Ο Βουλευτής Β΄ Αθηνών Γεώργιος-Δημήτριος Καρράς, επιδιώκοντας την προστασία των εγγυητών των μικρών επιχειρήσεων από κινδύνους που απειλούνται σε βάρος τους, εξαιτίας ευνοϊκών ρυθμίσεων υπέρ των τραπεζών, στην διαδικασία για τον Εξωδικαστικό Μηχανισμό Ρύθμισης Οφειλών Επιχειρήσεων κατέθεσε σχετική Τροπολογία στο συζητούμενο Σχέδιο Νόμου.
Με την Τροπολογία ζητά να μην εξισώνονται οι εγγυητές των μικρών επιχειρήσεων με τους συνοφειλέτες που ευθύνονται αλληλεγγύως, να μην καλούνται στην διαδικασία ρύθμισης όσο εκπληρώνονται οι όροι της σύμβασης αναδιάρθρωσης των οφειλών και σε περίπτωση ανατροπής του εξώδικου συμβιβασμού να εφαρμόζονται υπέρ των εγγυητών της κατηγορίας αυτής, οι προστατευτικές για αυτούς διατάξεις του αστικού δικαίου, η εφαρμογή των οποίων εγκαταλείπεται με το Σχέδιο Νόμου.
Ακολουθεί συνημμένο το κείμενο της Τροπολογίας-Προσθήκης
ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΡΑΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β’ΑΘΗΝΩΝ
Τροπολογία-προσθήκη
στο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης υπό τον τίτλο «ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ »
Θέμα: Προστασία εγγυητών μικρών επιχειρήσεων.
Α. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Το Σχέδιο Νόμου υπό τον τίτλο: «ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ», όπως αναφέρει η αιτιολογική έκθεση, έχει στόχο την διάσωση των βιώσιμων επιχειρήσεων και προς το σκοπό αυτό επιδιώκει να εισάγει στην ελληνική έννομη τάξη μία οργανωμένη εξωδικαστική διαδικασία για τη συνολική και μακροπρόθεσμη ρύθμιση των χρεών των ελληνικών επιχειρήσεων, οι οποίες, εξαιτίας της οξύτατης και χρονικά μακράς οικονομικής κρίσης, αδυνατούν να εξυπηρετήσουν όλες τις συσσωρευθείσες οφειλές τους προς τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Για την επίτευξη όμως του επιδιωκόμενου σκοπού, το προτεινόμενο νομοθετικό κείμενο διευρύνει τους υπευθύνους, δημιουργεί αδικίες και μεταφέρει κινδύνους σε πρόσωπα τα οποία δεν άσκησαν επιχειρηματική δραστηριότητα και δεν είχαν συμμετοχή στην χρεωμένη επιχείρηση και στη διαχείρισή της και εν τούτοις καλούνται σήμερα να συμμετέχουν με την περιουσία και τους οικονομικούς πόρους τους στην διάσωσή της.
Ειδικότερα υπό το άρθρο 2 παρ.2 περ. (γ), δίνεται νομοθετικά ο ορισμός του συνοφειλέτη και ως συνοφειλέτης ορίζεται κάθε πρόσωπο που ευθύνεται αλληλεγγύως εκ του νόμου ή δυνάμει δικαιοπραξίας για την εξασφάλιση μέρους ή του συνόλου των οφειλών του οφειλέτη. Παραδόξως στην έννοια του συνοφειλέτη περιλαμβάνεται και ο εγγυητής.
Ο προτεινόμενος νομοθετικός ορισμός που εξομοιώνει τον πρωτοφειλέτη με τον εγγυητή, παραβλέπει παραδεδεγμένους νομικούς κανόνες και βρίσκεται σε αντίθεση με πάγιες διατάξεις του αστικού κώδικα, όπου σαφώς διακρίνεται ο συνοφειλέτης, (δηλαδή εκείνος που ευθύνεται έναντι του δανειστή για την κύρια οφειλή σε ολόκληρο με τον πρωτοφειλέτη),προς τον εγγυητή, η ευθύνη του οποίου είναι πάντοτε παρεπόμενη και επικουρική έναντι της κύριας του πρωτοφειλέτη, έστω και αν ο εγγυητής έχει παραιτηθεί από την ένσταση της δίζησης.
