Flipping Death – Review: Ο χάρος βγήκε παγανιά

Ημ/νία Κυκλοφορίας: 7 Αυγούστου 2018

Κοινό γνώρισμα όλων των σπουδαίων καλλιτεχνών είναι η τάση τους να χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένες τεχνοτροπίες. Το λεγόμενο “σήμα κατατεθέν” συνοδεύει τον δημιουργό, καλώς ή κακώς, προσδίδοντας στο έργο του ταυτότητα και αναγνωρισιμότητα.

Προσεγγίζοντας το gaming σαν τέχνη, όπως του αρμόζει άλλωστε, μπορούμε συνειρμικά να φέρουμε στο νου μια αναλογία μεταξύ κινηματογράφου και βιντεοπαιχνιδιών. Οι σινεφίλ δεν δυσκολεύονται να εντοπίσουν σε μια ταινία την υπερβολή στο splatter του Tarantino ή τον πολύχρωμο σουρεαλισμό του Tim Burton. Εστιάζουν στις τεχνικές, το ύφος, ακόμα και το περιεχόμενο του φιλμ και εμπειρικά οδηγούνται σε συμπεράσματα. Με την ίδια ευκολία, ένας gamer μπορεί να κάνει ασφαλείς υποθέσεις για το αν το QTE δράμα, που παίζει τελευταία, γράφτηκε από τον David Cage ή αν το Point and Click, που μοιάζει με ελαιογραφία, αναπτύχθηκε από την Telltale.

Για ένα μικρό σουηδικό studio που μετρά 17 χρόνια ζωής, αλλά σημείωσε την πρώτη του σημαντική επιτυχία μόλις το 2013, η εύρεση μιας τέτοιας ταυτότητας μοιάζει στόχος δευτερεύουσας σημασίας, με τη βιωσιμότητα της εταιρίας να έχει θεωρητικά προτεραιότητα στους εσωτερικούς της στόχους. Όταν επιτυγχάνονται και τα δύο, μιλάμε είτε για κάποιο… θαύμα, είτε για τη Zoink AB του Klaus Lyngeled.

Φεύγοντας από τη Shiny Enterntainment το 2001, ο Lyngeled δημιούργησε το δικό του studio με τη φιλοδοξία να απελευθερωθεί δημιουργικά και να φτιάξει παιχνίδια που δεν ακολουθούν την πεπατημένη οδό των δοκιμασμένων ιδεών. Μερικά χρόνια αργότερα, το Stick it to the Man θα κάνει τη Zoink γνωστή στο ευρύτερο κοινό, κυκλοφορώντας σχεδόν σε όλα τα platforms με αξιοσημείωτη επιτυχία. Αυτό τους βοήθησε να συνεχίσουν δυναμικά με το Zombie Vikings και πολύ πρόσφατα να κερδίσουν τις εντυπώσεις με το εξαιρετικά ιδιαίτερο Fe, που χρηματοδοτήθηκε από την EA.

Η τελευταία σελίδα, μέχρι την επόμενη, σε αυτή την παραμυθένια ιστορία της Zoink, γράφεται με το νέο παιχνίδι της με τίτλο Flipping Death. Σε αυτό συναντάμε τον πνευματικό διάδοχο του Stick it to the Man σε ένα κράμα puzzle game και παραδοσιακού platformer. Θεματικά αυτοτελές, αλλά εξίσου σκοτεινό και αστείο, αφηγείται τη δική του ιστορία εξαιρετικά, κλείνοντας κάθε τόσο το μάτι στους παλιούς fans που αγάπησαν τον διεστραμμένο, σουρεαλιστικό κόσμο του προκατόχου του.

Στον πυρήνα του, το Flipping Death καταπιάνεται με την ιστορία της Penny, μιας νεαρής κοπέλας που μοιραία χάνει τη ζωή της την πιο ακατάλληλη στιγμή, τη μέρα που ο Θάνατος (Death himself) αποφασίζει να φύγει σε διακοπές. Έχοντας στα χέρια της το δρεπάνι του χάροντα, η πρωταγωνίστρια αποκτά ξαφνικά τη δύναμη να ταξιδεύει μεταξύ δύο διαστάσεων, ή αλλιώς, μεταξύ του πραγματικού κόσμου και εκείνου των νεκρών. Φανταστείτε τον τελευταίο σαν μια φωτοτυπία του κανονικού κόσμου, όπου τα πάντα έχουν αντίθετο προσανατολισμό με την ανάλογη, σκοτεινή, πεθαμένη επένδυση (ναι, ακριβώς όπως στο Stranger Things).

Ενώ προσπαθούμε να βρούμε το σώμα της κοπέλας, που αγνοείται κάπου στον πραγματικό κόσμο, συναντούμε ζωντανούς ή νεκρούς που αντιμετωπίζουν τα δικά τους σοβαρά ή γελοία προβλήματα και είναι στο χέρι μας να τους βοηθήσουμε. Τις περισσότερες φορές, βέβαια, αναγκαζόμαστε να το κάνουμε, αφού κάθε δράση στον πραγματικό κόσμο, έχει μια αντίδραση σε εκείνο των νεκρών και η αλληλεπίδραση αυτών των δύο διαστάσεων γυρίζει τα γρανάζια σε αυτή τη μηχανή που λέγεται “σενάριο”. Κάθε χαρακτήρας που συναντάμε συνοδεύεται από ένα mini side quest που, με την ολοκλήρωσή του, μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην επίλυση του main στόχου μας, ενώ παράλληλα υπάρχουν και κάποια challenges προς τέρψη των completionists που θέλουν να ξεψαχνίσουν τον αδιαμφισβήτητα ενδιαφέροντα κόσμο του Flipping Death.

