Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Εδώ και πολλά χρόνια ο Ολυμπιακός έχει εξαιρετικά ευνοϊκές κληρώσεις·
αυτή η τυχερή παράδοση φαίνεται ότι συνεχίζεται ακάθεκτη και φέτος.
Εν’ αρχή,
η κληρωτίδα έφερε στον δρόμο των «ερυθρολεύκων» τη Βικτόρια Πλζεν
και τούς εγλύτωσε από τις υψηλοτάτων απαιτήσεων αναμετρήσεις
με την έτερη υποψήφια αντίπαλό τους, την Αϊντχόβεν.
Η Πλζεν, λοιπόν, απεδείχθη καφενείο περιωπής·
μία ομαδούλα που -και δέκα ματς να έπαιζε με τον Ολυμπιακό- γκολ δεν έβαζε.
Στην Τσεχία προέκυψε «λευκή» ισοπαλία,
στον επαναληπτικό οι άμπαλοι «Βίκτωρες» μάζεψαν τέσσερα
(και μάλιστα, σε ένα ημίχρονο).
Κατόπιν, η κληρωτίδα επέλεξε για τον «εκλεκτό» της, την τουρκική Μπασακσεχίρ.
Η ομάδα που θα είχε αντιμετωπίσει ήδη από πέρυσι τον Ολυμπιακό
αλλά αποκλείσθηκε από τούς ξυλοκόπους τραχανοπλαγιάδες τής Μπέρνλι,
έμελλε να κάνει τώρα τη γνωριμία της με τούς δευτεραθλητές Ελλάδας.
Το πρώτο συμπέρασμά μας εξήχθη
προτού καν ξεκινήσει η χθεσινή κρίσιμη αναμέτρηση.
Παρά το εξαιρετικά σημαντικό διακύβευμα,
το οποίο είναι η πρόκριση στα «play–offs» τού «Τσάμπιονς Λιγκ»,
το χωρητικότητας 17.000 φιλάθλων γήπεδο τής Μπασακσεχίρ
ήταν εντυπωσιακά άδειο·
παραπάνω από τα μισά καθίσματα ήταν κενά,
πιστοποιώντας την ασήμαντου ειδικού βάρους φανέλα των γηπεδούχων.
Παικτικώς, τώρα, είδαμε μία «“Πλζεν” πολυτελείας»,
η οποία με ηγέτη τον ξεπεσμένο Ρομπίνιο
-που όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, κάνει μία «αρπαχτή»,
προτού ανακοινώσει τη συνταξιοδότησή του
ή τη μεταγραφή του στη σαουδαραβική έρημο-
είχε καλή κυκλοφορία τής μπάλας,
αλλά πάντοτε κάτι συνέβαινε και η επιθετικότητά της έμενε ημιτελής.
Έτσι,
όταν ο Ολυμπιακός μπήκε μπροστά στο σκορ
με την ευφυή κεφαλιά τού Γιώργου Μασούρα στο 53΄,
οι ποδοσφαιριστές τής τουρκικής ομάδας βγήκαν εντελώς έξω απ’ τα νερά τους·
ήταν άλλωστε από την αρχή εκνευρισμένοι με τον Ισραηλινό διαιτητή Γκρίνφελντ,
ο οποίος -όσον αφορά στον πειθαρχικό έλεγχο-
επεδείκνυε καθ’ όλην τη διάρκεια τού αγώνα μία αλλόκοτη μονομέρεια.
Όπως αλλόκοτη ήταν και η εκτέλεση τού πέναλτι,
το οποίο εκέρδισε η Μπασακσεχίρ στο 91ο λεπτό,
όταν ο Μπρούνο εζήλωσε τη δόξα τού Βιεϊρίνια στο περυσινό ματς με τη Λαμία
και έπαιξε εφάμιλλης αξίας μπάσκετ (κάνοντας, δηλαδή, κραυγαλέο «χέρι»).
Ο Βίσκα ανέλαβε να διεκπεραιώσει την «εσχάτη των ποινών»
και το μόνο που κατέφερε ήταν να κάνει ήρωα τον Σα,
με ένα χλιαρό πλασέ που απετελούσε συμπύκνωση τής φιλιππούσειας φράσης
«Σαν σε προπόνηση».
Βεβαίως, και να ισοφάριζε η Μπασακσεχίρ,
πάλι θα χρειαζόταν οπωσδήποτε γκολ στο «Γ. Καραϊσκάκης»·
οπότε -σε επίπεδο ψυχολογικών ισορροπιών-
το χαμένο πέναλτι δεν διαφοροποιεί κατά πολύ τα δεδομένα.
Τι μέλλει γενέσθαι, λοιπόν..; Έχει τελειώσει η υπόθεση-πρόκριση;
Με τίποτα.
Η τουρκική ομάδα είναι ικανή να σκοράρει στο Φάληρο,
ενώ σίγουρα δεν θα φάει τεσσάρα όπως η Πλζεν.
