Της νυφίτσας
Αυτή τη φράση θυμάμαι σ’ όλη μου την παιδική και εφηβική ζωή αλλά και μετά να με συμβουλεύουν στο σπίτι, να ‘χω τρόπους και να δείχνω σεβασμό! Προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι δεν το βρίσκω καθόλου σωστό να δείχνω σεβασμό όταν οι άλλοι είναι ύπουλοι και άδικοι μαζί μου αλλά οι δικοί μου, εκεί, το δικό τους: Εσύ, δεν θα πέφτεις στο επίπεδο των άλλων.
Αυτό το “Μάθε παιδί μου… τρόπους ” είχε μια άλλη διάσταση για μερικά άλλα παιδιά γιατί κι εκείνα τα μάθαιναν τρόπους π.χ. πώς να κάνουν τη ζημιά και μετά να βγαίνουν από πάνω, πώς να τα κουκουλώνουν και να βγαίνουν λάδι, γενικά πώς να στρίβουν στην κατάλληλη στιγμή και να τη γλιτώνουν, πώς να ρίχνουν το φταίξιμο σε άλλους… Τέτοιοι “κωλοπαιδαρισμοί” (με το συμπάθιο) έπιαναν τόπο και στο σχολείο και αλλού κι εγώ γινόμουνα θηρίο που μου έλεγαν στο σπίτι να δείχνω σεβασμό και να μη πέφτω σε αυτό το επίπεδο. Διακινδύνευα να είμαι ο εύκολος στόχος και το μεγάλο κορόιδο.
Θυμάμαι στο Μεγάλο Μπαζάρ της χρονιάς ήταν αυτός ο κοντός, ο ξερακιανός σπασίκλας που τον έβαλαν επικεφαλής στο ταμείο – μαζί με δυο τρεις άλλους για να τον βοηθήσουν επειδή δεν σου γέμιζε και πολύ το μάτι – κι οι περισσότεροι από εμάς τον αντιπαθούσαν, εκτός από τους Διευθυντές. Στα μέσα της ημέρας μερικά παιδιά διαμαρτύρονταν ότι οι επικεφαλείς του Μπαζάρ έκαναν χατίρια στους δικούς τους φίλους και μάλιστα έδιναν τζάμπα μερικά από τα πράγματα που είχαμε φέρει όλοι μας για ένα καλό σκοπό. Έρχονταν μαθητικές εκλογές, βλέπεις, γι’ αυτό είχαν ανάγκη να κάνουν περισσότερους φίλους. Ένα χοντρό παιδί πλησίασε τον ξερακιανό και τον έπεισε να του δώσει μια δερμάτινη μπάλα σχεδόν τζάμπα. Είδαν οι άλλοι τι γίνεται, μα εκείνη την στιγμή φοβήθηκαν και δεν μιλήσανε όπως έπρεπε.
Πουλήθηκε ό,τι πουλήθηκε και την επομένη μέρα θα μαζεύονταν για να κάνουν ταμείο αλλά, αίφνης, ο επικεφαλής κοντός καμώθηκε ασθένεια και την τελευταία στιγμή, αφού ζήτησε να τον αντικαταστήσει ένας ψηλός από την τάξη, έγινε μπουχός.
Μέτρησαν τις εισπράξεις και είδαν ότι υπήρχε τρύπα αλλά ο ξερακιανός από το τηλέφωνο έλεγε: “Εγώ; Πού θέλετε να ξέρω εγώ; Έλειπα. Ρωτήστε τον αντικαταστάτη μου”.
Μετά από αρκετό καιρό επιστρέφει ο σπασίκλας στο σχολείο και στα καλά καθούμενα φωνάζει στον ψηλό:
“Ρε συ… Τι πληροφορήθηκα; Από το Μεγάλο Μπαζάρ το ταμείο βγήκε μείον; Διαφωνώ με τις πράξεις σου…”. Ε, αυτό ήτανε. Το έλα να δεις έγινε στην τάξη. Θα το θυμόμαστε για πάντα: Στο Μεγάλο Μπαζάρ για ένα κοινό καλό σκοπό, έγινε της… νυφίτσας το Μεγάλο Φαγοπότι.