Μια από τις νέες δυνάμεις που αποκτά η Penny παίρνοντας τη θέση του Death, είναι η ικανότητα να καταλαμβάνει το σώμα των ανθρώπων και να τους ωθεί σε πράξεις κατά το δοκούν. Η ικανότητα αυτή, ωστόσο, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυθαίρετα, αλλά τροφοδοτείται από κάποιες collectible “ψυχές” που “θερίζουμε” κατά το platforming στον κόσμο των νεκρών. Επιπροσθέτως, μπορεί να ακούει τις σκέψεις των NPC, να συνομιλεί μαζί τους και να τους φυτεύει κάθε είδους ιδέα στο υποσυνείδητο.

Όλα τα παραπάνω αφορούν τον βασικό κορμό του gameplay και των mechanics του. Στην πραγματικότητα, όμως, καθώς ελέγχουμε όλους αυτούς τους χαρακτήρες, οι επιλογές μας είναι αμέτρητες. Συγκεκριμένα, κάθε άνθρωπος ή ζώο που καταλαμβάνουμε (ναι, μπορούμε ΚΑΙ ζώα), έχει τη δική του μοναδική ικανότητα. Ένας πυροσβέστης μπορεί να σβήσει τις φωτιές που ανάψαμε, ένας γιατρός να κάνει καλά κάθε είδους… πληγή, ένα πουλί να πετάξει σε δυσπρόσιτα σημεία κ.ο.κ.

Από μόνοι τους, όλοι οι μηχανισμοί είναι εξαιρετικά απλοί και αξιοποιούν μόνο κάποια από τα πλήκτρα του χειριστηρίου. Ταυτόχρονα, οι γρίφοι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολοι και στο μενού παύσης υπάρχουν hints σε μορφή σκίτσων που μπορούν να βοηθήσουν τους ανυπόμονους. Συμπεραίνουμε, έτσι, ότι το Flipping Death δεν στοχεύει να δοκιμάσει τη δεινότητα των παικτών στην επίλυση προβλημάτων, ούτε δυσκολεύει με το platforming του.

Μαγνητίζει, ωστόσο, με τον τρόπο που αφηγείται αυτήν την παράξενη ιστορία. Στα χνάρια του Stick it to the Man, διατηρεί αυτή την μπλε-μωβ παλέτα στα σκηνικά του, με το σκοτεινό χιούμορ και το creepy ύφος σε όλη του τη διάρκεια να ουρλιάζουν… Zoink, παραπέμποντας στην εκτενή αναφορά που κάναμε στην αρχή, σε σχέση με την ταυτότητα που δείχνει να αποκτά το studio παιχνίδι με το παιχνίδι. Πέρα από τα easter eggs και τις αναφορές, το Flipping Death διαθέτει αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, μοναδικές προσωπικότητες που θα χαρείτε να γνωρίσετε και ένα σενάριο γεμάτο εκπλήξεις.

Ο αισθητικός τομέας βαδίζει στα γνωστά Zoink επίπεδα, με τη συνηθισμένη πια φόρμουλα των layers από μακέτα να εξυπηρετεί τον σκοπό της άριστα. Τα γραφικά βελτιώνονται αισθητά σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια της εταιρίας, ενώ ο τίτλος δείχνει απόλυτα σταθερός στον τεχνικό τομέα, τουλάχιστον όσον αφορά στο frame rate και τη γενικότερη απόδοση. Συναντήσαμε, βέβαια, κάποια μικρά προβλήματα που αποδίδονται μάλλον στην ανανεωμένη τρισδιάστατη (2.5D και κάτι) απεικόνιση του κόσμου. Για παράδειγμα υπάρχουν κάποια μικροπροβλήματα στο collision detection και τη φυσική των αντικειμένων, όταν αυτά συγκρούονται με την πρωταγωνίστρια ή τους NPCs. Έτσι, καμιά φορά δείχνουν να glitchάρουν ή συμπεριφέρονται παράξενα, ενώ πιο σπάνια μπορεί να κάνουν την ολοκλήρωση ενός task αδύνατη, στρέφοντάς μας σε πιο… ανορθόδοξες μεθόδους.

Ηχητικά, το Flipping Death κινείται, επίσης, στα επίπεδα του Stick it to the Man, με την Jazz να κυριαρχεί σαν είδος στις μουσικές επιλογές. Το voice acting είναι κατά τι βελτιωμένο και οι ερμηνείες εξαιρετικές για τα δεδομένα του είδους. Σε γενικές γραμμές, η ηχητική επένδυση κρίνεται ως κάτι παραπάνω από ικανοποιητική.

Συμπέρασμα

Συνοψίζοντας, το Flipping Death χρωστάει πολλά στο μοναδικό του ύφος, το σκοτεινό του χιούμορ και τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες του. Δεν κάνει κάτι συγκλονιστικά καινοτόμο ή διαφορετικό από παρόμοια παιχνίδια που διαδέχθηκε, αν και καταφέρνει να βελτιωθεί στα σημεία.

Παρά τη μικρή του δυσκολία και τη μέτρια διάρκεια, προσφέρει μια ολοκληρωμένη εμπειρία που αξίζει τον χρόνο σας και σίγουρα τα χρήματά σας, ειδικά αν τα puzzle games με γερές δόσεις σουρεαλισμού είναι αυτό που ψάχνετε. Διαθέσιμο σε όλες τις πλατφόρμες και με τιμή που δεν ξεπερνά τα 30 ευρώ, αποτελεί μια τίμια πρόταση για όσους… ψήθηκαν με όλα τα παραπάνω.

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του Review.