Μάλιστα, ίσως επενεργήσει θετικά για τούς ποδοσφαιριστές της το γεγονός,
ότι η έδρα της μόνο καυτή δεν είναι·
οι σύλλογοι χωρίς μεγάλη ιστορία και πολύ κόσμο,
ενίοτε αντλούν ενέργεια από τούς αντίπαλους οπαδούς.
*** Κι ο Ολυμπιακός..; Εν’ τέλει, έχει καλή ομάδα ο Ολυμπιακός;
Η απάντηση σε τούτο το ερώτημα είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει στρωμένη ομάδα.
Όμως, αυτό το στοιχείο δεν είναι αρκετό για να πάνε ψηλά οι «ερυθρόλευκοι»,
καθώς το ποδόσφαιρο που παρουσιάζουν πάσχει εκκωφαντικά σε δημιουργία.
Επίσης, μία ακόμη κομβική παράμετρος,
είναι ότι έως τώρα ο Ολυμπιακός δεν έχει αντιμετωπίσει
κάποιον πραγματικά σοβαρό αντίπαλο·
σε περίπτωση που προκριθεί,
θα ζήσει κατά πάσα πιθανότητα
το πρώτο αληθινό «crash–test» απέναντι στην Πόρτο.
*** Το εντυπωσιακό είναι,
ότι τα όπλα τού μέχρι πρότινος επιθετικογενούς Ολυμπιακού,
εντοπίζονται πια στην άμυνά του.
Ο Σα είναι εξαιρετικός,
ενώ και ο Σεμέδο
-κόντρα στις όποιες επιφυλάξεις είχαν δημιουργηθεί από το βίαιο παρελθόν του
και από τις υφιστάμενες εκκρεμότητές του με την Ισπανική Δικαιοσύνη-
είναι καταπληκτικός, επιβάλλεται με αξιέπαινη αθλητικότητα,
είναι «βελούδινος βράχος», είναι… στεγνός κυματοθραύστης
(ξάφνου με έπιασε το «λογοτεχνικό» μου).
Η μόνη επιφύλαξη που διατηρώ για τον Σεμέδο,
είναι ότι ακόμα δεν έχει δοκιμαστεί σε αληθινά σκληρές συνθήκες·
μάλιστα, προς επίρρωσιν τής άποψής μου,
να θυμίσω ότι ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής τού Ολυμπιακού
που δέχθηκε κίτρινη κάρτα στο ματς με την Πλζεν,
όταν δέχθηκε ντρίμπλα από αντίπαλό του
και δεν ορρώδησε να τον γαντζώσει από τη φανέλα
για να σταματήσει την επέλασή του.
Από ’κεί και πέρα,
ο Μεριά είναι θετικός και δείχνει να δένει ως δίδυμο με τον Σεμέδο,
ο Γκιγιέρμε είναι «ήρεμη δύναμη»,
ο Ελαμπντελαουΐ ένα σώμα που άλλοτε μοιάζει οικείο και άλλοτε ξένο,
ο Τσιμίκας αργά ή γρήγορα θα καταλήξει δανεικός
(όσο κι αν τα σεσημασμένα δημοσιογραφικά φερέφωνα
προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι είναι ο διάδοχος τού Ρομπέρτο Κάρλος),
ο Μπουχαλάκης είναι… Μπουχαλάκης (με ό,τι αυτό συνεπάγεται),
ο Γιώργος Μασούρας -παρά το πολύ ωραίο τέρμα που επέτυχε- έχει χαμηλό ταβάνι,
ο Γκερέρο είναι ο πιο «να ’χαμε να λέγαμε» επιθετικός,
ενώ το δίδυμο Βαλμπουενά-Ποντένσε
είναι -κατά την προσωπική μου ενστικτώδη αντίληψη-
μία υφέρπουσα πληγή για τον Ολυμπιακό·
δύο παίκτες που ναι μεν δεν διαγκωνίζονται για την ίδια θέση,
αλλά -επειδή διαθέτουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά στο παιχνίδι τους-
έχω την αίσθηση ότι αντί να αλληλοσυμπληρώνονται, αλληλοεξουδετερώνονται
(πού να ’ρθει και άλλος κεντρικός μέσος, δηλαδή).
*** Επιμύθιο: Παρ’ ότι είναι πολύ νωρίς ακόμη για ετυμηγορίες,
διαπιστώνω ότι ο Ολυμπιακός
είναι μεν πιο ισορροπημένος από τα προηγούμενα χρόνια,
μα έχει και σαφώς λιγότερες δυνατότητες.
Μέχρι τώρα όλα τού έχουν πάει πρίμα·
θα πρέπει, λοιπόν, να δούμε,
πώς θα αντιδράσει ο «ερυθρόλευκος» οργανισμός όταν θα έρθει η πρώτη «στραβή».
Μην ξεχνάμε ότι τα πρόσωπα που τον διοικούν και τον εκπροσωπούν
-όπως και ένα τμήμα τού κόσμου του-
δεν αποτελούν εχέγγυα για αποφυγή τής τοξικότητας.
Εν’ κατακλείδι,
ο Ολυμπιακός είναι ένα πολυτελές τρένο που τρέχει σε σκουριασμένες ράγες.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Ο Αθλητάμπουρας
