Γεννήθηκε στο μυαλό ενός 10χρονου παιδιού, λίγες εβδομάδες προτού αυτό φύγει από τη ζωή, για να χαρίσει ελπίδα σε χιλιάδες παιδιά από ολόκληρη τη χώρα.
Πέρασαν 20 χρόνια από την ημέρα που ο μικρός Ανδρέας οραματίστηκε το «Χαμόγελο του Παιδιού», έναν Σύλλογο που έθεσε ως στόχο να απαλύνει τον πόνο των παιδιών και να τους δώσει το χαμόγελο, που ο ίδιος διατήρησε στο πρόσωπό του ως την τελευταία στιγμή.
«Όλοι ξέρουμε συζητάμε για κάτι παιδιά στους δρόμους που τους λείπει το χαμόγελο. Τους λείπει το χαμόγελο γιατί δεν έχουν λεφτά δεν έχουν παιχνίδια και δεν έχουν φαΐ και μερικά δεν έχουν καν γονείς. Σκεφτείτε λοιπόν και αφήστε τα λόγια ας ενωθούμε και ας δώσουμε ότι μπορούμε στα φτωχά Αλβανάκια άσπρα και μαύρα όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο. Αυτός ο Σύλλογος θα λέγεται Το Χαμόγελο του Παιδιού. Ελάτε λοιπόν να βοηθήσουμε αν ενωθούμε όλοι θα τα καταφέρουμε».
(20151109133044).jpg)
Με τα λόγια αυτά, που έγραψε στο προσωπικό του ημερολόγιο ο Ανδρέας Γιαννόπουλος, στις 9 Νοεμβρίου του 1995, αποτύπωσε στο χαρτί το σχέδιό του, το οποίο έναν μήνα αργότερα, παρουσίασε στο κοινό, μέσω της τηλεοπτικής εκπομπής «Κόκκινη Κάρτα», όπου ο 10χρονος εμφανίστηκε αφού του είχε χορηγηθεί μορφίνη, προκειμένου να αντέξει τους αφόρητους πόνους.
«Με τόπο αγνό και αληθινό μίλησε κατευθείαν στις καρδιές όλων μας. Μας ταρακούνησε ζητώντας μας κάτι απλό, ουσιαστικό, ανθρώπινο, αλλά συγχρόνως πολύ δύσκολο. Μας ζήτησε να αφήσουμε τα λόγια, να κοιτάξουμε γύρω μας και να ανοίξουμε την αγκαλιά μας για “εκείνα” τα παιδιά που έχουν την ανάγκη μας και που τους γυρνάμε την πλάτη παραμένοντας σιωπηλοί και άπραγοι», αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Συλλόγου, που στα 20 χρόνια ύπαρξής του έχει στηρίξει περισσότερα από 1.000.000 παιδιά και τις οικογένειές τους.
Λίγες μόλις ημέρες προτού αφήσει την τελευταία του πνοή, ο μικρός Ανδρέας σχημάτισε με τα χεράκια του στο δικό του πρόσωπο το χαμόγελο του παιδιού…
Στις 22 Δεκεμβρίου του 1995, έπειτα από 18 μήνες σκληρής μάχης με τον καρκίνο, ο Ανδρέας έφυγε από τη ζωή, ωστόσο άφησε πίσω μια σημαντική παρακαταθήκη. Ο πατέρας του, Κώστας Γιαννόπουλος, δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να κάνει το όνειρο του γιου του πραγματικότητα.
Εγκαταλείποντας μία πολλά υποσχόμενη καριέρα στον χώρο της πληροφορικής, που εκείνη την εποχή έκανε τα πρώτα του βήματα στη χώρα, αφιέρωσε τη ζωή του στο «Χαμόγελο του Παιδιού».
«Αρχικά, στόχος ήταν η εκπλήρωση της επιθυμίας του Ανδρέα, αλλά στη συνέχεια -γνωρίζοντας όλα αυτά τα παιδιά που σε κοιτούν στα μάτια- έγινε αγώνας για την επιθυμία αυτών των παιδιών», ανέφερε πριν από μερικά χρόνια.
Παρά τις μεγάλες αντιξοότητες που προκάλεσε η οικονομική κρίση, το «Χαμόγελο του Παιδιού» συνεχίζει να στέκεται δίπλα σε όσα παιδιά το έχουν ανάγκη.
Επιμέλεια: Μανώλης Φουσκολαγουδάκης
