Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ο Ελληνικός Αθλητισμός είναι και πάλι εδώ·
μετάλλια επί μεταλλίων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
και η αλματώδης πορεία τού Τσιτσιπά στο τένις,
έφεραν ένα γλυκό χαμόγελο
στο σκοτεινιασμένο από την Εθνική Τραγωδία πρόσωπό μας.
Όμως,
το επικίνδυνο βακτήριο που σκιάζει και καπηλεύεται κάθε εθνικό θέμα,
ο Εθνικισμός,
έκανε ξανά την εμφάνισή του.
Αφορμή,
το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε στο τριπλούν η Βούλα Παπαχρήστου.
Οι ημεδαποί ναζιστές βρήκαν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξιφουλκήσουν·
άρχισαν, λοιπόν, ομοθυμαδόν και ομοβροντηδόν,
να διατυπώνουν μία δήθεν αθώα ειρωνεία,
σπιλώνοντας -με ψυχαναγκαστικό τρόπο- τα ονόματα των άλλων αθλητών..:
«Μπορούμε να πανηγυρίσουμε για τον Τσιτσιπά
ή έχει κάνει κάποια ανάρτηση στο παρελθόν που ενοχλεί τούς φασιστερούς;».
Συμπυκνωτικά,
αυτό ήταν το ρεζουμέ τής θλιβερής και ύπουλης επιχειρηματολογίας τους.
Το «Πλυντήριο τού Ναζισμού» κινήθηκε σε δύο μέτωπα·
από τη μία, η έκδηλη χαρά τους,
που η εκλεκτή τους, η Βούλα Παπαχρήστου, είχε πάρει το χρυσό,
από την άλλη,
η εξομοίωση τής εκλεκτής τους, με όλους τούς υπόλοιπους αθλητές,
και εν’ τέλει,
η προσπάθεια επίτευξης τού απώτερου στόχου τους
που δεν είναι άλλος από τον καθαγιασμό τού Ναζισμού.
*** Η ίδια η Παπαχρήστου, μετά την κατάκτηση τού χρυσού μεταλλίου,
αναφέρθηκε στο θέμα που την κυνηγάει από το 2012..:
«Έχω πει εκατό φορές “συγγνώμη”. Τι άλλο να κάνω;
Θέλουν να με κρεμάσουν στο Σύνταγμα; Να με σταυρώσουν;
Ας με σταυρώσουν…
Όλοι κάνουμε λάθη κι εγώ μέσα από το λάθος μου μαθαίνω ακόμη.
Τότε, ήμουν χάλια με την κριτική.
Τώρα δεν με αγγίζει, έχω τη συνείδησή μου καθαρή.
Έχω την οικογένειά μου, το παιδί μου. Έχω γίνει μητέρα, είμαι σύζυγος.
Αυτούς δεν θέλω να μου πειράξει κανείς.
Το παιδί μου είναι το παν και θέλω να το σεβαστούν.
Εμένα πια δεν με κλονίζουν.»
*** Κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν,
να πω και να τονίσω
ότι σέβομαι σε απόλυτο βαθμό το παιδί τής Βούλας Παπαχρήστου
(άρα, αυταποδείκτως και τη μητρική της ιδιότητα).
Εάν το παιδί της και εν’ γένει η οικογένειά της,
την έκαναν να αναθεωρήσει
την προηγούμενη στήριξή της στα ναζίδια τής «μπρούντζινης κραυγής»,
αυτό θα είναι ευχής έργον.
Εάν το παιδί και εν’ γένει η οικογένεια τής Βούλας Παπαχρήστου,
την έχουν οδηγήσει σε Συνειδητοποίηση τής Δημοκρατίας,
αυτό θα είναι μία αξιέπαινη ανατροπή.
Είναι όμως έτσι;
Προκύπτει από την πρόσφατη δήλωσή της
-και συνολικώς από τις δηλώσεις της-
κάτι τέτοιο;
Όχι, δεν προκύπτει.
Η Βούλα Παπαχρήστου εξακολουθεί με τα λεγόμενά της να αποδεικνύει
ότι δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στο ίδιο της το μυαλό·
την εκατοντάκις «συγγνώμη»
έπρεπε πρωτευόντως να τη ζητάει από τον εαυτό της
και ουχί από την Κοινωνία.
