.jpg)
.jpg)
Θάνος Παράσχος, Ειδικός Γονιμότητας
Λίγες ημέρες πριν γιορτάσουμε τη γέννηση του Χριστού, θα μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μιας φίλης, που κατάφερε να αποκτήσει παιδί κάνοντας ένα μεγάλο, τολμηρό άλμα μέσα της: αποφασίζοντας κάποια στιγμή να αφήσει το χέρι του ειδικού γονιμότητας και να στηρίξει όλες τις ελπίδες της αλλού. Η ιστορία της Νίκης Δ. ακούγεται όμοια με εκείνες των μισών και επιπλέον γυναικών που βιώνουν μία αποβολή στους τρεις πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης, εξαιτίας κάποιου γενετικού προβλήματος, μιας μεταλλαγής γονιδίου.
Ωστόσο, οφείλω να ομολογήσω ότι η Νίκη στηρίχτηκε σε μια “τεχνική” ανώτερη από αυτές της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Διαβάστε την ιστορία της και θα καταλάβετε τι εννοώ…
«Έχουμε δοκιμάσει σπερματέγχυση, δοκιμάσαμε εξωσωματική, αλλά το παιδί ήρθε φυσιολογικά», λέει η Νίκη Δ., 31 ετών σήμερα. «Παντρευτήκαμε όταν ήμουν 25 και από τα 26 θέλαμε να κάνουμε παιδί και δεν ερχόταν. Είχε προκύψει και μια παλίνδρομη κύηση (αποβολή). Δεν χτυπούσε η καρδιά του παιδιού, ενώ κάναμε το τεστ και όλα καλά, δεν ακουγόταν η καρδούλα. Τώρα ξέρω ότι επειδή κάνει θρόμβους το αίμα μου, δεν αναπτυσσόταν καλά το έμβρυο. Πάλι καλά όμως που μου έγραψε ο κ. Παράσχος όλες τις εξετάσεις και τις κάναμε. Είπε να το ψάξουμε, γιατί δεν προχώρησε η εγκυμοσύνη, να δούμε αν υπήρχε κάτι γονιδιακό, κάτι στα χρωμοσώματα τα δικά μου ή του συζύγου μου. Αυτές τις εξετάσεις που κάναμε στο ΕΜΒΙΟ τις κάνεις μια φορά στη ζωή σου.
Μετά την εξωσωματική δεν είχαμε θετικό αποτέλεσμα, αλλά τότε ήταν που έκανα αντιπηκτικές ενέσεις σε μεγάλη δόση, αφού είχε βρεθεί ότι είχα θρομβοφιλία, και πιστεύω ότι ο οργανισμός μου βοηθήθηκε πάρα πολύ. Και λίγο μετά την εξωσωματική, κάνω τεστ εγκυμοσύνης και ήταν θετικό! Είχαν πέσει πολλές προσευχές. Η μικρή είναι ταμένη στην Τήνο. Μετά την Εξωσωματική είχαμε πει ότι δεν θα ασχοληθούμε ξανά, τέλος. Αυτό το παιδί ήρθε σαν δώρο Χριστουγέννων!».
Από επιστημονική άποψη, η Νίκη ίσως έχει δίκιο όταν λέει ότι η αντιπηκτική θεραπεία στην οποία είχε υποβληθεί μετά την γονιδιακή εξέταση στο ΕΜΒΙΟ και τη διαπίστωση της θρομβοφιλίας βοήθησε στο να φέρει εις πέρας την κύηση. Θα διαφωνήσω μαζί της στο ότι χαρακτηρίζει αυτή τη σύλληψη “φυσιολογική”. Πόσα και πόσα ζευγάρια δεν θα παιδεύονταν για χρόνια αν κάθε σπερματοζωάριο γονιμοποιούσε “φυσιολογικά” το ωάριο σε κάθε προσπάθεια, σε κάθε επιθυμία τεκνοποίησης;
Προσωπικά, πιστεύω ότι καμμία σύλληψη δεν είναι “φυσιολογική”. Τόσο ως ειδικός γονιμότητας, όσο και ως μαιευτήρας, μετά από τόσα χρόνια, έχω πεισθεί ότι κάθε σύλληψη και κάθε γέννηση είναι τελικά ένα θαύμα.
