.jpg)
Όλο και συχνότερα, κάποιες συνιστώσες της κυβέρνησης ψελλίζουν απλοϊκές περιγραφές για μία ενδεχόμενη στάση πληρωμών που, βέβαια, δεν είναι, κατ’ αυτούς χρεοκοπία, αλλά για όλους τους άλλους, όσους, τουλάχιστον, διακατέχονται από την επιθυμία να μην στρουθοκαμηλίζουν και κυρίως να μην εξαπατούν τον νεόκουτο αυτό λαό, προκειμένου να μην τους στείλει πίσω στα αζήτητα, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, έχει καλλιεργηθεί η λανθασμένη, απόλυτα, εντύπωση πως, αν η Ελλάδα κηρύξει μονομερώς στάση πληρωμών, τότε με έναν αυτόματο και μαγικό τρόπο θα διαγραφεί και το χρέος της ολοκληρωτικά και έτσι, παύοντας να χρωστάει θα ξεκινήσει το νέο ξεκίνημα, και μέσα σε λίγα χρόνια θα δημιουργηθεί η νέα και ευημερούσα Ελλάδα, η οποία θα κοιτάει πλέον στα μάτια τους κουτόφραγκους. Τίποτα όμως από αυτά δεν ισχύει, όπως και τίποτα δεν είναι περισσότερο λανθασμένο από την εγκληματική αυτή αντίληψη.
Η χώρα μας, όπως και κάθε άλλη χώρα του κόσμου, δικαιούται να κηρύξει στάση πληρωμών. Λόγω, όμως, του ότι, το χρέος κάθε χώρας διέπεται από το εγχώριο δίκαιο, με βάση τη διεθνή νομοθεσία περί της λεγόμενης “κρατικής ασυλίας”, κανείς δεν θα έχει το δικαίωμα να λάβει μέτρα εναντίον της χώρας, σε περίπτωση που αυτή χρεοκοπήσει.
Όμως, σε καμία περίπτωση, αυτό το γεγονός, δεν μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα πως αυτόματα, θα διαγραφεί και το χρέος… Τα όποια χρέη θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και οι τόκοι θα συνεχίσουν να τρέχουν. Αυτό, δεν θα σταματήσει ποτέ!!! Αυτό είναι κάτι που οι διάφοροι καθηγητές, και υπεύθυνοι για την οικονομία και τα οικονομικά της χώρας, παραλείπουν να επισημάνουν, όταν, μετά βδελυγμίας, υποστηρίζουν ότι στη φαρέτρα τους υπάρχει και η περίπτωση της ρήξης μέσω μιας μονομερούς στάσης πληρωμών, που θα προκύψει από την παντελή έλλειψη διάθεσης, για μία από κοινού, αποδεκτή συμφωνία, η οποία θα προσέφερε την τόσο αναγκαία, για τη χώρα, συνέχιση της χρηματοδότησης.
Εάν η Ελλάδα κηρύξει, με δική της απόφαση, χρεοκοπία, τότε μπορεί να μην πληρώνει, μεν, το χρέος της, αλλά μαζί με τη χρεοκοπία θα συμβούν και κάποια άλλα πράγματα… μία αλληλουχία άλλων δυσμενών, δυστυχώς για τη χώρα, εξελίξεων…!!! Η χώρα θα βρεθεί, με βίαιο τρόπο, απομονωμένη από τις διεθνείς αγορές χρήματος, μέσω των οποίων ζούσε και ευημερούσε μετά το 1825.