Η εξομοίωση συνοφειλέτη προς τον εγγυητή με νομοθετικό κείμενο, εκφράζει υπέρμετρη εύνοια προς τους πιστωτές και παράλληλα μειώνει τα δικαιώματα προστασίας του εγγυητή, καθ’ υπέρβαση των συνήθων όρων των συμβάσεων εγγύησης, διότι υποχρεώνει τον εγγυητή να συνυποβάλλει αίτηση με τον πρωτοφειλέτη και να συμμετάσχει στη διαδικασία του εξωδικαστικού μηχανισμού, αναλαμβάνων ακόμα χωρίς να έχει καθοριστικό ρόλο, ή να συμβάλλεται, δέσμευση να ρευστοποιήσει περιουσιακά του στοιχεία και να αποπληρώσει οφειλές για τις οποίες ευθύνεται ο πρωτοφειλέτης, έστω και αν ο τελευταίος και οι συνοφειλέτες του εκπληρώνουν τις δικές τους υποχρεώσεις (άρθρο 8 παρ 5β και 5γ και άρθρο 9 παρ 4 και 5 Σχεδίου Νόμου), ενώ βάσει των γενικών αρχών, εφόσον ο πρωτοφειλέτης και οι συνοφειλέτες του εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, δεν καλείται ο εγγυητής.
Επιπλέον, το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου αποφεύγει να διακρίνει τους εγγυητές στις προσήκουσες κατηγορίες, δηλαδή σε εκείνους που παρείχαν την εγγύησή τους από λόγους ηθικής τάξης ή συγγενικού δεσμού με τον οφειλέτη και προς απλή διευκόλυνσή του, χωρίς να έχουν την εμπορική ιδιότητα , συνήθης περίπτωση στις μικρές επιχειρήσεις της παραγράφου 2β του άρθρου 1 του Σχεδίου Νόμου, προς εκείνους που παρείχαν την εγγύησή τους προς το σκοπό αποκομίσεως οικονομικών, αμέσων ή εμμέσων, ωφελειών, όπως είναι οι μέτοχοι ή διοικητές εταιριών, που παρέχουν την εγγύηση ως αντικειμενικά εμπορική πράξη, προκειμένου μέσω των πιστώσεων, αυξηθεί ο κύκλος εργασιών και τα κέρδη της εταιρίας και απολαύσουν υψηλά μερίσματα ή άλλες ωφέλειες, περίπτωση που αρμόζει στις μεγάλες επιχειρήσεις της παραγράφου 2α του άρθρου 1.
Η εξομοίωση του εγγυητή προς τον συνοφειλέτη και η παράλειψη διάκρισης μεταξύ εγγυητή που ενεργεί με βάση το αστικό δίκαιο προς εκείνον, που ενεργεί με βάση το εμπορικό δίκαιο, δημιουργεί συνθήκες αδικίας και απειλεί κινδύνους για τους εγγυητές των μικρών επιχειρήσεων, που μένουν απροστάτευτοι, διότι αναγορευόμενοι ως συνοφειλέτες στερούνται των δικαιωμάτων προστασίας των εγγυητών και αναλαμβάνουν κινδύνους από χρεωμένη επιχείρηση, στην οποία δεν συμμετείχαν, ούτε είχαν την ευθύνη της.
Εξάλλου, δεν αμφισβητείται ότι το μεγαλύτερο μέρος των πιστώσεων και οι αντίστοιχες εγγυήσεις, δόθηκαν σε ανύποπτο χρόνο και πριν καν διαφανεί ο κίνδυνος της παρατεταμένης και οξείας οικονομικής κρίσης, με τη εύλογη πεποίθηση των εγγυητών, ότι πρόκειται περί τυπικής πράξεως.
