Τι κοινό έχουν οι Κώστας Βουτσάς, Γιάννης Βούρος και Παύλος Κοντογιαννίδης; Πέραν του ότι και οι τρεις είναι εξέχουσες μορφές της καλλιτεχνικής -και όχι μόνο- ζωής της χώρας μας, είναι όλοι τους φανατικοί υποστηρικτές της ΑΕΚ.
Από μικρή ηλικία, είτε υπηρέτησαν την ΑΕΚ είτε άρχισαν να την ακολουθούν. Και, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 94 ετών από την ίδρυσή της, οι τρεις καλλιτέχνες μίλησαν στο “Πρακτορείο FM104,9” για τα βιώματά τους, δίνοντας και τις ευχές τους. Κοινή συνισταμένη και των τριών; «Πολύ σύντομα η ΑΕΚ να έχει ξανά το σπίτι της, να έχει ξανά το δικό της γήπεδο».
Κώστας Βουτσάς:«Η ΑΕΚ αναστήθηκε»
«Τα πρωινά με έπαιρνε ο πατέρας μου και με πήγαινε στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, στην ΑΕΚ. Είμαι ΑΕΚτσής από το 1931 που γεννήθηκα. Γνώρισα τον (Κλεάνθη) Μαρόπουλο, τον (Μιχάλη) Δελαβίνια, τον (Τρύφωνα) Τζανετή, ποδοσφαιριστές που έγραψαν ιστορία», είπε αρχικά ο Κώστας Βουτσάς και συνέχισε: «Θέλω να κάνουμε μια θεατρική παράσταση το καλοκαίρι, να παίζουμε στη Νέα Φιλαδέλφεια και σε άλλα μέρη και να μαζέψουμε χρήματα για να βοηθήσουμε στην κατασκευή του νέου γηπέδου. Λυπήθηκα πολύ όταν υποβιβάστηκε η ΑΕΚ, αλλά τώρα αναστήθηκε. Εύχομαι το γήπεδο να γίνει για να μπορέσουμε όλοι να πηγαίνουμε. Να είναι η ΑΕΚ δυνατή σε όλα τα επίπεδα, σε όλα τα αθλήματα, όχι μόνο στην Ελλάδα μα και στο εξωτερικό!».
Γιάννης Βούρος: «Άλλη κοινωνική και πολιτιστική συμπεριφορά»
«Δεν είναι τόσο φοβερό να γιορτάζεις τα 94 χρόνια μας ομάδας, γιατί μιλάμε για μία ιδέα. Είτε χάνει είτε κερδίζει κάθε βδομάδα, η ΑΕΚ έχει μια άλλη κοινωνική και πολιτιστική συμπεριφορά. Κι αυτό το εισέπραξα από τα 5 μου χρόνια, όταν άρχισα να πηγαίνω με τον πατέρα μου στη Νέα Φιλαδέλφεια -έμενα 50 μέτρα από το γήπεδο- και πρόλαβα και είδα (Κώστα) Νεστορίδη, (Στέλιο) Σκευοφύλακα, (Γιώργο) Λαβαρίδη», τόνισε αρχικά ο Γιάννης Βούρος για να προσθέσει: «Αργότερα, βρέθηκα στα αποδυτήρια με κάποιους από τους παίκτες που έκαναν τη μεγάλη πορεία της ΑΕΚ στο Κύπελλο UEFA το ’77. Τα παπούτσια μου ήταν πάνω από αυτά των (Μίμη) Παπαϊωάννου, (Τάκη) Νικολούδη, (Βάλτερ) Βάγκνερ, Τάσου (Κωνσταντίνου) και των άλλων. Από το στίβο βρέθηκα στα ποδοσφαιρικά τμήματα της ΑΕΚ κι αυτό ήταν ένα θαύμα. Αυτό που με σημάδεψε ήταν το οικογενειακό κλίμα που είχε και έχει αυτή η ομάδα. Είναι μια παρέα, μια συντροφιά».
«Η ΑΕΚ πέρασε πέτρινα χρόνια σε όλα σχεδόν τα τμήματα. Αλλά η πίστη στο ότι μαζευόμαστε για να βοηθήσουμε κάτι που αγαπάμε, είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να βγάλει και πάλι το κεφάλι από το νερό. Διοίκηση, αθλητικά τμήματα και φίλαθλοι είχαν τον ίδιο στόχο και αυτό το τρίπτυχο έκανε τη διαφορά», προσέθεσε ο Γιάννης Βούρος για να ευχηθεί: «Το γήπεδο είναι πολύ μεγάλη ιστορία για μια ομάδα. Το ότι θα βρεθεί στο δικό της σπίτι, θα δημιουργήσει θετικό πρόσημο σε πάρα πολλούς τομείς. Θα είναι η “αιχμή του δόρατος” για να γυρίσει ξανά η ΑΕΚ στις μεγάλες διακρίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη».
Παύλος Κοντογιαννίδης: «Να μπει επιτέλους σπίτι της»
Βεροιώτης, ο Παύλος Κοντογιαννίδης, δεν θα μπορούσε να μην ξεκινήσει την αναφορά του από τον Μίμη Παπαϊωάννου. «Αισθανόμασταν περήφανοι για την ΑΕΚ λόγω του Μίμη, αφού από τη γειτονική Νικομήδεια Ημαθίας μετακόμισε στην ΑΕΚ. Αυτό μας τράβηξε, από εκεί αγάπησα κι εγώ την ΑΕΚ», επισήμανε για να συμπληρώσει: «Στη συνέχεια, το 1982, κατέβηκα κι εγώ στην Αθήνα, μπήκα μέσα στα πράγματα, εκλέχθηκα αντιπρόεδρος και στην “Ένωση Φίλων ΑΕΚ” και τώρα είμαι στα 20 ιδρυτικά άτομα της νέας ΑΕΚ».
Και σε ό,τι έχει να κάνει με την “Αγιά Σοφιά”, τόνισε: «Κατασκευάζεται ένα υπέροχο γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Η ΑΕΚ εδώ και πολλά χρόνια παίζει σε ένα τεράστιο γήπεδο, που όμως δεν είναι έδρα. Είναι ξεσπιτωμένη. Εύχομαι να μπει σύντομα στο σπίτι της, το οποίο φιλοξενεί και έναν πολύ μεγάλο χώρο που θα λειτουργεί ως μουσείο, κάτι που είναι πάρα πολύ θετικό, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι τι σημαίνει ΑΕΚ!».
