ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ, που, πια, δεν θα έχετε, τι να πείτε.
Σπαταλήσατε, βρωμίσατε, σκοτώσατε όλες τις λέξεις.
Και πετάτε, τα κουφάρια τους, στα μούτρα του κοσμάκη.
Λεξοφονιάδες.
Η πολυτελής εσθήτα της εξουσίας και της αυθαιρεσίας σηκώθηκε,
και φαίνεται ο ξεδιάντροπος κώλος της αδιάντροπης εξουσίας σας.
«Κράτος αδηφάγων και ασυστόλων κώλων.»
«Αισχρόν ἐστι σιγάν της Ελλάδος πάσης αδικουμένης» (Δημοσθένης)
Στρουθοκαμήλα της εξουσίας, άφησες τους παρατρεχάμενους της αυλής σου στο «μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώστε», και όταν η μπόχα ξέφυγε από το υπόγειο της αυλής σου, τώρα κάνεις τον ανήξερο.
Γίνεται να είναι τόσο τυφλός και κωφός ο Κυβερνήτης;
«Δεν απαριθμώ άλλα κυβερνητικά σου προσόντα, τα οποία σου λείπουν, ου μόνον εκ φόβου μακρηγορίας, αλλά και διότι είναι ως να εξήταζα πόσα άλλα, πλην των ποδών, ελλείπουσιν εις χωλόν, όπως διαπρέψει ως χορευτής». (Εμμανουήλ Ροΐδης)
