Πληροφορίες
Τίτλος: L.A. Noire
Διαθέσιμο σε: PlayStation 4 / Xbox One / Switch
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Team Bondi
Εκδότρια Εταιρεία: Rockstar Games
Είδος: Action-Adventure
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 14 Νοεμβρίου 2017
Εισαγωγή
Η Rockstar είναι μία εταιρεία γνωστή για παιχνίδια όπως τα Grand Theft Auto, Red Dead Redemption και Max Payne. Συχνά στους τίτλους της βλέπουμε έντονη βία και μεγάλους, λεπτομερείς ανοιχτούς κόσμους. Ένα από τα πιο ιδιαίτερα παιχνίδια που έχουμε δει από τη Rockstar είχε έρθει το 2011 για PlayStation 3, Xbox 360 και PC με την Team Bondi ως developer και ήταν το L.A. Noire. Πρόκειται για ένα μοναδικό παιχνίδι που μας βάζει στη θέση ενός detective στην Αμερική της δεκαετίας του 1940 και κάνει τα πάντα ώστε να ταυτιστούμε με τον ρόλο. Το L.A. Noire τώρα επανακυκλοφορεί για τις κονσόλες τρέχουσας γενιάς, ανανεωμένο οπτικά και με μερικές επιπλέον αλλαγές.
Σενάριο
Στο ξεκίνημα της ιστορίας βρίσκουμε τον πρωταγωνιστή, τον Cole Phelps να δουλεύει ως αστυνομικός σε κατώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας και να αναλαμβάνει σχετικά απλές υποθέσεις. Καθώς όμως οι επιδόσεις του είναι πολύ υψηλές, απολαμβάνει διαδοχικές προαγωγές και περνάει από διάφορα τμήματα της αστυνομίας του Los Angeles, όπως το Ανθρωποκτονιών και το Ηθών. Το σενάριο δίνεται μέσα από κάποια cut-scenes και από τους διαλόγους μεταξύ των χαρακτήρων ενώ λύνουν τις υποθέσεις. Εκτός από τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στο παρόν, υπάρχουν και μερικά flashbacks όπου ξεδιπλώνεται το παρελθόν του πρωταγωνιστή και βλέπουμε στιγμιότυπα από την εμπειρία του στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία είναι καλά δεμένη και ενδιαφέρουσα, οι χαρακτήρες καλογραμμένοι και το συνολικό αποτέλεσμα μας κρατάει μέχρι το τέλος, αν και το τελευταίο κομμάτι της είναι κάπως πιο αδύναμο.
Το πιο δυνατό κομμάτι του L.A. Noire σεναριακά είναι οι μεμονωμένες ιστορίες που απαρτίζουν τις υποθέσεις που καλούμαστε να λύσουμε. Θα έρθουμε αντιμέτωποι με κατά συρροήν δολοφόνους, με κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών και με διεφθαρμένους αστυνομικούς, όλα δοσμένα με κορυφαίους διαλόγους και voice-acting. Οι επιμέρους ιστορίες είναι άρτια δομημένες και η γραφή κινείται πάντα σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ χαρακτηρίζεται από σωστό και πετυχημένο ρυθμό αφήγησης. Οι χαρακτήρες είναι βγαλμένοι από noir αστυνομικό θρίλερ και ο κόσμος που τους πλαισιώνει βοηθάει πάρα πολύ, αφού η αναπαράσταση της πόλης σε εκείνη την εποχή είναι αξεπέραστη, κάτι που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε τίτλους της Rockstar, όπως το Grand Theft Auto: Vice City και το Red Dead Redemption.
