βενιζέλος προσπάθησε να μειώσει την «αξία» της λίστας Λαγκάρντ καθώς, όπως είπε, δεν ήταν η
σημαντικότερη υπόθεση φοροδιαφυγής τέτοιου τύπου που απασχολούσε το ΣΔΟΕ το διάστημα εκείνο.
Κατέθεσε μάλιστα χαρακτηριστικά πως υπήρχαν “πιο βαρβάτες” υποθέσεις, “νόμιμα αποκτηθείσες” οι οποίες δεν θα έβαζαν φρένο στη συμφωνία Ελλάδας – Ελβετίας για τη λήψη στοιχείων Ελλήνων καταθετών, αναφέροντας ως παράδειγμα τη λίστα Λιχνενστάιν .
Σύμφωνα με τον άλλοτε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ο Ιωάννης Διώτης ο οποίος κατηγορείται για απιστία στην υπηρεσία, δεν είχε σκοπό να βλάψει το δημόσιο συμφέρον. Μιλώντας χαρακτηριστικά για “ανακρίβεια” του κατηγορουμένου γύρω από τα όσα φέρεται να είχε αποκρύψει αρχικά για τον αριθμό των αντιγράφων της λίστας Λαγκάρντ ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδειξε να αντιμετωπίζει πλέον με ..επιείκεια τους χειρισμούς του στην υπόθεση. Από τη μία η πικρία του κ. Διώτη για την απομάκρυνσή του ουσιαστικά από το «τιμόνι» του ΣΔΟΕ και από την άλλη, η νομική του άποψη πως επρόκειτο για παράνομο υλικό, «σημάδεψαν», όλες τις ενέργειές του, σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο.
Ευ. Βενιζέλος: Μπορώ να εκτιμήσω ότι δεν είχε σκοπό να βλάψει το δημόσιο συμφέρον. Σημασία για μένα έχει το ότι ο κ. Διώτης απεχώρησε από τη θέση του, δεν ενημέρωσε το διάδοχό του, ενώ ισχυρίστηκε ότι δεν κράτησε κανέναν αντίγραφο. Αυτό εκτιμώ οφείλεται σε δύο λόγους: Δεν ήθελε να έχει εμπλοκή γιατί έκρινε πως η επεξεργασία των στοιχείων είναι παράνομη, αφού και το υλικό ήταν παρανόμως αποκτηθέν, και δεύτερον ήθελε να διαμαρτυρηθεί για τη λήξη της θητείας του και την μη ανανέωσή του.
Πρόεδρος: Και μετά μου λέτε ότι δεν είχε δόλο;
Ευ. Βενιζέλος: Λέω ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ και να αποδεχθώ με βάση τη διαδρομή του ότι είχε δόλο να βοηθήσει τους καταγεγραμμένους στη λίστα.
Εισαγγελέας: Αφού το θεωρούσε παράνομο αποδεικτικό υλικό, τότε γιατί το κράτησε;
Ευ. Βενιζέλος: Συμβαίνει αυτό. Αυτο γίνεται από κρατική σκοπιμότητα, όχι κρατική νομιμότητα όμως.
Εισαγγελέας: Σας εξήγησε γιατί το κράτησε, έστω εκ των υστέρων;
Ευ. Βενιζέλος: Όχι. Παράνομο υλικό φτάνει κατά κόρον στο ΣΔΟΕ. Έχω την άποψη ότι δέχθηκα πολιτική επίθεση από την αντιπολίτευση, γιατί ειπώθηκαν ψευδείς ισχυρισμοί από τον κ. Διώτη. Πολιτικά και εγώ θέλω να μάθω γιατί με ενέπλεξε.. Ευθύνες αποδόθηκαν στον Γ. Παπακωνσταντίνου και αυτό έγινε απο το Ειδικό Δικαστήριο. Θέλω να καταλάβω τις πολιτικές ευθύνες…
Εισαγγελέας: Δεν το καταλαβαίνω, τι σημαίνει πολιτικές ευθύνες;
Πρόεδρος: Ούτε κι εγώ το αντιλαμβάνομαι…
Ευ. Βενιζέλος: ‘Οταν η κυβέρνηση Σαμαρά δεν ανανέωσε τη θητεία του κ. Διώτη υπήρξαν πολιτικές διαμαρτυρίες…
Πρόεδρος: Εδώ δικάζουμε ποινικές ευθύνες. Ο κ. Διώτης ήταν πολιτικός. Για εμένα ένα και ένα κάνουν δύο, για εσάς μπορεί να κάνουν 2,5…
Ευ. Βενιζέλος: Δεν μιλάτε σε έναν πολιτικό απλώς, αλλά σ’ έναν Καθηγητή. Καταλαβαίνω τις έννοιες του Ποινικού Δικαίου. Δεν έχει νομική λογική το να θέλεις να μετακυλήσεις την ευθύνη σε υπουργό. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο κ. Διώτης δεν μπορούσε να προστατευθεί ποινικώς γιατί διαχωρίζεται η υπόθεση ως προς τα μη πολιτικά πρόσωπα λόγω του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Οσο για τον προκάτοχό του Γ. Παπακωνσταντίνου, ο κ. Βενιζέλος είπε πως δεν είχε ενημερώσει το κ. Διώτη πως το υλικό είχε ληφθεί επίσημα από τις γαλλικές αρχές με αποτέλεσμα ο κατηγορούμενος να μην μπορεί κατά την κρίση του να αξιοποιήσει το στικάκι που είχε στα χέρια του.
Το ελληνικό Δημόσιο παραστάθηκε ως πολιτική αγωγή διεκδικώντας αποζημίωση ύψους 150.000 ευρώ, όση φέρεται να είναι η ζημία κατά το παραπεμπτικό βούλευμα.
