«Και τώρα τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους»; Καβαφικό το ερώτημα. Διαχρονικά πολιτικό το δίλημμα. Η οπαδοποίηση της δημοσιογραφίας, της κοινωνίας, της εργατιάς, του «λίκνου» της ανεργίας, της τρίτης ηλικίας, ακόμα και της μα….ιας, απενοχοποιούνται.  Κι έχει ήδη ενεργοποιεί μια νέα τάξη πραγμάτων. Εκείνη  , στην οποία πρέπει συνειδητά να είσαι κάπου ταγμένος και ταμένος. Φυτεμένος ακόμα και φλεβοτομημένος.

Έβλεπα προεκλογικά παιδάκια με κομματικές κονκάρδες, να  σέρνονται… τρυφερά από μαμάδες, σαν τσουβάλια λινάτσας  από την μασχάλη, διεκδικώντας κατά οικογενειακή παραγγελία μια αγκαλιά πολιτικού αρχηγού σε live μετάδοση ομιλίας. Είδα ανέργους  να τρέχουν σε γραφεία υποψηφίων βουλευτών, λες και είναι ευρέσεως εργασίας. Χαρακωμένους από ρυτίδες υπερήλικες , να προσπαθούν να ακουμπήσουν σε ένα κομματικό στασίδι, ώστε να εξασφαλίσουν τουλάχιστον τα έξοδα της κηδείας τους.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Κανείς δεν ζει , πλέον, για την ελπίδα. Ουδείς είναι ενωμένος. Η κοινωνία μας μπήκε -δυστυχώς- άτσαλα κι ερμητικά,  μέσα στο παραμύθι της πολιτικής. Το δικό τους ΠΑΡΑΜΥΘΙ. Εκείνο που νομοτελειακά έχει δράκο και κάποτε, αργά ή, γρήγορα-θα τους καταπιεί.

Οι προεκλογικές συγκεντρώσεις –οι οποίες η αλήθεια είναι είχαν μειωθεί σε κόσμο, παλμό και μίσος- επανήλθαν στα φυσιολογικά πλαίσια της ρωμαϊκής αρένας. Εκπλήσσομαι; Φυσικά και όχι. Μια ανάγνωση Παπαδιαμάντη αρκεί να μου εξηγήσει:

«Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Το ερώτημα περί «αυτοδυναμίας» ή «συγχώνευσης» της δικαιολογημένα δομημένης ανησυχίας για την χώρα (περί τούτου πρόκειται) δεν διαβλέπω να λυθεί. Αυτό που θα μας λείψει από τη Δευτέρα είναι οι οπαδικές συγκεντρώσεις. Οι αλληλοκατηγορίες των μπαλκονιών. Το επιθετικό κούνημα του δακτύλου. Ο μισός …Αμαζόνιος που ξοδεύτηκε σε χαρτί για προεκλογικό υλικό, ενώ κλαίμε τα καμένα δάση μας! Ο αδήριτος πόλεμος της ψήφου σε έναν λαό που παραδοσιακά τον θυμούνται για να τους σταυρώσει σε μία στιγμή, ενώ τον σταυρώνουν για την υπόλοιπη ζωή. 

Ευτυχώς θα αρχίσει το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα. Είναι πιο τίμιο από το πολιτικό, δεν γνωρίζεις από πριν το αποτέλεσμα του αγώνα, όπως στην πολιτική με τα exit polls , οι διαιτητές σφυρίζουν όσο μπορούν τίμια, χωρίς να έχουν συγγένειες με παράγοντες των διαγωνιζομένων ομάδων, ενώ υπάρχει και το VAR. Για όλες τις επίμαχες φάσεις. Τίμιο. Στην πολιτική υπάρχει το VARάτε ο ένας τον άλλο. Κι όλοι μαζί στην τελική VARάνε εμάς. Χαίρεται.

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης