Δεν υπάρχει πλέον (με εξαίρεση την ιστορική εφημερίδα «Εστία») ελληνικό έντυπο, που να φιλοξενεί τα θέματά του, καταφεύγοντας αμιγώς στο ελληνικό αλφάβητο -το πλουσιότερο στον Κόσμο- , όπως υποστηρίζουν οι δάσκαλοι, οι καθηγητάδες και οι πανεπιστημιακοί. Και να’ ταν μόνο τα έντυπα; Διαφημίσεις, αφίσες, περιοδικά, όλα την αγγλικατούρα αγιάζουν και να δούμε πού θα καταλήξει αυτή η ξευτίλα.
Καταθέτω μικρό δείγμα, όπως προκύπτει σήμερα μπροστά στα μάτια μας (και το στομάχι μας, για τους ευαίσθητους).
@ «Final Countdown», διαβάζω τον πρωτοσέλιδο τίτλο στο περιοδικάκι για τα στοιχήματα, που προσφέρει η «Ελευθεροτυπία». Τι διάβολο θέλει να πει αυτή η ιστορία και πώς θα την ερμηνεύσουν οι «παλαιοί των ημερών» στα Πετράλωνα, τη Δραπετσώνα και στην Άνω Τούμπα, ένας Θεός ξέρει.
Η «City Press» τιμά τη γλώσσα του Σαίξπηρ και της Βιρτζίνια Γουλφ, βασικά στο ημισέλιδο που διαφημίζει το site του εντύπου, αφού μας ενημερώνει ότι έγινε…interactive. Άραγε, δεν υπάρχει αντίστοιχη ελληνική λέξη, βρε Γιώργο, να την κατανοήσουν οι άτυχοι Ελληνες;
Πολύ ωραίο το θέμα του Δασκαλόπουλου στο περιοδικό του Veto, που αναρωτιέται εάν θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς τεχνολογία. Θέλετε τον τίτλο; «Back to the future»!
Δε συνεχίζω, διότι η προπαγάνδα αλλοτρίωσης της ελληνικής γλώσσας κυριαρχεί παντού.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, για να κατανοήσουμε τους τίτλους και τα…μηνύματα, πρέπει να καταφεύγουμε σε ελληνοαγγλικό λεξικό, όσοι γουστάρουμε τη γλώσσα μας και ψάχνουμε τρόπο να την προστατέψουμε από τους…«σταυροφόρους».
Κάποτε ρώτησα «μπασκετικό» συνάδελφο, ποια είναι η αντίστοιχη ελληνική της αγγλικής «τσιρλίντερς» και ακόμη περιμένω απάντηση. Φυσικά και υπάρχει, είναι η λέξη «εμψυχώτριες» και ταιριάζει στα κοριτσόπουλα με τις…ελλειμματικές φουστίτσες που χοροπηδάνε ανεμίζοντας φτερά στα διαλείμματα του αγώνα.
Θα μου πείτε: φίλε, γίνεσαι υπερβολικός, πολεμάς κάτι που καθιερώθηκε…Εντάξει! Όμως, άλλο το να ακούς (τα λόγια πετούν) και άλλο να διαβάζεις. Παρατηρούσα διασχίζοντας τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, από το Ελληνικό έως την Ηλιούπολη τις πινακίδες (αυτές που όλο κατεβάζει η δημαρχία και το υπουργείο μας και όλο μένουν στη θέση τους, με ωραία βυζιά, σεξουαλικά υπονοούμενα κλπ., να οδηγούν σε στραβοτιμονιές τους λεγόμενους εποχούμενους…)
Η συμπαθής τραγουδίστρια Ηρώ, δίνει – γράφει η πινακίδα- παράσταση στο στούντιο ΠΟLIΣ! Και αναρωτήθηκα, το λάμδα γιατί το βάλανε με λατινικό χαρακτήρα; Ποιον θα ενοχλούσε το ελληνικό; Σίγουρα, όχι τους Ρώσους (Ουκρανούς, Γεωργιανούς κλπ.) του Λεκανοπεδίου…
Είναι καιρός να παραδεχτούμε την Αννα Διαμαντοπούλου, υπουργό σήμερα, που ως επίτροπος στην ΕΕ, τα πρώτα χρόνια της πολιτικής της καριέρας, μας είχε συμβουλεύσει να δεχθούμε ως δεύτερη γλώσσα μας την αγγλική. Μπορεί να κατάγεται από την κεντρική Ελλάδα, εντούτοις, είχε καταλάβει πού πήγαινε η δουλειά και τώρα, δυστυχώς, δικαιώνεται.
Βέβαια, πρόβλεψη είχε κάνει και ο Διονύσης Σαββόπουλος με έναν στίχο (στους «Κωλοέλληνες») που, κατά τη γνώμη μου, με έξι λέξεις τα λέει όλα:
«Πέντε χρόνια ΔΥΣΗΣ/ εθνικής θα ζήσεις’…
Δυστυχώς, η πενταετία πέρασε, δίνοντας τη θέση της σε μια δουλοπρεπή, απαράδεκτη γλωσσική άβυσσο.