Gameplay
Σχεδόν επτά χρόνια από την κυκλοφορία του, το L.A. Noire αποδεικνύει πόσο μοναδικό και ιδιαίτερο παιχνίδι είναι, αφού δεν έχει υπάρξει άλλο, το οποίο συνδυάζει τη δράση και την αστυνομική έρευνα με τόσο πετυχημένο τρόποΤα κοινά του L.A. Noire με άλλα παιχνίδια της Rockstar δεν σταματούν στην εξαιρετική απόδοση του κόσμου· θα δούμε σκηνές δράσης όπου καλούμαστε να σκοτώσουμε τους εχθρούς μας μέσω ενός συστήματος cover and shoot το οποίο λειτουργεί πολύ καλά, θα κληθούμε να καταδιώξουμε υπόπτους με το αυτοκίνητο ή με τα πόδια και θα δείρουμε εγκληματίες με τις γροθιές μας. Η δράση του παιχνιδιού δεν απογοητεύει ποτέ, με σύντομες αλλά έντονες και λειτουργικές σκηνές, είτε μιλάμε για καταδιώξεις, είτε για πιστολίδι ή ξύλο. Για τους πιο αρχάριους παίκτες, οι οποίοι δυσκολεύονται στα action κομμάτια του L.A. Noire, το παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα ολοκληρωτικού skip τους, μετά την τρίτη αποτυχία σε κάθε σκηνή δράσης. Η επιλογή αυτή μπορεί να ακούγεται παράταιρη, όμως δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα καθώς ένας έμπειρος παίκτης σπάνια θα χάσει τρεις φορές και έτσι είναι πιθανό να μη μάθει καν πως υπάρχει η δυνατότητα skip. Επίσης, θα λέγαμε πως είναι καλοδεχούμενη, καθώς οι νέοι παίκτες μπορούν να απολαύσουν το ζουμί του παιχνιδιού, το οποίο δεν είναι το action κομμάτι, χωρίς να σπάσει ο ρυθμός (ή το χειριστήριο).
Όσο καλή και αν είναι η δράση του L.A. Noire, αποτελεί συμπληρωματικό στοιχείο του κεντρικού του gameplay, όπου η ταχύτητα και η ένταση χαμηλώνουν και τη θέση τους παίρνει η μεθοδικότητα και η παρατηρητικότητα. Μόλις αναλάβουμε μία υπόθεση, καλούμαστε να λειτουργήσουμε ως detective και να συλλέξουμε στοιχεία από τον τόπο του εγκλήματος, αφού φτάσουμε εκεί με το αυτοκίνητο, να τα αναλύσουμε και να βρούμε διευθύνσεις όπου θα ψάξουμε για περισσότερα στοιχεία και έτσι θα καταλήξουμε σε υπόπτους, τους οποίους θα ανακρίνουμε.
Η συλλογή των στοιχείων γίνεται με απλό και άμεσο τρόπο. Κυκλοφορούμε στον χώρο με οπτική τρίτου προσώπου και όπου υπάρχει σημείο ενδιαφέροντος το παιχνίδι μας προτρέπει να πατήσουμε το action button. Η κάμερα κάνει zoom και μπορούμε να κοιτάξουμε τα διάφορα αντικείμενα του χώρου σχολαστικά, μήπως ανακαλύψουμε κάτι το οποίο μας ξεφεύγει με την πρώτη ματιά. Σε κάθε τοποθεσία βρίσκονται διάσπαρτα πολλά στοιχεία σχετικά και μη με την υπόθεση. Όσα περισσότερα καταφέρουμε να εντοπίσουμε, τόσο ευκολότερη γίνεται η ανάκριση των υπόπτων και η εύρεση του ενόχου, αφού έτσι αποκτούμε αποδείξεις και μπορούμε να διασταυρώσουμε τους ισχυρισμούς που θα ακούσουμε.
