ΟΧΙ!

Εμείς θα πούμε, στους φασίστες και στους σημερινούς νεοναζιστές.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Σ’ αυτούς που λοιδορούν και θέλουν ν’ αφανίσουν τις ανθρώπινες αξίες:  φιλία, αγάπη, φιλαλληλία, παράδοση, πατριωτισμό, γλώσσα.

ΟΧΙ!

Σ’ αυτούς που στα ερείπια της ανθρωπιάς χτίζουν τη σύγχρονη Βαβέλ, με την θηριωδία των πολέμων και τη δημιουργία απελπισμένων προσφύγων της παγκοσμιοποιημένης τιποτολογίας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

ΟΧΙ!

Στο καταναλωτικό δόγμα: consume ergo sum (καταναλώνω άρα υπάρχω) και την περιφρόνηση του καρτεσιανού cogito ergo sum (σκέπτομαι άρα υπάρχω).

Νήπιοι, οι καταναλωτές μαζάνθρωποι, σφάζουν, εδώ και τώρα, τα βόδια του ήλιου, ξαπλωμένοι στης «γης την πλάτη ανίδεοι και χορτάτοι» (Γ. Σεφέρης)

ΟΧΙ!

Στους αλαζόνες, άπληστους, νεόπλουτους δια της πολιτικής.

Τους βουλιμικούς για εξουσία, χρήμα, και αναίσχυντη επίδειξη. 

«Πολιτικατζήδες, ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες, μουνούχοι…» (Γ. Σεφέρης)

ΟΧΙ!

Σ’ αυτούς που φτάνουν στην κορφή με την τακτική του γυμνοσάλιαγκα: «γλείφοντας, έρποντας και με τα κέρατά τους»,

ΟΧΙ! Στον κυνικό πλανήτη των παγκοσμιοποιημένων ηλιθίων, που

εχθρεύονται  την ανιδιοτέλεια και την ελευθερία. Λοιδορούν το φιλότιμο και την μπέσα. Περιθωριοποιούν την παράδοση.  Κολοβώνουν την Πατρίδα,

ΟΧΙ!

Σ’ όσους λένε «καλά όλα αυτά, παράδοση και τέτοια» αλλά, «ξεπερασμένα, πια, βρε παιδί μου. Ας είμαστε σώφρονες, και πραγματιστές. Τα σύνορα καταργούνται πια. Ο κόσμος μας με την τεχνολογία  και την πληροφορία είναι ένα παγκόσμιο χωριό. Και ο κύριος ρυθμιστής των ανθρωπίνων σχέσεων είναι η ελεύθερη αγορά και οι κανόνες της.»

Τη νοιώθουμε στο πετσί μας την «ελεύθερη», ασύδοτη, άπληστη, απάνθρωπη αγορά.

ΟΧΙ!

Στους «πραγματιστές», που κυνικά θέλουν να μας πείσουν, ότι είναι μονόδρομος να ζούμε κυλισμένοι μέσα στη λάσπη, στο χοιροστάσι της παγκοσμιοποιημένης Κίρκης.

Να γεμίζουμε με τις σάρκες μας το κενό του παγκοσμιοποιημένου τίποτα, και των σαπιοκοιλιών των Ηρακλέων του.

ΟΧΙ!

Στο ξαναγράψιμο της ιστορίας μας με μια στρεβλή αντίληψη περί του πολιτικώς ορθού (το παραπλανητικό παρανόμι  για τη σκοπούμενη και έξωθεν επιβεβλημένη διαστρέβλωση της ιστορίας μας) και εν ονόματι ενός κοσμοπολίτικου δήθεν καθωσπρεπισμού, απέναντι στον αλαζόνα ταραξία Ερντογάν.

ΟΧΙ! Σ’ όσους πασχίζουν να ξεχάσουν τα ευρώ-ελληνόπαιδα το

«εις οιωνός άριστος. Αμύνεσθαι περί πάτρης».

Και να μάθουν ότι, σήμερα, στη νεοφιλελεύθερη μετανεωτερικότητα, ο άριστος οιωνός είναι να αμύνεστε μόνον περί πάρτης.

ΟΧΙ!

Στους μεταμοντέρνους διανοουμενίζοντες, που διαπιστώνουν πως «η Τουρκία έχει τεράστιο αιγαιακό μέτωπο και υφαλοκρηπίδα» και επομένως «έχει ζωτικά και νόμιμα συμφέροντα στο Αιγαίο»!

Προφανώς, κατά τον ευρωπεόφρονα (δεν είναι λάθος) κάλαμο, έχει «ζωτικά» και «νόμιμα» συμφέροντα και στην Κύπρο, όπου κατέχει το μισό μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη «νόμιμη» και «εύλογη» εισβολή του Αττίλα.

Και προφανέστατα, έχει και «ζωτικά και «νόμιμα» συμφέροντα και στη Θράκη, κατά τον ίδιο απελέκητο κάλαμο.

«Ελάβατε νουν καθηγεμόνα… και του ανοηταίνειν ου παύεσθε» (Γρηγόριος Παλαμάς).

ΟΧΙ!

 Στους πονηρούς χαλασοχώρηδες και τους γλωσσοχαλαστήδες της γλώσσας των Ελλήνων, για  την οποία ο Κικέρων δηλώνει:

«ει θεοί διαλέγονται τη των Ελλήνων γλώττη χρώνται: αν οι θεοί διαλέγονται χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων»,

Της γλώσσας που μιλιέται συνεχώς και στον ίδιο ακριβώς τόπο, εδώ και τρείς χιλιάδες χρόνια: «γλώσσα», «θάλασσα», «ουρανός», «γη», «νους», «ψυχή», «άνθρωπος», «επιστήμη» και «μύριες»  άλλες «λέξεις»,

«έπεα πτερόεντα», που πεταρίζουν στο στόμα των Ελλήνων, μέσα στον ίδιον αυτόν αέρα που αναπνέουμε, κάτω από τον ίδιο ουρανό που μας γαλαζοντύνει, πάνω σ’ αυτήν εδώ τη γη που κατοικούμε, από την εποχή του  Ομήρου, ο οποίος άνοιξε και  δεύτερο μάτι στον μονόφθαλμο Κύκλωπα.

ΟΧΙ!

Στην αποβλάκωση δια των ΜΜΕ: Μέσα Μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης

ΟΧΙ!

Στους χθεσινούς Λαγίδες, που λοιδορούν, αδυνατούντες «να νοιώσουν το φρόνημα της Σπάρτης» (Καβάφης).

«Kάποιος αποφάσισε να βγάλει από τη μέση τους Έλληνες.

Τι μένει; Ένα συνεχές τραύλισμα!» (Ηλίας Κανέττι)

Ξανά, ΟΧΙ! θα πούμε. Θα πολεμήσουμε!

Ο άνθρωπος δεν γίνηκε να περπατά στα τέσσερα.

Μιας μαριονέτας τα σχοινιά

Κοπήκανε μια μέρα

Κι αντί να πέσει καταγής

Πέταξε στον αγέρα

Ελευθέριος Ανευλαβής.

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης