Πλαστελίνη και πηλός, από άψυχα υλικά παίρνουν μορφή, πνοή και «ζωνατανεύουν» στα χέρια του 7χρονου Γιώργου Νυσίριου από τις Αρχάνες.
Για τον ίδιο όπως λέει και η μητέρα του Ρένα Σηφάκη είναι κάτι σαν παιχνίδι, ωστόσο όποιος δει τα έργα του αντιλαμβάνεται αμέσως ότι πρόκειται για ταλέντο, ένα μεγάλο και δοσμένο από τη φύση ταλέντο, αφού ο μικρός Γιώργος είναι αυτοδίδακτος! Eκτός αν μπορεί να θεωρηθεί διδασκαλία ό,τι έμαθε στο νηπιαγωγείο όταν για πρώτη φορά έπιασε στα μικροσκοπικά του χεράκια το εύπλαστο υλικό δημιουργώντας έργα τέχνης.
Και ήταν όπως θυμάται η μητέρα του μια από αυτές τις μέρες του νηπίου, όταν πήγε δίπλα της και της είπε: «μαμά κοίτα τι έφτιαξα». Ήταν ένα όμορφο σκιουράκι «έτοιμο ν’ αρχίσει να τρέχει», τόση ζωντάνια είχε. Από τότε ο μικρός Γιώργος δε σταμάτησε ποτέ. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει φτιάξει 2700 έργα, με πλαστελίνη και πηλό τον οποίο ανακάλυψε στη συνέχεια. Κι εδώ η μαμά έχει ένα σημαντικό ρόλο, εκτός από το ότι «ψήνει» τα δημιουργήματα από πηλό στο φούρνο έχει αναλάβει και την τακτοποίηση και τη συντήρηση των εκθεμάτων. Όπως η ίδια λέει: «τα βάζω σε ράφια και τα σκεπάζω με ζελατίνα για να μη χαλάνε. Και φυσικά τα καμαρώνω».
Ο Γιώργος κάθε μεσημέρι αφού διαβάσει τα μαθήματα του δημιουργεί. Όμως ακόμα και την ώρα που δεν ασχολείται, πάντα έχει το νου του στην … τέχνη του! Πάντα λέει αν δει κάτι που του αρέσει στο δρόμο, στη βόλτα, στην τηλεόραση ή όπου αλλού βρίσκεται «θα το φτιάξω». Αντλεί τη θεματολογία του από παντού και δημιουργεί είτε έχοντας μπροστά το έργο ή την εικόνα είτε από μνήμης. Ως παιδί έφτιαξε όλους τους παιδικούς ήρωες, όπως ήταν φυσικό, αλλά δε σταμάτησε εκεί.
Πήγε την τέχνη του ένα βήμα παραπέρα, όπως φαίνεται κι από τα έργα του.
Ο μικρός Γιώργος είνα ήδη γνωστός για τα έργα του στην κοινωνία των Αρχανών όπου ζει κι έχει πραγματοποιήσει δύο εκθέσεις. Όλοι λένε ότι πρέπει να εξελίξει το ταλέντο του και η μητέρα του ψάχνει ποιός θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος ή η σχολή που θα μπορούσε να στηρίξει το Γιώργο να πάει ένα βήμα πιο μακριά.
Πηγή: www.cretewoman.gr
