Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Να ’μαστε πάλι μαζί, καλά μου φιλαράκια.
Ελπίζω το «Να ’μαστε πάλι μαζί…»
να μην είναι η δική μου, εγωκεντρική προσέγγιση στον Χωρο-Χρόνο,
αλλά πράγματι να είστε όλοι καλά και ουδείς να λείπει.
*** «Έξις, Δευτέρα Φύσις» είπε έμπλεος σοφίας
ο αρχαίος ημών πρόγονος Δημοσθένης
και δεν είναι τυχαίο
ότι η διαπίστωσή του αποτελεί μία από τις διαχρονικές αλήθειες
που διέπουν το Ανθρώπινο Είδος.
Οι Διακοπές γίνονται Έξη, γίνονται Συνήθεια,
βγαίνεις από τούς προηγούμενους ρυθμούς σου
και μπαίνεις στο Τριπάκι τής Αλητείας, τής Κραιπάλης, τής Ραστώνης.
Οι Διακοπές είναι Νομιμοποιημένη Διδαχή Ανευθυνότητας.
Τις μέρες που επλησίαζε στο τέλος της η άδειά μου,
είχα πάθει Άρνηση.
Πλέον,
η νέα έξη μου ήταν οι Διακοπές
και η Εργασία εφάνταζε ως η βίαιη διακοπή τους.
Έτσι, μετατράπηκα σε «κατά φαντασίαν εισοδηματίας».
Η φαντασία μου έπλαθε διαρκώς εικόνες
όπου θα καθόμουν και θα πληρωνόμουν.
Ένοιωθα την αφόρητη ανάγκη να είμαι ένα «ρετάλι πολυτελείας».
Ήθελα να κοιμάμαι όποτε θέλω, να σηκώνομαι όποτε θέλω
και να συνεννοούμαι με το Σύμπαν μέσω χασμουρητών και ηδονών.
Εφ’ όρου ζωής…
Μάλιστα,
αναρωτιέμαι πώς -μετά από το «Σύνδρομο τής Στοκχόλμης»-
δεν έχει εισαχθεί στην Ψυχολογία και το «Σύνδρομο τής Μυκόνου»·
η κατάσταση, δηλαδή,
κατά την οποία υφίστασαι ιδρυματισμό
με την Ακολασία, τη Λαγνεία και την Ελευθεριότητα.
Αν ο Διονύσιος Σολωμός δεν ήταν από τη Ζάκυνθο αλλά από τη Μύκονο,
δεν θα είχε γράψει τον «Ύμνο προς την Ελευθερία»,
αλλά τον «Ύμνο προς την Ελευθεριότητα».
*** Όμως, ουδέν διαρκεί για πάντα· η ζωή είναι μία διαρκής εναλλαγή έξεων.
Διαγκωνίζονται οι Συνήθειες
ποια θα πρωτοπρολάβει να μάς σκλαβώσει, να μάς εγκλωβίσει, να μάς καθηλώσει.
Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις Συνήθειες είναι εξαιρετικά σκληρός,
διότι το έπαθλο είναι ακριβοθώρητο: ο Άνθρωπος!
Ο Άνθρωπος είναι το «Τσάμπιονς Λιγκ» των Συνηθειών!
Ακριβώς, λοιπόν, επειδή τα «θέλω» μας είναι πολλά,
οι έξεις εναλλάσσονται.
Ό,τι συνήθισες, θα κληθείς να το ξεσυνηθίσεις.
Μαγικό πρόθεμα το «ξε-»,
που ξεκινάει την πορεία του από τη Λαϊκότητα
και δύναται να φτάσει στην Κορυφή τής Εμφατικής Χυδαιότητας
(ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε)!
Η Έξις φεύγει, η Ξέξις έρχεται. Έρχεται η… ξεσυνήθεια.
(πείτε μου ότι πιστέψατε πως υπάρχει λέξη «Ξέξις»,
να πάω εν’ μέσω καύσωνα στον Αστέρα Βουλιαγμένης με παλτό και μπότες)
*** Σήμερα, πρώτη μέρα τής επιστροφής μου,
δεν θα μιλήσουμε για την Επικαιρότητα·
όχι επειδή δεν υπάρχει· τουναντίον, είναι πλούσια.
Σήμερα, πρώτη μέρα, δεν θα μιλήσουμε για την Επικαιρότητα,
διότι αυτό θα αποτελούσε Απρέπεια στην Προσαρμογή.
Οι Διακοπές για άλλους ξεκινούν τώρα
και για πολλούς από εμάς τελειώσαν’.
Και, ως επιμύθιο,
θα σάς μεταφέρω τον διάλογο που είχα κάποτε με έναν γνωστό μου…
Κάναμε, λοιπόν,
μία συζήτηση με φιλοσοφικές προεκτάσεις και αναζητήσεις
(ξέρετε,
από αυτές τις υπέροχες ατέρμονες και ανερμάτιστες κουβέντες
που επειδή δεν θέλεις να τελειώσουν τις ζορίζεις να μην τελειώσουν)
και ο τύπος επέταξε το απελευθερωτικό τσιτάτο «Όλα μια ιδέα είναι».
Τότε, αυθορμήτως και αφιλοσοφήτως,
με την πρωτόγονη φιλοσοφία που φέρει ο Αυθορμητισμός,
εγύρισα και τού είπα τη φράση
που -όπως μού εξομολογήθηκε πολλά χρόνια αργότερα-
είχε κρεμάσει απέναντι από το κρεβάτι του..:
«Και ποιος είπε ότι δεν είμαστε δέσμιοι των ιδεών μας;»!
Δέσμιοι των Ιδεών, καλή αθλητ(αμπουρ)ική χρονιά να έχουμε.
Ζήτω η Ελευθερία! Σεβασμός στην Ελευθεριότητα!
Απόφθεγμα Ημέρας:
Αν οι Διακοπές ήταν η καθημερινότητά μας,
θα θεωρούσαμε «διακοπές» την Καθημερινότητα!
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Π.Α.Ο.Κ. εναντίον Βασιλείας: Η Δημοκρατία θα νικήσει!
* Πετάει ο Ολυμπιακός στα φιλικά· τη χρονιά στα σκουπίδια.
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
Αύριο πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