Οι δανειστές θα προσφύγουν σε οτιδήποτε έχει σχέση με εγχώρια, αλλά και διεθνή δικαστήρια, απαιτώντας τα χρήματά τους… προκαλώντας, με αυτό τον τρόπο, μια τεραστίων διαστάσεων διεθνή κατακραυγή. Οι Έλληνες και η Ελλάδα θα είναι, παντού ανεπιθύμητοι και δακτυλοδεικτούμενοι. Μόνο κάποιες διεθνείς οργανώσεις αρωγής, με πενιχρά μέσα θα προσπαθούν να αμβλύνουν τις επιπτώσεις της ανθρωπιστικής κρίσης… χωρίς, όμως, να μπορούν να περιορίσουν τις συνεχείς παραστάσεις κατά της χώρας παντού, και σε κάθε διεθνή εκδήλωση, με κάθε ευκαιρία. Η Ελλάδα και οι Έλληνες θα έχουν χαρακτηριστεί παρασιτικοί οργανισμοί και διεθνείς απατεώνες. Ας μην ξεχνάμε πως μεγάλο μέρος των χρημάτων έχουν δοθεί από τους λαούς μέσω των κοινοβουλίων τους… Οι κυβερνήσεις θα πιέζονται ασφυκτικά από ισχυρούς οικονομικούς οργανισμούς να αντιμετωπίζουν αρνητικά κάθε Ελληνικό ζήτημα, με αποτέλεσμα, οι αλλυτρωτικές κινήσεις να αυξηθούν και η Ελλάδα να αρχίσει να αντιμετωπίζει προβλήματα ύπαρξης ακόμα και επιβίωσης, χωρίς ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, με ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική, με απογοητευμένους πολίτες, αλλά με πολλούς εχθρούς γύρω της, αλλά και εντός των τοιχών. Στο δεύτερο, θα συμβάλλουν τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών τα οποία έχουν συρρεύσει τα τελευταία χρόνια, αφ’ ενός, και αφ’ εταίρου λόγω της εγκληματικής μεταναστευτικής πολιτικής που υποστηρίζεται από την σημερινή κυβέρνηση, το τελευταίο διάστημα και που έχει μετατρέψει τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι…
Κάποιος, όπως ήδη συμβαίνει, θα μπορούσε, βέβαια, να ισχυρισθεί πως η χώρα έχει τη δυνατότητα, παρ’ όλ’ αυτά να συνεχίσει να ζει και να επιβιώνει χωρίς κανένα πρόβλημα. Αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά μόνο για πολύ λίγο… Τα προβλήματα θα γίνουν ορατά, αμέσως μετά. Δυστυχώς, σε καμία περίπτωση δε μπορεί ένα κράτος να επιβιώσει, κάτω απ’ αυτές τις διεθνείς πιέσεις, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αργά ή γρήγορα θα υποκύψει, ενώ κατά τη διάρκεια αυτών των λεονταρισμών θα έχουν επέλθει βλάβες μη αναστρέψιμες που θα τις φορτωθούν πολλές μελλοντικές γενεές.
Εκτός, όμως, του τι θα συμβεί, μετά από μία χρεοκοπία σε διεθνές επίπεδο, τα συνεπακόλουθα θα εμφανιστούν και στο εσωτερικό της χώρας, με το τραπεζικό σύστημα να καταρρέει λίγες μόνο ώρες μετά την ανακοίνωση της χρεοκοπίας, και αυτό θα συμβεί για ένα πολύ απλό λόγο. Θα γίνουν μαζικές αναλήψεις καταθέσεων από τη μία, ενώ από την άλλη, τα ομόλογα που κατέχουν οι τράπεζες θα μηδενιστούν. ΟΙ εισαγωγείς αναγκαίων προϊόντων, όπως φάρμακα, καύσιμα, αναλώσιμα, θα σταματήσουν τις εισαγωγές, λόγω έλλειψης ρευστότητος, με αποτέλεσμα, οι εισαγωγές να μειωθούν δραματικά και οι ελλείψεις σε κρίσιμα αγαθά να αυξηθούν σημαντικά –η ανθρωπιστική κρίση θα αρχίσει να παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις με την ακινησία της αγοράς, λόγω κατάρρευσης του δανεισμού των επιχειρήσεων, να εγκαθιδρύεται, και την εμφάνιση χιλιάδων νέων ανέργων…!!!
