Το εφετινό καλοκαίρι, το Ίδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως της Άνδρου, θα φιλοξενήσει στους δύο εκθεσιακούς ορόφους του κτηρίου του, στη Χώρα, την πρωτεύουσα του αιγαιοπελαγίτικου αυτού νησιού του πολιτισμού, τους 23ους Πλόες, που ως υπότιτλό τους έχουν την «Εύκρατη Ζώνη».
Η «Εύκρατη Ζώνη» αποτελεί το τρίτο, κατά σειρά, μέρος μιας τετραλογίας, που σχετίζεται με την περιβαλλοντική φύση, σε αντανάκλαση με την αλληγορική φύση του «εαυτού», όπως τη διατυπώνουν αντιπροσωπευτικά επιλεγμένοι καλλιτέχνες και έργα, καθώς εκφραστικά ανταποκρίνονται στα ποικίλα περιεχόμενα και στις στοχαστικές προκλήσεις, οι οποίες αναφύονται, μέσα από εικαστικά σύγχρονες προσεγγίσεις του θέματος.
Εν συντομία, αναφέρονται τα δύο προηγηθέντα μέρη, για να φωτιστεί – νοηματικά κι εκθεσιακά – περισσότερο το τρίτο. Έτσι λοιπόν, με υπότιτλο τα «Νηπενθή και Εωθινά», οι 21οι Πλόες το 2015, εστιάζονταν στη ρευστή βιοποικιλότητα του φυσικού περιβάλλοντος, κατ’ αντιστοιχία με την εσωτερική και συνεχόμενη επεξεργασία της «βιοποικιλότητας» των βιωμάτων που αποκτούμε, των αναμνήσεων που διαμορφώνουμε, των εντυπώσεων που καθημερινά δεχόμαστε.
Οι 22οι Πλόες, το 2016, έφεραν ως υπότιτλο τις «Επικράτειες του Νότου», αποκαλύπτοντας μέσα από πολλαπλές εκδοχές, νοοτροπίες, ιστορικές συγκυρίες και ιδιοσυγκρασιακές συνθήκες, τις στενές βιωματικές σχέσεις της φυσικής με τη μεταφυσική πραγματικότητα, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Όπως και στις προηγούμενες δύο εκθεσιακές ενότητες, έτσι και στην εφετινή «Εύκρατη Ζώνη», την αφορμή για στοχασμό προσφέρει αρχικά ο γεωγραφικός όρος, προκειμένου ευρύτερα κατόπιν να αναλογιστεί κανείς τα στοιχεία και τα χαρακτηριστικά που συνιστούν την «ευκρασία» στη φύση και στη ζωή μας, αλλά και τις πιθανές ανατροπές, που εγκυμονούν απροσδόκητα, καθώς η μια παράμετρος συνήθως αντανακλάται μέσα στην άλλη. Πρόκειται για τις σχέσεις οριακών ισορροπιών και κυρίως παράδοξων ισοδυναμιών ανάμεσα στο κλίμα και στην ψυχική ενδοχώρα, ανάμεσα επίσης στον όγκο ύλης που συνεχώς μεταμορφώνεται και στον χώρο, που τη γεννά αυτήν την ύλη, την αλλοτριώνει, την εξαφανίζει, την αναμορφώνει. Κάτω από ένα ανάλογο πρίσμα, χρώματα και σχηματισμοί διαμηνύουν υφέρπουσες «συμπεριφορές» και ποιότητες φωτός και σκότους.
Ακόμη, η «ευκρασία» ή τα ερωτηματικά της επεκτείνονται, στις σχέσεις εγγύτητας και αποστάσεων, καθοριστικών αλλά κι ακαθορίστων καταστάσεων, που προβάλλουν το προφανές, ενώ περισσότερο υπαινίσσονται το αδιαφανές στις λειτουργίες ορατού και αθεάτου, μέσα από ένα αστάθμητο παρελθόν, που κάθε φορά και διαφορετικά ανακαλούμε τις στιγμές του, ανάλογα με τις ανάγκες και τους συνειρμούς ενός λανθάνοντος παρόντος, που εντός μας κυοφορούμε.
Βιώνουμε επιπλέον τις νομοτέλειες που υποθέτουμε πως μας ορίζουν και παράλληλα τις χαοτικές καταστάσεις που υποψιαζόμαστε να υποκρύπτονται, όχι μόνον στην «ευκρασία» του φυσικού περιβάλλοντος και των ενδεχόμενων, – όσο κι απροσδόκητων – ανατροπών του, αλλά και μέσα στις ατομικές ταυτότητες που κατά καιρούς διαμορφώνουμε, όπως επίσης και μέσα στις συλλογικότητες που επικαλούμαστε, στις ομοιότητες επιπλέον που με έκπληξη ή απορία εντοπίζουμε και ιδιαιτέρως στη ρευστότητα των αέναων μεταπλάσεων που διαπιστώνουμε να μας συνιστούν ή ερήμην μας εκείνες βρίσκουμε να εμπεριέχονται στη φύση εντέλει αυτής καθεαυτής της ζωής.
Η εκθεσιακή εφέτος «Εύκρατη Ζώνη» περιλαμβάνει μια τιμητική αναφορά στη συμβολή του πρόωρα χαμένου, εξαίρετου γλύπτη Γιώργου Λάππα, μέσα από έργα του που υποδεικνύουν με πρωτοποριακό και ριζοσπαστικό τρόπο, οριακές ισορροπίες σε όσα σκοπίμως περιγράφηκαν παραπάνω. Εκτός του Γ. Λάππα, οι ζωγράφοι και γλύπτες που επελέγησαν και συμμετέχουν, με βάση τις συγκεκριμένες πτυχές του σκεπτικού της έκθεσης, ξεχωρίζουν επίσης ο καθένας για το ταλέντο, για τον διαπραγματευτικό τρόπο με τον οποίο χειρίζονται τα υλικά τους, όπως επίσης την πολυδύναμη γραφή αλλά και την εκφραστική τους πολυεπίπεδη γλώσσα. Τα έργα τους, διευθετούνται κατάλληλα στους εκθεσιακούς χώρους, με στόχο να διατηρούν αφενός την αυτονομία και τις ιδιοσημάνσεις της υφολογίας τους, ανοίγοντας αφετέρου και χωρίς προαπαιτούμενα, έναν πρωτότυπο και ουσιαστικό διάλογο, τόσο μεταξύ τους, όσο και με το κοινό.
Αλφαβητικά και συνολικά, οι συμμετέχοντες εικαστικοί δημιουργοί:
Νίκος Αγγελίδης, Χρύσα Βουδούρογλου, Πέτρος Βρέλλης, Γιώργος Γυπαράκης, Ειρήνη Κανά, Έλλη Κουτσουκέλλη, Γιώργος Λάππας, Κωνσταντίνος Μάσσος, Ελένη Παρμακέλη, Βαρβάρα Σπυρούλη, Αντώνης Στάβερης, Ηλίας Τσακμάκης.
Σκεπτικό, επιμέλεια έκθεσης και Καταλόγου: Αθηνά Σχινά, Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης.
