Το πρώτο στάδιο είναι η οξεία πρωταρχική λοίμωξη από τον HIV. Μέσα στις 2 με 4 εβδομάδες μετά την προσβολή από τον ιό τα άτομα μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα όμοια με αυτά της γρίπης. Πρόκειται για τη φυσιολογική απάντηση του σώματος σε μια λοίμωξη. Στο στάδιο αυτό το ιϊκό φορτίο είναι υψηλό στο αίμα και το άτομο είναι ιδιαίτερα μολυσματικό. Η μετάδοση του ιού γίνεται ευκολότερα στο στάδιο αυτό. Τα συμπτώματα ωστόσο μπορεί να είναι πολύ ήπια και το άτομο να μη τους δώσει σημασία Αντισώματα αρχίζει να δημιουργεί το προσβεβλημένο άτομο μεταξύ των 6 εβδομάδων και των τριών μηνών μετά την προσβολή από τον ιό. Ακόμα λοιπόν και να κάνει τεστ μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι θετικό πριν από τις 6 εβδομάδες.
Το δεύτερο στάδιο είναι η κλινική λανθάνουσα περίοδο κατά την οποία ενδέχεται να μην υπάρχουν εμφανή συμπτώματα. Ο ιός είναι ακόμα ενεργός αλλά αναπαράγεται σε χαμηλότερα επίπεδα. Στα άτομα που δε λαμβάνουν αντιρετροϊκή αγωγή η λανθάνουσα αυτή περίοδος μπορεί να διαρκέσει για μια δεκαετία ίσως και περισσότερο. Για κάποια άτομα όμως η δεύτερη φάση εξελίσσεται πιο γρήγορα. Τα άτομα που λαμβάνουν αγωγή μπορεί να παραμείνουν στη δεύτερη φάση για πολλές δεκαετίες. Είναι πιθανό να μεταδώσουν τον ιό σε άλλους, αλλά η αγωγή μειώνει τον κίνδυνο μετάδοσης καθώς τα άτομα που τη λαμβάνουν έχουν μικρότερο ιϊκό φορτίο στο αίμα τους.
Είναι σημαντικό όμως να ξεκαθαριστεί ότι παρόλο που ένας φορέας του HIV μπορεί να μην έχει συμπτώματα, ο ιός είναι ακόμα ενεργός στον οργανισμό και μπορεί να μεταδοθεί . Παράλληλα συνεχίζει να πολλαπλασιάζεται και να καταστρέφει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού. Τα συμπτώματα που μπορούν να εμφανιστούν στο δεύτερο στάδιο είναι:
• Πυρετός
• Κόπωση
• Πρησμένοι αδένες
• Απώλεια βάρους
• Διάρροια
• Προσβολή από έρπη ζωστήρα
• φυματίωση
• Σοβαρή ψωρίαση
• ‘Αφθες
• Χαμηλά επίπεδα ερυθρών ή και λευκών αιμοσφαιρίων
Το τρίτο στάδιο είναι το λεγόμενο σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας, δηλαδή το AIDS. Χωρίς τη λήψη θεραπείας για τον HIV, οι φορείς του ιού αναμένεται να φτάσουν στο τρίτο αυτό στάδιο μέσα σε ένα διάστημα 10 ετών. Το AIDS είναι το τελευταίο στάδιο της λοίμωξης από HIV και το πιο σοβαρό.
Στο σημείο αυτό ο ιός έχει προκαλέσει σοβαρή βλάβη στο ανοσοποιητικό σύστημα και το άτομο ξεκινά να αναπτύσσει έναν αυξανόμενοι αριθμό νοσημάτων. Τα άτομα δεν μπορούν να καταπολεμήσουν ασθένειες που αν δεν υπήρχε το AIDS θα μπορούσαν χωρίς κανένα πρόβλημα.
Πολλά είναι τα άτομα με HIV που τελικά αναπτύσσουν AIDS. Ο ρυθμός εξέλιξης του συνδρόμου εξαρτάται από παράγοντες όπως είναι η ηλικία, οι γενετικοί παράγοντες και το στέλεχος του ιού.
Τα σημεία και τα συμπτώματα του AIDS περιλαμβάνουν:
• Συχνές και έντονες νυχτερινές εφιδρώσεις
• Περιοδική αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος
• Μακροχρόνια διάρροια
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους
• Επίμονη κι ανεξήγητη κόπωση
• Δερματικά εξανθήματα
• Ασυνήθιστες κηλίδες και έλκη στην περιοχή του σώματος
Τα άτομα με AIDS αν δε λάβουν θεραπεία επιβιώνουν για τρία περίπου χρόνια. Σε αυτό το διάστημα οι συγκεντρώσεις των Τ λεμφοκύτταρων πέφτουν κάτω από 200 κύτταρα ανά ml αίματος, ενώ παράλληλα το ιϊκό φορτίο είναι υψηλό και είναι πολύ μολυσματικά.