Η χώρα δεν θα μπορούσε, σε καμία περίπτωση να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ και έτσι, παρ’ όλο που κανείς δεν μπορεί να αποβάλλει μία χώρα από την Ευρωζώνη, μετά την πάροδο μερικών εβδομάδων θα αναγκαζόταν να αποχωρήσει με δική της απόφαση και με δική της ευθύνη, αλλά, δυστυχώς για τους πολίτες της, η Ελλάδα θα εξακολουθεί να χρωστά αυτά που έχει δανεισθεί! Καμία χώρα δεν έχει, στην σύγχρονη ιστορία, μέχρι σήμερα, κηρύξει μονομερή στάση πληρωμών και έχει μείνει ατιμώρητη, χωρίς συνέπειες για την πράξη της αυτή… για την αθέτηση των δεσμεύσεων της απέναντι στους πιστωτές της…
Η Ελλάδα, δύο φορές στο παρελθόν έχει κηρύξει στάση πληρωμών… και τις δύο φορές, όμως, αφού έχασε πολλά, αφού υπέφερε ο λαός της για δεκαετίες, στο τέλος αναγκάστηκε και στις δύο φορές, να το αποπληρώσει. Η πρώτη φορά ήταν το 1824-1825, όταν η επαναστατική διοίκηση της χώρας συνήψε στην Αγγλία τα “Δάνεια της Επανάστασης”, και στη συνέχεια κήρυξε στάση πληρωμών. Αναγκάστηκε, μετά από πολλά δεινά να προχωρήσει σε ρύθμιση το 1880, έχοντας, σε εθνικό επίπεδο χάσει, πάρα πολλά! Το ίδιο συνέβη και με τη χρεοκοπία του 1932. Η Ελλάδα στο τέλος αναγκάστηκε να ξεπληρώσει το χρέος της, αφού στο μεταξύ είχε –λόγω του χρέους- ανεχθεί διαρκείς παρεμβάσεις στο εσωτερικό της και στο σύνολο της πολιτική της. Το χρέος του 1932, το οποίο περιλάμβανε και τμήματα της ρύθμισης του 1880, επαναρυθμίστηκε τη δεκαετία του 1960. Το χρέος αυτό αποπληρώθηκε οριστικά τη δεκαετία του 90’
Η Ελλάδα σήμερα, εν έτη 2015, έχει δύο μόνον επιλογές: Είτε να κηρύξει μονομερή στάση πληρωμών και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, εισερχόμενη σε μία άνευ προηγουμένου περιπέτεια, έτσι ώστε μετά από μερικά χρόνια και αφού έχει υποστεί τεράστιες οικονομικές, κοινωνικές και εθνικές απώλειες, να συρθεί, γονυπετής, σε διαπραγματεύσεις για ρύθμιση, είτε να αποδεχθεί τις απαιτήσεις των “Θεσμών” και το τρίτο πακέτο βοήθειας, το οποίο, όμως, θα συνοδεύεται από βαρύτατες υποχρεώσεις και δυσβάστακτα μέτρα…
Είναι απορίας άξιο το γιατί βουλευτές και υπουργοί της κυβέρνησης υποστηρίζουν, σήμερα, σενάριο περί στάσης πληρωμών και χρεοκοπίας. Για κάποιες πολιτικές παρατάξεις, θα μπορούσε να δοθεί η εξήγηση ότι, προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τη σημερινή συγκυρία ώστε να πετύχουν επιπλέον πολιτικά οφέλη μέσω, όμως, μίας, πολιτικά και κοινωνικά, ανεύθυνης, πλέον, ξεπερασμένης αντιμνημονιακής πολιτικής… ενώ, πρωτίστως, θα έπρεπε να ασχολούνται με την σύνθεση μίας έξυπνης λύσης-πακέτο που θα προσέφερε ανάσες στη χώρα και προοπτική μαζί με ελπίδα στους πολίτες. Οι βουλευτές οι οποίοι αποστασιοποιούνται από τις ανελαστικές θέσεις, πιστεύοντας πως με τον τρόπο αυτό θα σώσουν την υστεροφημία τους και ότι θα αναπτύξουν, περαιτέρω, τις σχέσεις με τους ψηφοφόρους τους, πλανούνται πλάνη οικτρά! Πέρα από την ανεύθυνη και θλιβερή παρουσία τους στην πολιτική σκηνή, καταλήγουν να είναι και θρασύδειλοι υποκριτές. Και είναι βέβαιο ότι ο λαός δε θα τους συγχωρήσει, σε καμία περίπτωση, αλλά θα τους στείλει και αυτούς εκεί που ανήκουν -στα αζήτητα και τα ξεχασμένα!
