Είναι προφανές, πως η όλη κατάσταση όχι μόνο των τελευταίων 5 μηνών, αλλά γενικότερα της κρίσης στη 5ετία, έχει δημιουργήσει στον Έλληνα πολίτη ανασφάλεια και φόβο. Βλέποντας κανείς τηλεόραση και γενικότερα παρακολουθώντας την ενημέρωση, το λιγότερο είναι να πέσει πρώτα στα … μαλακά, πριν πάρει την ισχυρή τελική δόση!
Θα πρέπει όμως να δεχτούμε, όπως και να παραδεχτούν οι “αφεντάδες” του κόσμου, ότι αυτό που συμβαίνει, είναι πράγματι ο Γ Παγκόσμιος Πόλεμος, με τη μόνη διαφορά την απουσία πραγματικών όπλων. Υπάρχουν όμως τα οικονομικά όπλα, που είναι όπως τελικά αποδεικνύεται πολύ πιο ισχυρά από τα τανκς, τα πυροβόλα και τα αεροπλάνα που βομβαρδίζουν.
Είναι τόσο ύπουλα που ο εχθρός καταφέρνει να είναι αόρατος και οι στόχοι τόσοι πολλοί και απροστάτευτοι.
Και μην το περιορίζουμε μόνο στην χώρα μας αυτόν τον πόλεμο. Τα όπλα μαζικής καταστροφής που χρησιμοποιήθηκαν σε περασμένη έτη πειραματικά, έδωσαν τη θέση τους στο πείραμα των μνημονίων που τώρα βιώνουμε εμείς, αύριο η Ιταλία, η Ισπανία, και ποιος ξέρει ποια άλλη χώρα.
Οι ζημιές, όπως σ έναν πραγματικό πόλεμο είναι ανυπολόγιστες. Ήδη μιλάμε για ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο. Αυτό από μόνο του κρατά την χώρα σε ομηρία δανείων και υποχρεώσεων που θα έχουν και οι επόμενες γενιές.
Είδαμε όλο αυτό το διάστημα, τα λάθη των δικών μας κυβερνήσεων. Την αδιαλλαξία των “εταίρων”, την αμετακίνητη θέση του κυρίου Σόιμπλε, που φαίνεται ότι είναι το αφεντικό που δίνει εντολές.
Κι όμως, παρά τα δημοψηφίσματα, παρά τις υποχωρήσεις της δικής μας κυβέρνησης, παρά την απώλεια των ιδεολογικών θέσεων των κομμάτων μας στο όνομα της πλήρους υποταγής στο διευθυντήριο που έλεγε από το 95 ο ΑΝδρέας, βλέπουμε πως οι ίδιοι άνθρωποι των μνημονίων, μας ζητούν κι άλλα!
Και το ερώτημα είναι απλό: Τι ακριβώς θέλουν από την πατρίδα μας;
Εύκολα θα μπορούσε κανείς να δώσει την απλοϊκή εξήγηση, πως πρέπει να ταπεινωθεί μια αριστερή κυβέρνηση ώστε να αναγκαστεί να πέσει και να γίνει παράδειγμα για τις υπόλοιπες χώρες κυρίως του νότου. Παράδειγμα προς αποφυγή βεβαίως.
Είναι όμως μόνο αυτό;
Πως είναι δυνατόν να ζητούν από την μικρή Ελλάδα, με το μικρότερο χρέος από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, να βρίσκεται στο σκληρότερο μνημόνιο όλων των εποχών;
Γιατί δεν θέλει μνημόνιο για παράδειγμα το Βέλγιο που έχει μεγαλύτερο χρέος; Και να το πάμε πιο μακριά; Οι ΗΠΑ και η Γερμανία γνωρίζει ο κόσμος πόσο είναι το χρέος τους; Προφανώς ναι!
Είναι όμως σκοπός μόνο η ταπείνωση;
Γιατί θέλουν να εξαθλιώσουν έναν ολόκληρο λαό με δάνεια; Τι κρύβεται αλήθεια σ αυτή την παράλογη λογική;
Υπάρχει κάτι που δεν ξέρουμε εμείς και το ξέρουν οι έξω, ή γνωρίζουν οι μέσα και δεν θέλουν να μας πουν;
Κι ο κόσμος εύλογα συζητά: είναι τα πετρέλαια; τα ορυκτά; ο ήλιος και η θάλασσα; όλα αυτά μαζί;
Μήπως πρέπει ο κόσμος να μάθει κάποια στιγμή, σε τι πατρίδα ζει;
Και γιατί αιώνες τώρα όλοι, ή σχεδόν όλοι πάλεψαν να την κατακτήσουν αλλά ακόμη αντιστέκεται;
Ο κόσμος πρέπει να μάθει την αλήθεια. Πέρα από θεωρίες συνωμοσίας πρέπει να ξέρει από τα πιο απλά, όπως το γιατί εισάγουμε μέχρι και μήλα από την Γερμανία και γιατί έκλεισαν τόσα εργοστάσια τα τελευταία χρόνια με σοβαρότατες εξαγωγές, μέχρι πόσα ακριβώς είναι τα κοιτάσματα πετρελαίου ή αλουμινίου ή χρυσού ή βωξίτη ότι άλλο τέλος πάντων έχει αυτός ο τόπος.
Διαβάζουμε κατά καιρούς για τους Έλληνες επιστήμονες που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Μήπως μια κυβέρνηση ΕΘΝΙΚΗ και όχι κομματικών συμφερόντων να έβρισκε τον τρόπο να μαζευτούν όλα αυτά τα μυαλά πίσω στην πατρίδα;
Μήπως να καθίσουν όλοι τους σ ένα τραπέζι, πάνω στο οποίο θα σχεδιάσουν επιτέλους ένα κοινό σχέδιο που θα βγάλει την Ελλάδα από το αδιέξοδο;
Μήπως να ξαναδούμε τη γη μας, που τα διάφορα ΕΣΠΑ μετέτρεψαν σε Καγιέν τα αφεντικά της και αντί για τους ίδιους γέμισαν τα χωράφια έρμους μετανάστες που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί κυριολεκτικά;
Μήπως αυτή τη γη να την εκμεταλλευτούμε όπως κάναμε στο παρελθόν για να ξαναμπεί η ελληνική ετικέτα στα προϊόντα;
Μήπως τελικά να ξεκινήσουμε να αγαπάμε αυτόν τον τόπο και πάλι;
Γιατί η Ευρώπη ναι είναι το κοινό μας σπίτι. Αυτή η Ευρώπη όμως των τεχνοκρατών, μας ανάγκασε να ζούμε μια δεκαετία σε ένα συννεφάκι. Με χρήματα που δεν αξιοποιήθηκαν και τώρα μας ήρθε ο λογαριασμός.
Όχι, δεν είναι μόνο οι κακοί ξένοι οι βάρβαροι. Υπάρχουν χειρότεροι βάρβαροι εντός των συνόρων μας, που δεν είναι της ώρας να γίνει η ανάλυση. Προέχει η εθνική ομοψυχία.
Η Ελλάδα πρέπει τούτες τις δύσκολες στιγμές να γίνει μια γροθιά. Να βοηθήσει ο ένας τον άλλο.
Αλλά κυρίως οι πολιτικοί, που έτσι κι αλλιώς κρίθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, αυτή την κρίσιμη ώρα ας φροντίσουν να μη γίνουν κεφάλαια στα βιβλία της ιστορίας του μέλλοντος!
Ζαφείρης Σπυριδάκης
