Το Εθνικό Θέατρο θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «Καγκουρώ», υπό τη σκηνοθετική ματιά του νέου σκηνοθέτη Δημήτρη Μυλωνά.
Υπόθεση έργου
Κεντρικό πρόσωπο του έργου είναι ο Ορφέας, ένας νέος, θύμα της σύγχρονης ελληνικής κρίσης ο οποίος προσπαθεί να βρει το βηματισμό του σε μια κοινωνίας σε αδιέξοδο. Η ανάγκη για ένα καλύτερο μέλλον τον οδηγεί στην απόφαση να μεταναστεύσει στην Αυστραλία, τελικά όμως αναπάντεχες εξελίξεις δεν θα του επιτρέψουν να πραγματοποιήσει ποτέ αυτό το ταξίδι..
Το zougla.gr συνάντησε τον Δημήτρη Μυλωνά που μας μίλησε για το νέο του θεατρικό εγχείρημα στην πρώτη κρατική Σκηνή.
Πες μας με λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου.
Κεντρικό πρόσωπο του έργου είναι ο Ορφέας, ένας νέος του σήμερα ο οποίος κατόπιν της δυσμενούς μετάταξης του από τη δημοτική αστυνομία στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Δομοκού ως σωφρονιστικός υπάλληλος, αποφασίζει να μεταναστεύσει στην Αυστραλία αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Κι ενώ βρίσκεται στο αεροδρόμιο έτοιμος για επιβίβαση, πληροφορείται ότι η κοπέλα του, σπουδάστρια σε δραματική σχολή, έχει ένα σοβαρό ζήτημα υγείας γεγονός που τον οδηγεί στην επανεξέταση της απόφασής του και τελικά σε ένα συμβιβασμό ανάλογο με εκείνον που εδώ και χρόνια έχει ακολουθήσει ο πατέρας του.
Ποια είναι η σκηνοθετική σου ματιά για το νεοσύστατο στο κοινό «Καγκουρώ» του Βασίλη Κατσικονούρη;
Πρόκειται για μία ιστορία που δεν διαφέρει πολύ από εκείνες που ακούμε καθημερινά γύρω μας ή που μπορεί να συμβούν και σε εμάς. Η μεγαλύτερη πληγή της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα είναι η αίσθηση του αδιεξόδου ή καλύτερα της μη διεξόδου προς το όνειρο. Κι απ’ αυτήν την πληγή υποφέρει κυρίως η νέα γενιά. Ο Ορφέας, ένας νέος που αναζητάει όραμα, βρίσκεται σε διαρκή αντιπαράθεση με τον πατέρα του στο πρόσωπό του οποίου βλέπει τους συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις μιας ολόκληρης γενιάς. Πρόθεσή μου ήταν να συμπηκνωθούν όλες οι δράσεις και οι σκηνικοί χώροι, ακόμα και οι εξωτερικοί εντός του σπιτιού έτσι ώστε η μη διέξοδος γα την οποία μίλησα πριν να είναι ακόμα πιο αισθητή. Τα όρια του έξω με το μέσα, του δημόσιου με το ιδιωτικό παύουν να είναι ευδιάκριτα για να αφηγηθούμε τελικά μία ιστορία που από οικογενειακή, μετατρέπεται σε συλλογική και δίνει στίγματα από την Ιστορία της σημερινής Ελλάδας.
Εσύ πώς θα σxολίαζες τη σημερινή κατάσταση και ειδικά σε σχέση με το θέατρο;
Οι ασφυκτικές συνθήκες που βιώνει ο Ορφέας λίγο-πολύ είναι γνώριμες σε όλους μας. Τόσο σε προσωπικό επίπεδο, στην οικογένεια, στην εργασία, αν υπάρχει εργασία, όσο και σε συλλογικό, γινόμαστε δέκτες τέτοιων πιέσεων που η συζήτηση περί εκπλήρωσης ονείρων ακούγεται πολυτέλεια Κι όμως όχι. Ακόμα περισσότερο τώρα θέλει πείσμα, δύναμη και προπαντός συνοδοιπόρους στη ζωή για να προχωρήσουμε. Ευτυχώς το θέατρο παρ’ όλες τις τρομαχτικά αντίξοες συνθήκες που επικρατούν, καθώς είναι μία διαδικασία φύση ομαδική, σε οχυρώνει με τη επίγνωση ότι δεν είσαι μόνος. Και υποχρέωση μας είναι είτε οι προϋποθέσεις είναι ιδανικές, όπως αυτές που παρέχονται από το Εθνικό Θέατρο για παράδειγμα, είτε όχι, να μην κάνουμε καμία έκπτωση στη ματιά και το σκεπτικό μας επί σκηνής.