Το gameplay του L.A. Noire είναι γεμάτο έξυπνους μηχανισμούς όσον αφορά στον σχεδιασμό του. Για να μας αποτρέψει από το να προσπαθούμε να ανοίξουμε όλες τις πόρτες που συναντάμε, μας ενημερώνει πως οι μόνες με τις οποίες μπορούμε να διαδράσουμε είναι όσες έχουν χερούλι συγκεκριμένου χρώματος. Όταν κυκλοφορούμε με το αμάξι και ψάχνουμε τον προορισμό μας, εκτός από τον χάρτη σε στυλ GTA, μπορούμε να συμβουλευτούμε και τον συνεργάτη μας που είναι συνοδηγός, ο οποίος μας δίνει οδηγίες με πολύ εύστοχο τρόπο. Αν δε θέλουμε να οδηγήσουμε, μπορούμε να πάρουμε τη θέση του ως συνοδηγός, οπότε και το παιχνίδι κάνει απευθείας skip την οδήγηση και μεταβαίνουμε στον προορισμό μας.
Ο σχεδιασμός του παιχνιδιού δείχνει πραγματικά το μεγαλείο του στις ανακρίσεις των υπόπτων και στις καταθέσεις που παίρνουμε. Με βάση τα στοιχεία που έχουμε συλλέξει, κάνουμε ερωτήσεις και έπειτα αποφασίζουμε αν οι απαντήσεις μάς ικανοποιούν. Αν κάποιος δηλώσει πως όλο το βράδυ ήταν στο σπίτι του, όμως οι μπότες του στάζουν φρέσκια λάσπη, μπορούμε να τον κατηγορήσουμε πως λέει ψέματα και να τον πιέσουμε να μας πει περισσότερα. Πέρα από τις αποδείξεις, όμως, μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις εκφράσεις του προσώπου των χαρακτήρων ώστε να καταλάβουμε αν μας κρύβουν κάτι -κάποιοι μάλιστα ‘’διαβάζονται’’ πιο εύκολα από άλλους. Σε αυτό βοηθούν οι πολύ πειστικές και αληθοφανείς ερμηνείες των ηθοποιών, είτε είναι σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, είτε σε δεύτερους ή τρίτους και οι χαρακτήρες πραγματικά κλέβουν την παράσταση με τη γραφή τους, τις ερμηνείες που τους πλαισιώνουν και τα μυστικά που κρύβουν.
Τεχνικός Τομέας
Το 2011, όταν το παιχνίδι πρωτοκυκλοφόρησε, το σύστημα motion capturing που χρησιμοποιήθηκε ήταν καινοτόμο και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό, οπτικά αλλά και όσον αφορά τη λειτουργικότητά του στα πλαίσια του gameplay. Σήμερα, ισχύει το ίδιο ακριβώς, καθώς στέκεται ακόμη, δεν έχει ‘’γεράσει’’ καθόλου και δεν έχουμε δει κάτι παρόμοιο σε άλλο παιχνίδι τόσα χρόνια μετά. Μπορεί να έχουν κυκλοφορήσει τίτλοι με motion capturing και ερμηνείες ηθοποιών που κόβουν την ανάσα, όμως η χρήση του στο L.A. Noire είναι πανέξυπνη και λειτουργεί άψογα. Τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα στο remaster του τίτλου, καθώς στο πρωτότυπο υπήρχε αντίθεση μεταξύ των προσώπων των χαρακτήρων και των ρούχων τους ή των χώρων που δεν είχαν την ίδια ποιότητα. Στη νέα έκδοσή του, το παιχνίδι έχει καλύτερη απόδοση των textures στα ρούχα και έτσι η απεικόνιση είναι πιο ομαλή. Συνολικά, το gameplay του L.A. Noire είναι μοναδικό και δεν υπάρχει όμοιο παιχνίδι.