Η λέξη «λάθος» που χρησιμοποιεί, είναι εντελώς συγκεχυμένη·
η πιο διεισδυτική δημοσιογραφική ερώτηση που πρέπει να τής γίνει,
είναι «Ποιο θεωρείς, Βούλα Παπαχρήστου, ότι ήταν το λάθος σου;».
Οι έως τώρα δημόσιες τοποθετήσεις της
μαρτυρούν μία υφέρπουσα προσπάθεια αυτο-θυματοποίησης και αυτο-ηρωοποίησης·
και με πείθουν,
ότι ως «λάθος» θεωρεί το περιβόητο ανέκδοτο με τα κουνούπια.
Η Βούλα Παπαχρήστου βλέπει την κορυφή τού παγόβουνου,
αλλά όχι το παγόβουνο·
προφανώς επειδή η ίδια βρίσκεται πολύ χαμηλά
και η οπτική της είναι κοντόφθαλμη, κοντόθωρη.
*** Ρατσιστικά ανέκδοτα έχουμε πει και αναπαραγάγει όλοι μας·
στη συντριπτική πλειοψηφία τους τα ανέκδοτα είναι «ρατσιστικά»,
αλλά αθωώνονται στην κολυμβήθρα τής Σάτιρας
(σάς θυμίζω το θρυλικό ανέκδοτο με τα «νομιστεράκια»,
όπως και τόσα άλλα που χάρισαν στη ζωή μας άκακο γέλωτα μέχρι δακρύων).
Ως εκ’ τούτου,
το ανέκδοτο που είχε ποστάρει η Παπαχρήστου
είναι ήσσονος σημασίας πρόβλημα
συγκριτικά με τις πλείστες άλλες παραφωνίες της·
μιλάμε για τη γυναίκα η οποία εβυσσοδόμησε προς το ίδιο της το φύλο,
μιλάμε για τη γυναίκα,
η οποία εδικαιολόγησε τα χαστούκια
που έριξε ένα άνανδρο ναζίδι σε μία γυναίκα,
μιλάμε για τη γυναίκα που ενομιμοποίησε την Ανδρική Βία
όταν διατίθεται ως «άλλοθι» η Γυναικεία Πρόκληση.
Ποιος ξέρει·
ίσως αυτή η κοπέλα να είχε ιδρυματισθεί
σε τέτοιου είδους «ανδρικές»-άνανδρες συμπεριφορές,
ίσως είχε υποστεί την ανδρική βία και είχε πεισθεί για τη χρεία της,
ίσως εβίωνε μία θλιβερή εκδοχή τού «Συνδρόμου τής Στοκχόλμης».
Η Βούλα Παπαχρήστου επεβράβευσε το ναζίδι που έδειρε την Καννέλη*,
κάνοντας πρόσκαιρη σχέση μαζί του·
επίσης,
δεν παρέλειπε να διακοσμεί τα «social media» της
με δραστηριότητες και με υστερικές εθνικιστικές κορώνες των ναζιστών.
Και έκτοτε, το μόνο που κάνει είναι να μάς μιλάει για ένα «λάθος».
(* το επώνυμο «Καννέλη» έτσι γράφεται,
διότι προέρχεται από την αρχαία «κάννη» που εσήμαινε το «καλάμι»)
*** Ουδεμία από τις εκατό συγγνώμες τής Παπαχρήστου ήταν αληθινή·
άλλωστε, δεν χρειάζονται εκατό·
αρκεί η μία «συγγνώμη» όταν είναι ειλικρινής και εκφράζεται από καρδιάς.
Έχουν κυλήσει 6 χρόνια από το σφάλμα που η ίδια διατείνεται ότι έκανε.
Εδώ, λοιπόν, μπαίνουμε σε ένα κομβικό σημείο τού ζητήματος…
Πότε θα την επίστευα, πότε θα την πιστεύαμε,
ότι εννοεί τις «εκατό συγγνώμες» της;
Όταν θα έβγαινε και θα απεκήρυσσε τον Φασισμό και τον Ναζισμό.