Το ζήτημα είναι τι θα πράξουν οι πολίτες, οι οποίοι έχουν παρασυρθεί στο να πιστεύουν ανύπαρκτες και ανόητες ιστορίες Δονκιχωτισμού.
Στο περιβάλλον κοινωνικής, ηθικής, δεοντολογικής και οικονομικής κατάρρευσης που βιώνουμε σήμερα, είναι πολύ λογικό για τον απλό πολίτη, ο οποίος δε γνωρίζει, ούτε και έχει την υποχρέωση να γνωρίζει, τα τεχνικά ζητήματα του δανεισμού, να επιθυμεί και να επιδιώκει αυτό που νομίζει ή αυτό που, κάποιοι του πέρασαν στο υποσυνείδητο ως το βέλτιστο. Ποιος είναι αυτός που δεν θα ήθελε μία διαγραφή των χρεών της χώρας; Όμως, το ερώτημα που τίθεται είναι: μπορεί, στην πραγματικότητα, να γίνει κάτι τέτοιο;
Γιατί κάποιοι κόπτοντο και συνεχίζουν να κόπτονται, να θεωρηθεί το χρέος ως “μη βιώσιμο” και “ειδεχθές”; Όλες οι προσπάθειες που έγιναν, στο πρόσφατο παρελθόν, για να τεκμηριωθεί το χρέος ως “ειδεχθές” και “μη βιώσιμο”, αποδείχθηκε ότι δεν έγιναν με την πρέπουσα σοβαρότητα και ότι αποσκοπούσαν στο να κτιστεί ένα “πολιτικό προφίλ” δυναμικής αμφισβήτησης, διαμαρτυρίας και σύγχρονης επανάστασης, με απώτερο σκοπό να εξαργυρωθεί στις εκλογές του 2015, κάτι που ως γνωστόν, έγινε. Στην κρίσιμη περίοδο που βιώνει ο τόπος, μία περίοδο που θα διαρκέσει αρκετά, ο λαός θα πρέπει να καθοδηγηθεί σωστά. Και να του εξηγηθεί με απλά λόγια η αλήθεια. Η αλήθεια για την κατάσταση της χώρας. Η αλήθεια για το πώς φθάσαμε ως εδώ. Η αλήθεια για το πώς έχουν τα πράγματα και το τί έχει συμβεί ιστορικά στις δύο ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος.
Στο σημείο που μας έφερε το άθλιο πολιτικό μας σύστημα, η επιλογή του μνημονίου και της αποδοχής των ωφελημάτων της δανειακής σύμβασης και του κουρέματος, με ότι αυτά προκάλεσαν στα οικονομικά των Ελλήνων, δεν ήταν, σίγουρα, η καλύτερη επιλογή, αλλά, δυστυχώς ήταν η μόνη επιλογή που είχαμε τότε, αν και ούτε αυτή η επιλογή ενεργοποιήθηκε έγκαιρα, στις αρχές του 2010, όταν, ακόμα, τα πράγματα ήταν πιο απλά, με αποτέλεσμα, να χαθεί πολύτιμος χρόνος και να χαθούν οι όποιες δυνατότητες επιλογής. Καταφέραμε να σώσουμε της ξένες τράπεζες, αλλά εκτελέσαμε το λαό… Αν δεν δραστηριοποιηθούμε τώρα, μετά από μερικά χρόνια, θα παρακαλούμε να μας ξαναπροσφερθεί μία ανάλογη επιλογή, αφού εν τω μεταξύ, θα έχουμε γυρίσει κοινωνικά και οικονομικά, πολλές δεκαετίες πίσω. Το έχουμε ξαναζήσει στο παρελθόν, γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί και πιο επιλεκτικοί στις σειρήνες της εξαπάτησης…
