Η μεγάλου μήκους ταινία του Γιώργου Σερβετά καταπιάνεται με τη βία, την αδιαφορία και τη συμμετοχή. Πρόκειται για μια ιστορία που διαδραματίζεται σε μια μικρή κοινωνία -έναν καθρέφτη της μεγάλης εικόνας- σε ένα περιβάλλον όπου υποβόσκει η βία, κυριαρχούν οι προκαταλήψεις αλλά και η εκούσια αποδοχή της συνενοχής.
Την πλοκή πυροδοτεί μια τριαντάχρονη γυναίκα που κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που συνηθιζόταν μέχρι τώρα, το “Να Κάθεσαι και να Κοιτάς”.
Ένα τρένο καταφτάνει στο σιδηροδρομικό σταθμό μιας μικρής πόλης. Αποβιβάζεται μόνο η Αντιγόνη, μια νέα κοπέλα γύρω στα 30. Κανείς δεν την περιμένει, εκτός από έναν γέρο άντρα, που περνάει όλη τη μέρα του στον έρημο σταθμό. Η Αντιγόνη έχει φύγει από την Αθήνα κι έχει επιστρέψει στη γενέθλια πόλη της – και φαίνεται αποφασισμένη να μείνει εκεί. Συναντιέται με την Ελένη, μια φίλη από τα παλιά, πιάνει δουλειά ως καθηγήτρια Αγγλικών στο τοπικό φροντιστήριο, τα φτιάχνει με τον Νίκο, ένα αγόρι νεότερο, όμορφο και ευχάριστα αφελές. Η αναζήτηση της Αντιγόνης για μια απλή ζωή στους ήσυχους δρόμους της μικρής πόλης σταδιακά αποδεικνύεται πιο μπερδεμένη απ’ ό,τι έχει φανταστεί. Η σχέση της Ελένης με τον παντρεμένο Νώντα κάνει τα πράγματα δυσκολότερα για όλους. Σύντομα η Αντιγόνη θα βρεθεί μπλεγμένη σε καταστάσεις που απαιτούν δράση, ενώ οι δυναμικές μεταξύ των χαρακτήρων γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες. Και η ένταση όλο μεγαλώνει…
Πηγή: Filmbulletin.gr
Επιμέλεια Νικόλας Αρώνης