Μετά από μία πολύχρονη διαδρομή ως ηθοποιός, ασχολείσαι τα τελευταία δύο χρόνια με τη σκηνοθεσία έχοντας στο βιογραφικό σου ήδη τρεις παραστάσεις; Πώς προέκυψε αυτή η ανάγκη;
Ως ηθοποιός είχα τη μεγάλη τύχη να φοιτήσω δίπλα στον εξαιρετικό δάσκαλο και σκηνοθέτη Στάθη Λιβαθινό ο οποίος μας μετέφερε όλη τη γνώση της Ρώσσικης σχολής υποκριτικής όπως ο ίδιος την διδάχτηκε στα χρόνια του εκεί. Η μέθοδος αυτή, οργανωμένη ως επιστήμη με εργαλεία και τεχνικές, όχι μόνο σου επιτρέπει αλλά και σε ωθεί να αντιμετωπίζεις την παρουσία σου επί σκηνής σφαιρικά, χτίζοντας δηλαδή τον ρόλο σου να γίνεσαι ένας «μικρός» σκηνοθέτης. Το μικρόβιο λοιπόν της σκηνοθεσίας είχε μπει μέσα μου από τα πρώτα μου βήματα στο θέατρο, οι συνθήκες όμως ήρθαν μετά από αρκετά χρόνια κι έτσι βρίσκομαι σήμερα να σκηνοθετώ το «Καγκουρώ». Είμαι ευτυχής που ακολουθώ το δικό μου όνειρο, μια διαδικασία που αν θέλει κανείς να έχει διάρκεια, απαιτεί προσύλωση, σταθερά βήματα, σκληρή δουλειά. Κάθε παράσταση είναι ένας ανεξερεύνητος τόπος από τον οποίο έχω πολλά να μάθω και εύχομαι και πολλά να πω.
Μετά το «Καγκουρώ» τι ακολουθεί;
Στις 6 Νοεμβρίου κάνει η πρεμιέρα η παράσταση «Τσέχωφ» στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Πρόκειται για μια σύνθεση από θεατρικά έργα, διηγήματα, αλληλογραφία του Α.Π. Τσέχωφ, επενδυμένη με πρωτότυπη μουσική και τραγούδια που φτάνουν ως και το μιούζικάλ. Από τη νέα χρονιά ακολουθούν δύο παραστάσεις στο Θέατρο “Αγγέλων Βήμα”: “Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν” του Τζο Όρτον στις 5 Φεβρουαρίου και “ Μια πάπια μα ποια πάπια” του Ντέιβιντ Μάμετ στις 4 Mαίου στην οποία εκτός από σκηνοθέτης, θα συμμετέχω και ως ηθοποιός δίπλα στον εξαιρετικό Μελέτη Ηλία.
«Καγκουρώ» του Βασίλη Κατσικονούρη
Από 15 Οκτωβρίου στη Σκηνή – «Νίκος Κούρκουλος»
Ταυτότητα παράστασης:
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς
Σκηνικά-κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης
Επιμέλεια κίνησης: Νατάσα Σαραντοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Θωμαίς Τριανταφυλλίδου
Διανομή (με αλφαβητική σειρά):
Μαρίνα: Λένα Δροσάκη
Κέρβερος: Μελέτης Ηλίας
Ορφέας: Γιώργος Παπαπαύλου
Δημήτρης: Χρήστος Σαπουντζής
Τάκης: Σπύρος Τσεκούρας
Εισιτήρια: Τηλ. 210.5288170-171, 210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας) στο http://www.ticketservices.gr/el/NationalTheatre/ και στο www.n-t.gr
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 21:00
Σάββατο 18.00 και 21.00
Κυριακή 19.30
Τιμές εισιτηρίων: 15Euro, 10Euro (φοιτητικό)
Πέμπτη ενιαία τιμή 13Euro
https://www.facebook.com/EthnikoTheatro
https://instagram.com/g.n.theatre/
Συνέντευξη: Νικόλας Αρώνης
