Καθώς μεγαλώνουν σε ηλικία, οι άνδρες συχνά ανησυχούν για τη μείωση της τεστοστερόνης τους, όχι αδίκως αφού αυτή επηρεάζει τόσο τη σεξουαλική ορμή όσο και άλλους παράγοντες υγείας.
Φαίνεται όμως πως η μείωση της τεστοστερόνης δίνει την ευκαιρία για μια άλλη προσέγγιση της γονεϊκότητας.
Μια νέα μελέτη από το πανεπιστήμιο του Michigan βρήκε ότι όταν οι άνδρες έβλεπαν τα παιδιά τους να δυσφορούν, μειωνόταν η τεστοστερόνη τους. Ο παράγοντας αυτός μαζί με το κατά πόσο ήταν ενσυναισθητικοί και διατηρούσαν μια σχέση αγάπης με τη μητέρα του παιδιού τους, μπορούσαν να προβλέψουν εάν είναι στοργικοί πατέρες.
Ο τύπος της πατρότητας που χαρακτηρίζεται από ευαισθησία και ανταπόκριση έχει συνδεθεί με την κοινωνική, συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη των μικρών παιδιών. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι η θετική εμπλοκή του πατέρα στην ανατροφή και φροντίδα των παιδιών έχει συνήθως θετικά αποτελέσματα. Οι προηγούμενες μελέτες σχετικά με την πατρότητα και την τεστοστερόνη είχαν εστιάσει στην αλληλεπίδραση πατέρα-παιδιου με σκοπό το παιχνίδι.
Η ερευνητική ομάδα της παρούσας μελέτης, όμως, θεώρησε ότι πιο ισχυρό ερέθισμα για έναν πατέρα θα είναι το κλάμα του ίδιου του του παιδιού. Οι ερευνητές ,μάλιστα, ισχυρίζονται ότι το κλάμα του παιδιού μπορεί να προκαλέσει διάφορους τύπους συναισθηματικής απόκρισης, όπως είναι η ενσυναίσθηση, η ενόχληση και ο εκνευρισμός.
Το κλάμα ενός παιδιού λοιπόν μπορεί ανεγείρει συγκεκριμένες συναισθηματικές αντιδράσεις με τις συνοδές ορμονικές ανταποκρίσεις. Η ενσυναίσθηση συνοδεύεται από μείωση της τεστοστερόνης και ο εκνευρισμός από αύξηση.
Στη μελέτη συμμετείχαν 175πατερες , οι σύντροφοι των οποίων ήταν έγκυες στο δεύτερο παιδί. Οι ερευνητές συγκέντρωσαν δείγματα σίελου για να μετρήσουν τα επίπεδα της ορμόνης. Οι πατέρες συμμετείχαν μαζί με τα παιδιά τους σε μια βιντεοσκοπούμενη δραστηριότητα κατά την οποία το παιδί απομακρυνόταν για λίγο από τον πατέρα του. Τα παιδιά συχνά αναστατώνονταν εμφανώς από τον αποχωρισμό, τον αναζητούσαν και αποζητούσαν παρηγοριά από αυτόν κατά την επανένωσή τους.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι όταν οι πατέρες ερμήνευαν το κλάμα του μωρού σαν μια προσπάθεια του να επικοινωνήσει τη δυσφορία του, δηλαδή όταν το αντιμετώπιζαν με ενσυναίσθηση, η τεστοστερόνη τους μειωνόταν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μια πιο στοργική απόκριση. Εάν όμως το κλάμα ερμηνευόταν ως ενόχληση και ταυτόχρονα αισθάνονταν ανίκανοι να ανακουφίσουν το παιδί, αυτό μπορεί να είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση της τεστοστερόνης και κατ’ επέκταση μια πιο παρεμβατική και αρνητική απόκριση προς το παιδί.
Για να εκτιμηθούν οι γονεϊκές συμπεριφορές οι πατέρες και τα παιδιά συμμετείχαν και σε μια δεύτερη πειραματική συνθήκη, στην οποία, δόθηκαν τρία παιχνίδια σε ξεχωριστά κουτιά με μια κάρτα οδηγιών στο καθένα. Οι ερευνητές ζήτησαν στους πατέρες να μάθουν στα παιδιά τους να χτυπούν κάθε πλήκτρο του ξυλοφώνου με ένα ξυλάκι, να σπρώχνουν όλους τους μοχλούς ενός κουτιού δραστηριοτήτων, καθώς και να χτυπούν όλα τα σχήματα που υπήρχαν στην πλάτη μιας χελώνας. Οι πατέρες είχαν 5 λεπτά για να εξηγήσουν το παιχνίδι στο παιδί και να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Στη συνέχεια παρατήρησαν εάν οι άνδρες ήταν ευαίσθητοι ή παρεμβατικοί κατά τη διάρκεια της αλληλεπίδρασης. Βρέθηκε ότι οι πατέρες που εμφάνισαν μεγαλύτερη μείωση τεστοστερόνης στη δοκιμασία του αποχωρισμού, ήταν πιο ευαίσθητοι κατά τη διαδικασία της δεύτερης αλληλεπίδρασης.
Τα επίπεδα τεστοστερόνης άλλαξαν μόνο κατά τη δοκιμασία του αποχωρισμού και όχι σε αυτή της αλληλεπίδρασης, ίσως γιατί οι άνδρες ηρέμησαν και παρηγόρησαν τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια της επανένωσης.
Η μελέτη βρήκε επίσης ότι οι πατέρες συμπεριφέρονταν διαφορετικά ανάλογα με το φύλο του παιδιού. Πιο συγκεκριμένα οι πατέρες κοριτσιών ήταν πιο ευαίσθητοι από τους πατέρες των αγοριών.
Οι ερευνητές ωστόσο τονίζουν ότι τα ευρήματα τους δε σημαίνουν ότι η μείωση της τεστοστερόνης θα συνοδεύεται πάντα από καλή γονεϊκή συμπεριφορά. Ίσως η αύξηση της τεστοστερόνης στους πατέρες να χρησιμεύει για την προστασία των παιδιών σε κάποιες περιπτώσεις. Άλλωστε μόλις άρχισαν να γίνονται κατανοητές οι πολύπλοκες συνδέσεις ανάμεσα στις ανδρικές ορμόνες και την πατρότητα.
Πηγή: medicalnewstoday
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ.Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