Όταν θα προέβαινε σε έστω μία ανάρτηση που θα απέπνεε Δημοκρατία.
Όταν θα ζητούσε να μιλήσει σε σχολειά για την πλάνη της.
Όταν θα διεκήρυσσε την ευτυχία της για τη συνειδητοποίηση τού λάθους της.
Όχι όταν μετατρέπει τη «Συγγνώμη» σε «μία υποχρέωση που πρέπει να βγει».
*** Εν’ κατακλείδι…
Η Βούλα Παπαχρήστου έχει όλα τα χαρακτηριστικά
που εμφανίζει ο Φασίζων Ελληνόφωνος.
Μιλάει κάκιστα Ελληνικά
(ακόμη δεν μπορούμε να συνέλθουμε
από εκείνο το «Θέλω να ανεβώ και σε άλλους βάθρους»),
θεωρεί (ή θεωρούσε) τούς άλλους λαούς
ως κατώτερους και ως αντικείμενα χλευασμού,
διέπεται (ή διεπόταν) από πνευματικό μεσαιωνισμό.
Αν η Βούλα Παπαχρήστου έχει αλλάξει ελέω τού παιδιού της
και εν’ γένει τής οικογένειάς της,
αυτό είναι ένα χαρμόσυνο γεγονός·
είναι πολύ σημαντικό ο Ναζισμός να χάνει οπαδούς·
πόσω μάλλον,
όταν οι απώλειές του προκαλούνται από τη γέννηση ενός παιδιού
και από τη δημιουργία μίας οικογένειας.
*** Και κάτι τελευταίο..:
Έως ότου η Βούλα Παπαχρήστου μάς δώσει ειλικρινές στίγμα
ότι έχει αφήσει πίσω της όσα βρίσκει σήμερα μπροστά της,
όχι μόνο θα με αφήνουν παγερά αδιάφορο οι επιτυχίες της,
αλλά θα τις απεύχομαι κιόλας·
όχι από προσωπική εκδικητικότητα,
αλλά επειδή απεχθάνομαι τη σπέκουλα των εγχώριων ναζιστών.
Μάλιστα,
η ίδια η Βούλα Παπαχρήστου θα έπρεπε να ντρέπεται και να αισχύνεται,
που κάθε επιτυχία της πανηγυρίζεται έξαλλα από τούς ναζιστές και τούς φασίστες.
Όταν γίνεται η ανάκρουση τού Ελληνικού Εθνικού Ύμνου,
όταν ανακρούεται ο Εθνικός Ύμνος Μας
προς τιμήν τής Κατερίνας Στεφανίδη, τού Λευτέρη Πετρούνια και των άλλων παιδιών,
συγκινούμαι, σηκώνομαι όρθιος στον χώρο όπου βρίσκομαι,
στέκομαι προσοχή
(όπως το ίδιο κάνω και με τον εθνικό ύμνο όλων των εθνών,
διότι -όπως έχω ξαναγράψει πρόσφατα, με αφορμή ένα ποδοσφαιρικό θέμα-
ο Σεβασμός έχει Αχρωματοψία).
Όμως,
όταν ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος
για την (εκάστοτε) πρώτη θέση τής Βούλας Παπαχρήστου,
όταν ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος
για την εκάστοτε «Βούλα Παπαχρήστου»,
μένω απαθής, αδιάφορος·
στα αφτιά μου φτάνουν νότες που προσιδιάζουν στις τσιρίδες τού Ταμπάκη·
δυστυχώς για τη Βούλα Παπαχρήστου,
αυτό είναι το αποτέλεσμα
που παράγεται από τη μείξη τού Ύμνου τής Ελλάδας με ναζιστικά εμβατήρια.
Απόφθεγμα Ημέρας:
Όταν οι ναζιστές στέκονται προσοχή, μηδενίζεται η Αξία τής Προσοχής.
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Όσα θα συμβούν στους αποψινούς αγώνες τού «Τσάμπιονς Λιγκ»,
Σπαρτάκ Μόσχας (20:30), Α.Ε.Κ.-Σέλτικ (21:00)
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
*** Αύριο πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
