Σύμφωνα με πρόσφατα ερευνητικά ευρήματα όταν οι ιατροί συζητούν με τους εφήβους σχετικά με τη σεξουαλικότητα, μόνο το 3% το κάνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να ενθαρρύνει τους εφήβους με αμφιφυλόφιλο και ομοφυλόφιλο σεξουαλικό προσανατολισμό να μιλήσουν.
Οι ερευνητές τονίζουν πως παρόλο που οι επαγγελματίες υγείας καταβάλουν σημαντική προσπάθεια, χάνουν ευκαιρίες δημιουργίας ενός ασφαλούς περιβάλλοντος στο οποίο οι έφηβοι θα μπορούν να συζητήσουν σχετικά με τη σεξουαλικότητα και την υγεία τους.
Οι ερωτήσεις τις οποίες χρησιμοποιεί ένας ιατρός, για παράδειγμα, ή ο τρόπος με τον οποίο φέρνει τη συζήτηση στα σεξουαλικά ζητήματα, δίνουν ένα συγκεκριμένο τόνο, ένα ύφος από το οποίο οι αμφιφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλοι έφηβοι αντιλαμβάνονται εάν είναι ασφαλές για αυτούς να εμπιστευτούν τον ιατρό και να μιλήσουν.
Οι συστάσεις της αμερικανικής παιδιατρικής ακαδημίας ενθαρρύνουν τους ιατρούς να συζητούν με τους εφήβους ζητήματα σχετικά με τη σεξουαλικότητα κατά τη διάρκεια των τακτικών τους επισκέψεων. Τα ζητήματα αυτά όμως, δεν πρέπει να περιορίζονται σε μια- δυο απλές φράσεις, αλλά ο ιατρός θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του το σύνολο της συζήτησης με τον έφηβο και να τη διατηρεί ανοικτή και περιεκτική.
Με τον τρόπο αυτό, οι έφηβοι θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν απειλούνται και με αυτό τον τρόπο θα γίνει η αρχή μιας σχέσης εμπιστοσύνης με τον ιατρό, τον οποίο, άλλωστε, θα επισκέπτονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα για κάποιους πιο νεαρούς εφήβους που μπορεί ακόμα να μην έχουν εγκαταστήσει μια σεξουαλική ταυτότητα και η εικόνα τους τη σεξουαλικότητα τους να είναι ακόμα ρευστή. Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, οι νεαροί έφηβοι μπορεί να έλκονται από τo ίδιο φύλο, αλλά να μην αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ως ομοφυλόφιλους.
Οι ερευνητές εξέτασαν τα διάφορα μοτίβα συζητήσεων σχετικά με τη σεξουαλικότητα ανάμεσα σε ιατρούς και εφήβους ηλικίας 12-17. Η ανάλυση βασίστηκε σε καταγεγραμμένες συζητήσεις ανάμεσα σε 49 ιατρούς και 293 εφήβους κατά τη διάρκεια επισκέψεων ρουτίνας. Από όλες τις επισκέψεις στις οποίες έγινε λόγος για ζητήματα σχετικά με τη σεξουαλικότητα, βρέθηκε πως οι ιατροί κατάφεραν να διατηρήσουν τη συζήτηση ανοικτή και περιεκτική μόνο στο 3% των περιπτώσεων.
Τα ευρήματα της μελέτης μπορούν να προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες στους οικογενειακούς ιατρούς αναγνωρίζοντας τις αποτελεσματικές και τις αναποτελεσματικές πρακτικές και ενισχύοντας τη συζήτηση για τη σεξουαλικότητα μέσα από επικοινωνιακές μεθόδους.
Μπορεί οι μέθοδοι αυτοί να μην έχουν εξεταστεί ακόμα κλινικά, αλλά υπάρχουν παραδείγματα τακτικών που ενθαρρύνουν την περιεκτική συζήτηση, οι οποίες προκύπτουν από τη μελέτη.
Για παράδειγμα, για να ξεκινήσουν μια περιεκτική συζήτηση για τη σεξουαλικότητα πολλοί ιατροί επικεντρωθήκαν στην έλξη. Επισήμαναν ότι σε αυτή την ηλικία πολλοί έφηβοι έλκονται από αγόρια, από κορίτσια ή και από τα δυο και ρώτησαν εάν ο νεαρός ή η νεαρή που είχαν στο ιατρείο τους έχει αρχίσει να αναπτύσσει κάποιο ενδιαφέρον για άτομα του ίδιου ή του αντίθετου φύλου.
Παράλληλα, κάποιοι από τους ιατρούς ξεκίνησαν τη συζήτηση ρωτώντας εάν οι φίλοι ή οι φίλες του /της εφήβου έχουν ξεκινήσει να βγαίνουν ραντεβού, αν έχουν μια σταθερή σχέση ή ακόμα και αν είναι σεξουαλικά ενεργοί. Χρησιμοποίησαν την προσέγγιση αυτή για να στρέψουν στη συνέχεια το ενδιαφέρον τους στις σχέσεις και τη σεξουαλική συμπεριφορά του/της εφήβου, χρησιμοποιώντας ουδέτερους όρους και αποφεύγοντας τη σαφή αναφορά στο φύλο.
Οι ερευνητές ισχυρίζονται πως η διατήρηση μιας ανοικτής και περιεκτικής συζήτησης μπορεί στην αρχή να είναι δύσκολη, αλλά η εξάσκησή της ενισχύει την ικανότητα των ιατρών να διατηρούν ανοιχτή την αντίληψη τους σχετικά με το σεξουαλικό προσανατολισμό και να δίνουν έμφαση στη μη κριτική διάθεση απέναντι στους εφήβους.
Μια επίσης καλή τεχνική είναι ο ιατρός να αφήσει μια πόρτα ανοιχτή για μελλοντικές συζητήσεις, επισημαίνοντας στον έφηβο ότι εάν τα πράγματα αλλάξουν ή αποφασίσει ότι κάτι άλλο είναι καλύτερο για αυτόν, θα ήθελε να το μοιραστεί μαζί του. Είναι πολύ σημαντική η σχέση του ιατρού με τον έφηβο να είναι μια σχέση εμπιστοσύνης με διάρκεια στο χρόνο. Μπορεί στην ηλικία των 12 ετών να μη λάβει χώρα μια πολύ σημαντική συζήτηση γύρω από τη σεξουαλικότητα. Είναι όμως, η ευκαιρία να τεθούν οι βάσεις μιας σχέσης εμπιστοσύνης, έτσι ώστε το παιδί να γνωρίζει ότι είναι ασφαλές να μιλήσει με ειλικρίνεια στον ιατρό. Η προσέγγιση αυτή επίσης αντιμετωπίζει τον έφηβο ως το μελλοντικό ενήλικα, παρέχοντάς του την απαραίτητη αυτονομία, ώστε να μπορεί να αναλάβει την ευθύνη της υγείας του.
Πηγή: medicalnewstoday
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ.Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
