Τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που με την ολοκλήρωσή τους απολήγουν σε νέες μορφοποιήσεις, γεννούν νέα σχήματα είναι δύσκολο να τα αξιολογήσουμε την ώρα που βρίσκονται στη δυναμική τους εξέλιξη. Στην Ελλάδα – μέλος της ΟΝΕ οι μορφοποιήσεις έχουν ήδη ξεκινήσει και νέα σχήματα, παντελώς άγνωστα μέχρι σήμερα, κρυσταλλώνονται στο συλλογικό μας υποσυνείδητο αλλά οι ενασχολούμενοι με την Πολιτική αρνούνται την ύπαρξή τους και υποβαθμίζουν τη σημασία τους για να συνεχίσουν τον ερωτικό τους εναγκαλισμό με την εξουσία ή με την προσδοκία κατάκτησής της και τα μύρια όσα…αυτή η σχέση αποδίδει!
Mετά την «αποδημία» Καραμανλή και Παπανδρέου από τη δική μου, τη συχνά, αλλά όχι παρεξηγήσιμα, γνωστή σε εσάς σκοπιά ΔΕΝ συμφωνώ με αυτούς που διατείνονται ότι η πολιτική μας ζωή χαρακτηρίζεται από … «χρυσές μετριότητες»!
Σήμερα κανένα μεγάλο πρόβλημα δεν βρίσκει λύση, κανένα σημαντικό αίτημα του λαού δεν ικανοποιείται, και επί πλέον ως έθνος, λαός και κοινωνία χωρίς οράματα έχουμε βουλιάξει στο τέλμα της ανυποληψίας, της αφιλοτιμίας, της ρεμούλας, του ωχαδερφισμού, της μίζας !
Δεν ισχυρίζομαι ότι οι νεώτεροι πολιτικοί μας ηγέτες μας οδήγησαν εδώ…εκ προθέσεως! Είναι αλήθεια, όμως, ότι έρπουμε πλέον εμείς οι κάποτε υψιπετείς Έλληνες και Ελληνίδες και τα παιδιά μέσα στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα αλλά και σε ζωντανές ομιλίες μου σε διάφορες πόλεις της πατρίδας μας μου θέτουν ένα οδυνηρό και αφοπλιστικό ερώτημα «αλήθεια πόσο πρέπει να μας μισείτε για να μας κληροδοτήσετε τον κόσμο που ετοιμάζεται για το δικό μας αύριο;»
Να θυμίσω ότι στην πατρίδα μας, οι γονείς μας και οι παππούδες μας που ήταν δεμένοι με διάφορους τρόπους με τη γη το έλεγαν πεντακάθαρα – Όταν λιγοστεύουν οι ΑΕΤΟΙ και μαζί τους και οι πελαργοί πληθαίνουν τα…ερπετά!
Τα προβλήματα του 21ου αιώνα οικολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά και πληθυσμιακά διογκώνονται με γεωμετρικούς ρυθμούς και συνιστούν τεραστίων διαστάσεων προκλήσεις, που απαιτούν σπουδαίους ανθρώπους στους θώκους της πολιτικής, επιχειρηματικής, θρησκευτικής και άλλων τύπων εξουσίας όχι μόνο για να τα αντιμετωπίσουν αλλά και για να τα επιλύσουν ώστε να δημιουργηθούν προοπτικές για τις επόμενες γενιές…
Για τους παραπάνω και άλλους ευνόητους και για εσάς φίλες και φίλοι αναγνώστες δεν αντιλαμβάνομαι τη λογική των ” χρυσών ” μετριοτήτων! Από πότε δηλαδή μιά μετριότητα μπορεί να είναι ” χρυσή ” όταν ο ίδιος ο όρος είναι αντιφατικός…
Η Οικουμένη ολάκερη, αλλά και η Ελλάδα μας χρειάζεται ιστορική συνέπεια, κυμπαρλίκι και φιλότιμο… Ηγέτες – Αετοί δηλαδή μας χρειάζονται για να σταματήσουν να μας οδηγούν στον ευτελισμό και την έρπουσα αναξιοπρέπεια της αδιαφάνειας και της διαφθοράς εκείνοι που το κάνουν για να θησαυρίζουν όντας ουσιαστικά επιβήτορες και όχι ικανοί, αυθεντικοί και υπεύθυνοι ηγέτες στους κάθε λογής θώκους της εξουσίας!…