Τόσο για την καλύτερη πρόγνωση του ατόμου που έχει προσβληθεί από τον ιό όσο και για τον αποτελεσματικό έλεγχο της εξάπλωσης, έχει μεγάλη σημασία η έγκαιρη διάγνωση.
Ο καλύτερος τρόπος να εντοπιστεί η λοίμωξη από HIV είναι μια εξέταση αίματος που ανιχνεύει αντισώματα, έναν συγκεκριμένο δηλαδή τύπο πρωτεϊνών που ο οργανισμός παράγει αυτόματα σαν απάντηση στην παρουσία του ιού. Η παρουσία του ιού μπορεί να εντοπιστεί και με τεστ σιέλου. Είναι πολύ σημαντικό να εξεταστούν τα άτομα που έχουν μοιραστεί σύριγγα ή είχαν σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό.
Κάποια σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα(ΣΜΝ) μπορούν να μιμηθούν τα συμπτώματα του HIV και να αυξήσουν τον κίνδυνο προσβολής από αυτόν. Τα ΣΜΝ που προκαλούν για παράδειγμα ανοιχτές πληγές στα γεννητικά όργανα, όπως είναι ο έρπης και τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων, μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα μετάδοσης του HIV.
Όπως προαναφέρθηκε μέχρι στιγμής δεν υπάρχει διαθέσιμη θεραπεία ικανή να εξαλείψει τον ιό. Οι ιατροί χορηγούν αντί-HIV φάρμακα για να εμποδίσουν τη δράση του. Σε αυτά περιλαμβάνονται:
• Μη-νουκλεοσιδικοί αναστολείς της ανάστροφης μεταγραφάσης (NNRTIs)
• Νουκλεοσιδικοί ή νουκλεοτιδικοί αναστολείς της ανάστροφης μεταγραφάσης (NRTIs)
• Αναστολείς προτεάσης (PIs)
• Αναστολείς εισόδου, σύντηξης, ενσωμάτωσης
Κάθε φάρμακο λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο και για κάθε ασθενή καθορίζεται από το θεράποντα ιατρό του το καλύτερο δυνατό πρόγραμμα θεραπείας. Η εξέλιξη της λοίμωξης μπορεί να επιφέρει επιπλέον ασθένειες που θα χρειάζονται θεραπευτική αντιμετώπιση. Κάποια προβλήματα υγείας που μπορεί να είναι αρκετά συνηθισμένα, ιδιαίτερα στις γυναίκες, είναι πιο δύσκολο να θεραπευτούν στους ασθενείς με HIV. Αυτά περιλαμβάνουν:
• Σεξουαλικώς μεταδιδόμενες λοιμώξεις, όπως είναι τα χλαμύδια, η γονόρροια και οι τριχομονάδες
• Κολπικές λοιμώξεις από βακτήρια ή μύκητες
• Προσβολή από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων που μπορεί να προκαλέσει κονδυλώματα ή καρκίνο του τραχήλου
• Άλλες λοιμώξεις που μπορεί να προσβάλλουν τα μάτια, το ήπαρ, τους νεφρούς, τους πνεύμονες, το δέρμα, ακόμα και τον εγκέφαλο.
Αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι πάνω από 1.2 εκατομμύρια άτομα στις ΗΠΑ ζουν με τον HIV. Από αυτούς ένας στους 8 δε γνωρίζει ότι έχει μολυνθεί. Τα άτομα μπορούν να προστατευτούν από τον ιό εάν γνωρίζουν τους κινδύνους και πώς να τους αποφύγουν. Το πιο βασικό μετρό προστασίας είναι η χρήση προφυλακτικού σε κάθε σεξουαλική επαφή. Εξίσου σημαντικό για όσους κάνουν χρήση συριγγών είναι να χρησιμοποιούν πάντα καθαρές και να μη τις μοιράζονται με άλλους. Τέλος, τα άτομα που γνωρίζουν ότι φέρουν τον HIV οφείλουν να είναι ειλικρινή με τους συντρόφους τους ώστε να τους δώσουν τη δυνατότητα να προστατευτούν
Πηγή: andrologia.gr
