Νικόλας Αρώνης
Αυτός ίσως είναι ο τίτλος του soundtrack μιας ζωής που σίγουρα, οι νότες του κάποια στιγμή άγγιξαν και την δική σας ψυχή.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάθεσαι πάνω από ένα «ψυχρό» πληκτρολόγιο και κοιτώντας μία οθόνη να προσπαθείς να αποτυπώσεις με λέξεις την πληθώρα των συναισθημάτων που έχεις νιώσει μέσα από την μουσική ενός ανθρώπου, τα τραγούδια του οποίου σε έχουν αγγίξει και έχεις σιγοτραγουδήσει.
Το άκουσμα του θανάτου του Αντώνη Βαρδή, σίγουρα δεν «έσκασε σαν βόμβα» στα αυτιά μας καθώς όλοι γνωρίζαμε την περιπέτειά της υγείας του και τον δύσκολο αγώνα που έδινε. Είναι όμως από τις ειδήσεις που στο άκουσμα τους και μέχρι να επιβεβαιωθεί ελπίζεις πως δεν θα είναι πραγματικές, πως θα είναι απλά ακόμη μία φήμη.
Είναι δύσκολο να αποδεχθείς πως κάποιοι άνθρωποι «φεύγουν» νωρίς και αφήνουν το «τοπίο» φτωχότερο.
Είναι δύσκολο να το αποδεχθείς γιατί μέσα σου είσαι σίγουρος πως είχαν ακόμη να προσφέρουν πολλά, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν μέσα από την τέχνη τους. Τον Αντώνη Βαρδή δεν τον γνώριζα προσωπικά μία φορά τον είχα συναντήσει, παρόλα αυτά νοιώθω πως τον «ήξερα», όπως οι περισσότεροι από εσάς, πολύ καλά, γιατί μου είχε δώσει την ευκαιρία να τον γνωρίσω μέσα από την μουσική του, μέσα από τις παρτιτούρες συναισθημάτων που «μοιράστηκε» μαζί μου.
Ένας καλλιτέχνης, όποια τέχνη και αν υπηρετεί, δεν κρίνεται μόνο από το έργο του, αλλά από το ήθος του και την στάση ζωής του και ο Αντώνης Βαρδής έδωσε πολλά «μαθήματα» στις νεότερες γενιές.
Για την καλλιτεχνική του πορεία δεν χρειάζεται να πεις πολλά, σε τρεις γραμμές μπορείς να τα συμπεριλάβεις όλα χωρίς να γίνεσαι κουραστικός γράφοντας αρκετές δεκάδες ονομάτων. «Έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου ή για να το θέσω καλύτερα και με ποιον δεν έχει συνεργαστεί, έχει γράψει εκατοντάδες τραγούδια που έχουν ερμηνευτεί από τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές. Ο Αντώνης Βαρδής, ήταν Ροκ, λαϊκός, έντεχνος», αυτό τα λέει όλα.
Το σίγουρο είναι πως από σήμερα η ελληνική μουσική γίνεται φτωχότερη. Ο θάνατος του αφήνει ένα κενό στην ελληνική μουσική. Αφήνει όμως και μεγάλη κληρονομιά στις γενιές που θα ακολουθήσουν.
Από σήμερα ο Αντώνης Βαρδής δεν θα είναι σαν φυσική παρουσία «κοντά» μας, θα είναι όμως πάντα «γύρω» μας μέσα από την πολύ μεγάλη «αγκαλιά τραγούδια» και την μουσική του. Για εμένα ο Αντώνης Βαρδής θα είναι η «ροκ μπαλάντα» που θα αγαπώ για πάντα. Έφυγε από κοντά μας και ελπίζω να πήρε συντροφιά του ένα τραγούδι, όπως είχε γράψει και ο ίδιος.
«Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω».
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του και στους οικείους του.