Άλλη μία μικρή αλλαγή που όμως κάνει τα πράγματα καλύτερα όσον αφορά τις ανακρίσεις, είναι τα νέα ονόματα των εντολών που έχουμε στη διάθεσή μας. Στο πρωτότυπο L.A. Noire όταν ακούγαμε την απάντηση σε κάποια ερώτησή μας, μπορούσαμε να επιλέξουμε μεταξύ: truth, doubt και lie, τα οποία ήταν τρεις πολύ άμεσες και κατανοητές επιλογές: αλήθεια, ψέματα και αμφιβολία. Το πρόβλημα παρουσιαζόταν στα όσα έλεγε ο πρωταγωνιστής με βάση την επιλογή που κάναμε. Τα πράγματα ήταν χειρότερα στις περιπτώσεις αμφιβολίας, αφού η αντίδρασή του δεν έδειχνε άνρθωπο που αμφιβάλλει για αυτό που ακούει, αλλά έμοιαζε περισσότερο με κατηγορία και πίεση, κάνοντας το χαρακτήρα να ξεφεύγει από τα όρια του ρεαλιστικού και πειστικού μέσω της υπερβολής. Οι τρεις επιλογές πλέον ονομάζονται Good Cop, Bad Cop και Accuse, που είναι πολύ πιο ταιριαστές με το concept και αποδίδουν ευτυχώς σωστά τους διαλόγους, καθιστώντας την αλλαγή αναγκαία.
Η ανανέωση των γραφικών δεν μένει εκεί, καθώς παρατηρούμε μεγάλη βελτίωση στον φωτισμό. Ο ήλιος και οι αντανακλάσεις είναι πολύ πιο σωστοί από ότι στο αρχικό, ενώ στους εσωτερικούς χώρους οι διαφορές είναι ακόμη πιο έντονες. Τα φώτα και οι σκιές είναι πλέον πιο ρεαλιστικά και τα εφέ που δημιουργούν πιο όμορφα οπτικά. Δυστυχώς τα textures παρόλο που έχουν υποστεί ανανέωση, δεν είναι πάντα ίδιας ποιότητας και μερικές φορές καθυστερούν να φορτώσουν. Η ανάλυση είναι πλέον 1080p για τις απλές κονσόλες και 4K για τις πιο ισχυρές, ενώ και το draw distance έχει αυξηθεί. Σίγουρα, το αποτέλεσμα είναι βελτιωμένο σε σχέση με αυτό του 2011 και αν κάποιος θέλει να παίξει το παιχνίδι, επιβάλλεται να επιλέξει το remaster. Παρόλα αυτά, χωρούσαν κι άλλες βελτιώσεις, καθώς στο σύνολό της η εικόνα του remaster δεν διαφέρει όσο θα θέλαμε από αυτή του original.
Η ατμόσφαιρα του L.A. Noire είναι από τα πιο δυνατά του όπλα: η εποχή στην οποία διαδραματίζεται έχει αποδοθεί πιστά και τα γραφικά με τον σχεδιασμό βοηθούν πολύ στο χτίσιμό της. Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει όμως στη μουσική υπόκρουση, η οποία είναι από τις καλύτερες που έχουμε ακούσει ποτέ. Είτε μιλάμε για τραγούδια εποχής που ακούμε στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, είτε για μουσική που συνοδεύει τις σκηνές δράσης, είτε για απλούς, ambient ήχους σε πιό ήσυχες στιγμές, η δουλειά που έχει γίνει είναι κορυφαία. Σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν εκπλήξεις όπως η χρήση της μουσικής στο gameplay. Όταν βρισκόμαστε στη διαδικασία αναζήτησης στοιχείων σε κάποιον χώρο, ακούμε μία συγκεκριμένη μελωδία. Αν απομακρυνθούμε από τον χώρο, η μουσική σταματάει και έτσι γνωρίζουμε ποια είναι τα όριά του, καθώς δεν υπάρχουν σημάδια στο χάρτη ή στην οθόνη χάριν ρεαλισμού. Σημάδια δε, θα δούμε ακόμη στα διάφορα αντικείμενα που βρίσκονται στον χώρο· η μουσική μας βοηθάει και πάλι, με έναν συγκεκριμένο ήχο πιάνου να ακούγεται όποτε πλησιάζουμε κάτι ενδιαφέρον. Κάθε πτυχή του ήχου του L.A. Noire είναι πολύ έξυπνα στημένη και η ποιότητα του συνόλου μοιάζει τόσο καλή σήμερα, όσο και όταν πρωτοείδαμε τον τίτλο.
