Γιώργος Αρκουλής
Με το που άρχισε ο αγώνας με την Ισπανία, ο ενθουσιώδης παρουσιαστής του Open ενημέρωσε το τηλεκοινό:
«Ιδού ένα καλό δώρο που μας έκανε η Γεωργία, νικώντας τη Σουηδία 2-0»
Θεωρούσε, προφανώς, ότι οι διεθνείς μας θα νικούσαν τους Ίβηρες, οπότε θα έμπαιναν για τακαλά στο κόλπο διεκδίκησης της δεύτερης θέσης. Δυστυχώς, το δώρο…αποδείχτηκε άδωρο, μια και ο…ταχυδακτυλουργός Ολλανδός προπονητής μας (που συνεχίζει να εμπιστεύεται η παραπαίουσα ΕΠΟ) δεν κατάφερε να βγάλει λαγό από το καπέλο του. Η Ισπανία ήταν κλάσεις ανώτερη, κυριάρχησε, αλλά η φιλοδοξία της για άνετη νίκη δεν φάνηκε ποτέ ‘Επαιξε υπεροπτικά, σχεδόν έκανε αγγαρεία. Η στατιστική υπηρεσία μέτρησε κάπου εννιακόσιες πάσες (έναντι τριακοσίων των Ελλήνων) και ουσία μηδέν. Προφανώς οι απόγονοι του Θερβάντες λυπήθηκαν τον σχεδόν άγνωστο στον ευρωπαϊκό χάρτη σέντερ μπακ Γούτα (δημοφιλή όπως ακούγεται στην τουρκική Σίβασπορ), ή σεβάστηκαν τον έμπειρο Τζαβέλα, ο οποίος ήταν ο μόνος «διασωθείς» από την μετριότητα.
Εννοείται ότι η ήττα μας έβγαλε οριστικά από την τροχιά ανάκαμψης, οπότε, όσο το ταχύτερο αποδεσμευτεί από το έργο του ο Φαν’Τσιπ, τόσο το καλύτερο για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Εννοείται ότι οι απουσίες Μπακασέτα, Παπασταθόπουλου δεν στοιχειοθετούν άλλοθι για τον κόουτς, μια και η Ισπανία μπήκε στο τερέν του ΟΑΚΑ με πλήθος παικτών, οι οποίοι συνήθως αποτελούν ρεζέρβες του πάγκου.
Αυτά. Και να δούμε αν στο κυριακάτικο τελευταίο παιχνίδι με τους Κοσοβάρους, θα βρεθούν στις εξέδρες -όπως χθες- οι δώδεκα χιλιάδες θεατές να βοηθήσουν…
