Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι η εξωσωματική θεραπεία με κρουστικά κύματα χαμηλής έντασης μπορεί να ωφελήσει τους άνδρες με αγγειογενή στυτική δυσλειτουργία και η βελτίωση των στύσεών τους μπορεί να κρατήσει μέχρι και έναν χρόνο. Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο «Journal of Sexual Medicine», χρησιμοποίησε την αιμοδυναμική του πέους ως αντικειμενικό εργαλείο αξιολόγησης.
Η θεραπεία με κρουστικά κύματα χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση κάποιων καρδιακών προβλημάτων, της νεφρολιθίασης και της φλεγμονής των αρθρώσεων, αλλά η χρήση της στην αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας (ΣΔ) βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο.
Η θεραπεία χρησιμοποιεί την ενέργεια των ηχητικών κυμάτων για να προάγει τον σχηματισμό νέων αιμοφόρων αγγείων (αγγειογένεση). Από τη στιγμή που η στυτική λειτουργία εξαρτάται από την καλή ροή του αίματος στο πέος, η θεραπεία με κρουστικά κύματα μπορεί να βοηθήσει τους άνδρες αυτούς στους οποίους η ροή του αίματος στο πέος είναι περιορισμένη. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αποτελέσει μια αποτελεσματική εναλλακτική των φαρμάκων για την αντιμετώπιση της ΣΔ, η χρήση των οποίων δεν είναι ασφαλής για όλους τους ασθενείς.
Στη μελέτη συμμετείχαν 46 άνδρες με μέση ηλικία τα 54 έτη που είχαν αγγειογενή ΣΔ για τουλάχιστον έξι μήνες. Οι 30 άνδρες ακολούθησαν θεραπεία με κρουστικά κύματα και οι 16 έλαβαν θεραπεία placebo. Οι άνδρες που έλαβαν τη θεραπεία με κρουστικά υποβλήθηκαν σε 12 συνεδρίες μέσα σε εννέα εβδομάδες. Καθεμία είχε διάρκεια 20 λεπτά και περιλάμβανε 300 χτυπήματα σε πέντε διαφορετικές περιοχές του πέους. Στην ομάδα που έλαβε τη θεραπεία placebo ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία, μόνο που η συσκευή δεν μετέδιδε κρουστικά κύματα. Δεν αναφέρθηκαν πόνος ή παρενέργειες από τους συμμετέχοντες και των δύο ομάδων.
Στην αρχή της μελέτης και στους τρεις μήνες μετά τη θεραπεία οι ερευνητές με τη χρήση υπερηχογραφήματος μέτρησαν τις αλλαγές στη μέγιστη συστολική ταχύτητα καθώς και στον δείκτη αντίστασης. Επιπρόσθετα οι άνδρες συμπλήρωσαν ένα εξειδικευμένο ψυχομετρικό εργαλείο για την αξιολόγηση της στυτικής λειτουργίας, τον Διεθνή Δείκτη Στυτικής λειτουργίας, στον έναν, στους 3, στους 6, στους 9 και στους 12 μήνες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας.
Η μέγιστη συστολική ταχύτητα αυξήθηκε κατά μέσο όρο 4.5 cm/s για την ομάδα που έλαβε θεραπεία από την αρχή της μελέτης μέχρι τους τρεις μήνες μετά τη θεραπεία, το οποίο είναι ένδειξη βελτιωμένης στυτικής λειτουργίας. Στην ομάδα του Placebo βρέθηκε μείωση κατά 0.6 cm/s.
Η ομάδα που έλαβε τη θεραπεία είχε επίσης καλύτερη βαθμολογία στο ψυχομετρικό εργαλείο καθ’ όλη τη διάρκεια της παρακολούθησης σε σύγκριση με την ομάδα του placebo, με μια ελάχιστα κλινικά σημαντική διαφορά να παρατηρείται στο 57% των ασθενών στους τρεις μήνες και στο 75% των ασθενών στους 12 μήνες, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά στην ομάδα ελέγχου ήταν 13% και 25%. Ένα σημαντικό εύρημα επίσης ήταν σύμφωνα με τους ερευνητές ότι η βαθμολογία στον Διεθνή Δείκτη της Στυτικής Λειτουργίας και η μέγιστη συστολική ταχύτητα αυξήθηκαν σημαντικά στους τρεις μήνες της μελέτης με γραμμικό τρόπο.
Όσοι, δηλαδή, δεν είχαν βελτίωση στο ψυχομετρικό εργαλείο δεν είχαν ούτε στη μέγιστη συστολική ταχύτητα. Οι ερευνητές δεν είναι σίγουροι για τον τρόπο με τον οποίο η θεραπεία με κρουστικά κύματα ήταν αποτελεσματική στους ασθενείς με ΣΔ και επισημαίνουν την ανάγκη περαιτέρω έρευνας που θα διαφωτίσει τον μηχανισμό δράσης της θεραπείας στα σηραγγώδη σώματα. Χρειάζονται, επίσης, νέες μελέτες για τον καθορισμό των θεραπευτικών πρωτοκόλλων σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ασθενών. Για παράδειγμα, οι άνδρες με ήπια ΣΔ μπορεί να χρειάζονται λιγότερες συνεδρίες από τους άνδρες με σοβαρή. Η ηλικία καθώς και η ύπαρξη προβλημάτων υγείας όπως ο διαβήτης μπορεί επίσης να επηρεάσουν τα πρωτόκολλα θεραπείας.
Είναι απαραίτητη, λοιπόν, η διεξαγωγή νέων μελετών που θα καθορίσουν με ακρίβεια πότε και με ποιο τρόπο ενδείκνυται η υποβολή του ασθενούς με ΣΔ σε εξωσωματική θεραπεία κρουστικών κυμάτων.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ. Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