Για λόγους δικαιοσύνης και αποτροπής αδικιών σε βάρος των εγγυητών των μικρών επιχειρήσεων, παρίσταται αναγκαίο:
Α.να αναδιατυπωθεί η περίπτωση( γ) της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του σχεδίου νόμου, ώστε στους συνοφειλέτες να μην περιλαμβάνονται οι εγγυητές των μικρών επιχειρήσεων.
Β. να προστεθεί παράγραφος 9 στο άρθρο 8 του Σχεδίου Νόμου, σύμφωνα με την οποία, οι εγγυητές των μικρών επιχειρήσεων δεν υποχρεούνται να συμμετάσχουν στη διαδικασία του εξωδικαστικού μηχανισμού, ούτε καλούνται να ρευστοποιήσουν περιουσία τους ή να αποπληρώσουν ποσά οφειλής του πρωτοφειλέτη και των συνοφειλετών του, εφόσον εκπληρούνται οι όροι της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών.
Γ. να προστεθεί δεύτερο εδάφιο στη παρ 2 του άρθρου 14 του Σχεδίου Νόμου, σύμφωνα με το οποίο σε περίπτωση ακύρωσης της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών, για την ευθύνη εγγυητή μικρής επιχείρησης εφαρμόζονται υποχρεωτικά οι περί εγγυήσεως διατάξεις του αστικού κώδικα και ιδίως τα άρθρα 851 και 855 ιδίου κώδικα, έστω και αν ο εγγυητής, κατά τη συνομολόγηση της αρχικής συμβάσεως εγγυήσης με τον πιστωτή έχει παραιτηθεί της ένστασης δίζησης.
Β. ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
1. Η περίπτωση (γ) της παρ 2 του άρθρου 1 του Σχεδίου Νόμου αναδιατυπώνεται ως εξής:
« Ως «συνοφειλέτης» νοείται κάθε πρόσωπο που ευθύνεται αλληλεγγύως εκ του νόμου ή δυνάμει δικαιοπραξίας για την εξόφληση μέρους ή του συνόλου των οφειλών του οφειλέτη. Στην έννοια του συνοφειλέτη δεν περιλαμβάνεται και ο εγγυητής μικρής επιχείρησης κατά την έννοια της περίπτωσης (β).Κατ’ εξαίρεση, για την εφαρμογή του παρόντος νόμου, στην έννοια του συνοφειλέτη περιλαμβάνεται ο εγγυητής μεγάλης επιχειρήσεως κατά την έννοια της περίπτωσης (α). Δεν συμπεριλαμβάνονται στην έννοια του συνοφειλέτη οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις που δυνάμει ασφαλιστικής σύμβασης με τον οφειλέτη έχουν αναλάβει να καλύψουν την παντός είδους ευθύνη του έναντι τρίτων.
2.Μετά την παράγραφο 8 του άρθρου 8 του Σχεδίου Νόμου προστίθεται παράγραφος με αριθμό 9 ως εξής:
« Οι εγγυητές των μικρών επιχειρήσεων δεν υποχρεούνται να συμμετάσχουν στη διαδικασία του εξωδικαστικού μηχανισμού, ούτε καλούνται να ρευστοποιήσουν περιουσία τους ή να αποπληρώσουν ποσά οφειλής του πρωτοφειλέτη και των συνοφειλετών του, εφόσον εκπληρούνται οι όροι της σύμβασης αναδιάρθρώσης οφειλών».
3.Στην παράγραφο 2 του άρθρου 14 του Σχεδίου Νόμου, προστίθεται δεύτερο εδάφιο ως εξής:
«Σε περίπτωση ακύρωσης της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών, για την ευθύνη εγγυητή μικρής επιχείρησης εφαρμόζονται υποχρεωτικά οι περί εγγυήσεως διατάξεις του αστικού κώδικα και ιδίως τα άρθρα 851 και 855 ιδίου κώδικα, έστω και αν ο εγγυητής, κατά τη συνομολόγηση της αρχικής συμβάσεως εγγυήσεως με τον πιστωτή, έχει παραιτηθεί της ένστασης δίζησης».
ΑΘΗΝΑ, 21/4/2017
Ο Προτείνων Βουλευτής
Γεώργιος-Δημήτριος Καρράς
