Ο Ρωμανός, ο ραγιάς και τα 400 χρόνια σκλαβιάς!

Μέρες κρατιέμαι να μην γράψω κάτι σχετικό με την απεργία πείνας του Ρωμανού. Όχι γιατί φοβάμαι κάτι ή θέλω να βγάλω την «επαναστατική μου ορμή» μέσα από ένα γραπτό.
Σκατά επαναστάτης είμαι κι εγώ, όπως όλοι που μάθαμε να εκδηλώνουμε την αγανάκτηση μέσα από το πληκτρολόγιο.
Κι είναι φορές που τρελαίνομαι και με δυσκολία απομακρύνω το δάχτυλό μου από το « Αποσύνδεση και οριστική διαγραφή» του facebook, όταν διαβάζω αυτά τα ανόητα ποστ στους τοίχους των ψευτοεπαναστατών που υψώνουν τη σημαία της Αγίας Λαύρας μέσα από αυτόν τον διάολο και θεωρούν ότι έκαναν το χρέος τους.
Όσοι είχαμε μια θέση στις ειδήσεις  εκείνον τον Δεκέμβρη τον μαύρο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, θυμόμαστε έντονα τις στιγμές.
Τον καιρό εκείνο εγώ ζούσα από κοντά όλες αυτές τις στιγμές. Από την αρχή ως το τέλος(;).
Και αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί που σήμερα σφυρίζουν αδιάφορα γιατί προφανώς τους νοιάζει αν θα παραμείνουν στην καρέκλα της εξουσίας ελέω τρόικας, έχουν καταλάβει τι θα σήμαινε μια … παρεκκλίνουσα πορεία της υγείας του παιδιού.
Είναι τόσο έκρυθμη η κατάσταση στη χώρα, που αν συμβεί κανένα μοιραίο, τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 08, δεν θα είναι τίποτα μπροστά σ αυτά που θα ρθουν.
Έτσι διαβάζω κι έτσι αφουγκράζομαι από την κοινή γνώμη που βλέπει, όσο κι αν οι τηλεοράσεις και γενικά τα Μέσα τις κρύβουν, τις μούτζες που έφαγε ο πρωθυπουργός στο Ναύπλιο.
Κι εδώ που τα λέμε Αντώνη μου, μόνο εσύ και ο συνέταιρός σου δεν βλέπετε το αναπόφευκτο. 
Ίσως για να εκτονωθεί η δύσκολη πολιτική κατάσταση το πιο πρέπον και έντιμο είναι να πάμε σε μια εκλογική αναμέτρηση που μάλλον θα είναι και μήνυμα στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όχι στη λιτότητα. Αρκετά ως εδώ!
Δεν λέω τον Τσίπρα σωτήρα, όπως δεν λέω και κανέναν από δαύτους που κατάφεραν έναν περήφανο λαό, να τον καταντήσουν ζήτουλα!
Κι όσο κι αν προκαλέσει γέλιο, το γεγονός ότι το ιστορικό μα και σήμα κατατεθέν του Κολωνακίου Jackson Hall, έκλεισε(τουλάχιστον χθες βράδυ Κυριακής ήταν ερμητικά κλειστό), τότε πράγματι η κρίση, ή τουλάχιστον η ανάκαμψη είναι όνειρο όχι μόνο μακρινό αλλά απατηλό.
Κι αν για τον κύριο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης τα 400 χρόνια σκλαβιάς από τους τουρκαλάδες είναι για εκείνον πολιτιστική κληρονομιά, ας γυρίσει πίσω τον χρόνο να ξανακαθήσει στα θρανία για να μάθει αυτά που έμαθαν οι υπόλοιποι έλληνες και όχι αυτά που τους έμαθαν στο Χάρβαρντ!
Πατριώτες κύριοι. Το ελάχιστο που ζητά ο κόσμος, είναι να είστε πατριώτες και να βάζετε τον δικό σας λαό πάνω απ όλους τους υπόλοιπους. Όχι νομοθετούμε για να ικανοποιήσουμε εταίρους, Μέρκελ, Γιούνκερ, Ντράγκι, Ερντογάν και λοιπούς.
Το ότι οι εκλογές θα γίνουν πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο είναι τόσο σίγουρο όσο η ανατολή του ήλιου κάθε μέρα.
Το ερώτημα είναι, εμείς σαν λαός είμαστε πια ώριμοι να επιλέξουμε το μέλλον μας χωρίς να πέσουμε πάλι θύματα καιροσκόπων πολιτικάντηδων;
Άραγε, πήραμε το μάθημά μας 40+ χρόνια τώρα από την αντιπολίτευση και μετά;
Θα αποφασίσουμε να στείλουμε στο σκότος της πολιτικής ζωής τους φαύλους με τις οικογένειές τους που κυβερνούν χρόνια τον ραγιά;
Μακάρι να αλλάξαμε!
Ζ.Σ.