Ο έξυπνος σχεδιασμός του L.A. Noire δεν συναντάται, δυστυχώς, σε όλα του τα τμήματα. Όταν κυκλοφορούμε στην πόλη, η οποία αποτελεί open world, όσο όμορφη είναι η απεικόνισή της -ειδικά τη νύχτα με τον ανανεωμένο φωτισμό να κάνει τη διαφορά- άλλο τόσο άδεια είναι από περιεχόμενο. Το ίδιο ίσχυε και στην πρώτη κυκλοφορία του τίτλου, πλέον όμως είναι πιο έντονο το πρόβλημα, καθώς υπάρχει η αναπόφευκτη σύγκριση με σύγχρονα παιχνίδια, στα οποία οι ανοιχτοί κόσμοι είναι γεμάτοι ενδιαφέρουσες δραστηριότητες. Στο L.A. Noire υπάρχουν κάποια πράγματα προς συλλογή και μερικές παράπλευρες αποστολές, τίποτα όμως δεν είναι αρκετά ενδιαφέρον και νιώθουμε πως έχουν μπει απλώς για να γεμίσει ο χρόνος και να μεγαλώσει η διάρκεια. Στο remaster περιλαμβάνονται όλα τα DLC που έχουν κυκλοφορήσει για το L.A. Noire και η διάρκεια είναι ικανοποιητική από μόνη της, καθιστώντας το παράπλευρο περιεχόμενο αχρείαστο -τουλάχιστον στη μορφή που έχει- όσο και τον ανοιχτό κόσμο του παιχνιδιού. Ακόμη, θα ήταν ευπρόσδεκτη η δυνατότητα skip των cut-scenes γιατί υπάρχουν μερικά trial and error σημεία και αναγκαζόμαστε να κάνουμε μερικά restart βλέποντας κάθε φορά την ίδια σκηνή. Τέλος, ο χειρισμός μερικές φορές δείχνει τα χρόνια του, ιδιαίτερα σε καταδιώξεις εκτός αυτοκινήτου.
Συμπέρασμα
Σχεδόν επτά χρόνια από την κυκλοφορία του, το L.A. Noire αποδεικνύει πόσο μοναδικό και ιδιαίτερο παιχνίδι είναι, αφού δεν έχει υπάρξει άλλο, το οποίο συνδυάζει τη δράση και την αστυνομική έρευνα με τόσο πετυχημένο τρόπο. Το remaster δεν προσφέρει πολλά νέα πράγματα, όμως από ο,τι φαίνεται δε χρειάζεται καν, αφού το παιχνίδι της Rockstar στέκεται σταθερά στα πόδια του και σήμερα, με τις μικρές αλλαγές που έχουν γίνει να κάνουν την εμπειρία ακόμη καλύτερη και απαραίτητη, ειδικά για όσους δεν την είχαν ήδη ζήσει.
Το L.A. Noire είναι ένα παιχνίδι που προφέρει μία μοναδική εμπειρία αστυνομικού noir θρίλερ, με τρόπο που δεν έχουμε ξανασυναντήσει σε video game. Το gameplay απαρτίζεται από έντονα action τμήματα και αργόσυρτα κομμάτια ντετεκτιβικής έρευνας. Είναι γεμάτο έξυπνες λεπτομέρειες και η τεχνική, στην οποία βασίζεται το motion capture παραμένει αξεπέραστο ακόμη και σήμερα, τόσα χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία.
Δεν είναι παιχνίδι χωρίς ελαττώματα (μερικά έχουν εξαλειφθεί με το remaster, αλλά κάποια παραμένουν) όμως όταν όλα δουλεύουν όπως πρέπει, το αποτέλεσμα είναι καθηλωτικό.
8/10
