Μια νέα αμερικανική μελέτη δείχνει ότι οι πολίτικες που προάγουν την ισότητα, όπως είναι ο νόμος που προβλέπει τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων ατόμων μπορεί να ανακουφίσει τους νέους μη ετεροφυλόφιλου σεξουαλικού προσανατολισμού από το βαρύ ψυχοσυναισθηματικό τους φορτίο. Βρέθηκε μάλιστα ότι στις πολιτείες όπου ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων επιτρέπεται, έχει σημειωθεί μια πτώση στο αριθμό των αποπειρών αυτοκτονίας στον πληθυσμό των εφήβων, ιδιαίτερα αυτών που ανήκουν σε σεξουαλική μειονότητα.
Είναι σημαντικό οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι και όλοι όσοι είναι αρμόδιοι για τις κοινωνικές πολιτικές να έχουν επίγνωση του τρόπου με τον οποίο αυτές επιδρούν στην ευημερία των νέων.
Η πρώτη πολιτεία που νομιμοποίησε το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων ήταν η Μασαχουσέτη το 2003.
Ακολουθήσαν 35 πολιτείες μεχρι τον Ιούνιο του 2015 όταν τον νομιμοποίησε και το ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ. Οι ειδικοί επισημαίνουν πως είναι πραγματικά ενδιαφέρον το πώς η ισότητα των δικαιωμάτων είχε τόσο καλή επίδραση στην υγεία των ατόμων που ανήκουν σε σεξουαλική μειονότητα.
Η αυτοκτονία είναι η δεύτερη πιο συχνή αιτία θανάτου σε άτομα ηλικίας 15-24 και ο κίνδυνος αυξάνεται σημαντικά για τους νέους με μη ετεροφυλόφιλο σεξουαλικό προσανατολισμό. Σε μια μελέτη του 2015 το 29% των ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων μαθητών λυκείου ανέφεραν απόπειρα αυτοκτονίας τον προηγούμενο χρόνο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους ετεροφυλόφιλους συνομηλίκους τους έφθανε το 6%.
Για τους σκοπούς της νέας μελέτης, οι ερευνητές σύγκριναν τα ποσοστά αποπειρών αυτοκτονίας σε 32 πολιτείες πριν και μετά τη νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων με τις αναφερόμενες απόπειρες σε 15 πολιτείας που δεν υπήρχε νομιμοποίηση.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα η νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων συνδέθηκε με μια μείωση των αποπειρών αυτοκτονίας στους μαθητές λυκείου της τάξεως του 7%. Η μείωση αυτή παρατηρήθηκε σε μαθητές που δήλωσαν μη ετεροφυλόφιλο σεξουαλικό προσανατολισμό.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου συνδέεται με 134.000 λιγότερες απόπειρες αυτοκτονίας κάθε χρόνο. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι αυτό μπορεί ίσως να εξηγηθεί από την επισημοποίηση της αλλαγής στο τρόπο με τον οποίο τα άτομα και η κοινωνία βλέπουν και αντιμετωπίζουν τις σεξουαλικές μειονότητες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα πρόληψης των αυτοκτονιών για τα άτομα που ανήκουν σε σεξουαλική μειονότητα. Αν και δεν μπορεί ποτέ μόνο ένας παράγοντας να εξηγήσει πλήρως μια τόσο πολύπλοκη συμπεριφορά όπως είναι η απόπειρα αυτοκτονίας, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι ο στιγματισμός και η περιθωριοποίηση που βιώνουν τα άτομα με μη ετεροφυλόφιλο σεξουαλικό προσανατολισμό μπορεί να συμβάλουν στην απόφαση των νέων ατόμων να τερματίσουν τη ζωή τους. Η πολιτεία οφείλει να μη παραβλέπει τους παράγοντες που ωθούν τους εφήβους στην απομόνωση και σε κάθε περίπτωση να βρίσκει τρόπους περιφρούρησης των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ. Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
