Δεν αρκεί για τους δημοσιογράφους να βλέπουν τους εαυτούς τους ως απλούς ταχυδρόμους χωρίς να κατανοούν την κρυφή ατζέντα του μηνύματος και τους μύθους που το περιβάλλουν. – John PilgerΗ είδηση θεωρήθηκε επουσιώδης για να μεταδοθεί από τα δυτικά ΜΜΕ: Την περασμένη εβδομάδα, Ισραηλινοί αξιωματούχοι υπέβαλαν μήνυση, απαιτώντας την καταβολή αποζημίωσης ύψους 2,3 εκατομμυρίων δολαρίων, εναντίον τη οικογένειας του FadiQanbar, ο οποίο είχε πέσει με το φορτηγό του σε ισραηλινή στρατιωτική περίπολο, σκοτώνοντας τέσσερις στρατιώτες. Ο ίδιος είχε πυροβοληθεί και είχε πέσει νεκρός επί τόπου.
Η μήνυση απαιτεί αυτό το ποσό να πληρωθεί από την χήρα τουTahani, στις οικογένειες των θυμάτων. Εάν δεν είναι σε θέση να πληρώσει, το «χρέος» θα περάσει στα τέσσερα παιδιά της, το μεγαλύτερο από τα οποία είναι εφτά χρόνων.
«Φυσικά», το σπίτι των Κανμπάρ στην ανατολική Ιερουσαλήμ, έχει σφραγισθεί με τσιμέντο και η οικογένεια έχει μείνει άστεγη.
Στον ισραηλινό Τύπο γράφτηκε ότι προετοιμάζονται κι «άλλες ανάλογες περιπτώσεις, για περιπτώσεις τρομοκρατικών ενεργειών».
Ταυτόχρονα η ισραηλινή κυβέρνηση, απειλεί να διακόψει την χορήγηση 280 εκατομμυρίων που αποδίδει από τους φόρους που συλλέγει για την Παλαιστινιακή Αρχή, εκβιάζοντας έτσι, να σταματήσει η πληρωμή αποζημίωσης στις οικογένειες φυλακισμένων Παλαιστίνιων.
Επίσης μέλη του ισραηλινού λόμπι στις ΗΠΑ προετοιμάζουν να καταθέσουν νομοσχέδιο στην Γερουσία, ώστε να σταματήσει η χορήγηση οικονομικής βοήθειας στην Παλαιστινιακή Αρχή «αν δεν σταματήσει να χρηματοδοτεί την τρομοκρατία».
Κι όμως, η ισραηλινή οργάνωση υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων B’ Tselem αποκάλυψε πως οι ισραηλινές αρχές απαλλάχθηκαν της υποχρέωσης να πληρώσουν αποζημιώσεις στους Παλαιστίνιους που σκοτώθηκαν στα κατεχόμενα ή τραυματίσθηκαν από τον ισραηλινό στρατό –ακόμη και σε περιπτώσεις που υπήρξε εγκληματική ενέργεια.
Πόσοι άραγε έχουν διαβάσει (και πού) πως το Ισραήλ είναι κράτος απαρτχάιντ, ένοχο για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας και πρωταθλητής στις παραβιάσεις του διεθνούς Δικαίου;
«Το Παλαιστινιακό – είχε πει ο Νέλσον Μαντέλα- είναι το μεγαλύτερο ηθικό πρόβλημα της εποχής μας. Και γνωρίζουμε πολύ καλά, πως η ελευθερία μας είναι ατελής όσο δεν έχουν ελευθερία οι Παλαιστίνιοι».
Μα είναι φυσικό αφού το θεοκρατικό αυταρχικό καθεστώς που επιβάλλουν οι Ισραηλινοί, συγκαλύπτεται από τη διεθνή συνωμοσία στην οποία πρωταγωνιστούν οι ΗΠΑ με τις κυριότερες δυτικές δυνάμεις -μαζί με την ΕΕ.
Οι ναρκισσευόμενοι Σιωνιστές αποκαλούν το Ισραήλ «τη μόνη Δημοκρατία της Μέσης Ανατολής», ξεχνώντας πως μόνον από το 2013, το Ισραήλ έχει καταδικασθεί με 45 αποφάσεις του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Από το 1967 ως το 1989 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είχε εγκρίνει 131 αποφάσεις για την «Αραβο-Ισραηλινή σύγκρουση».(*)
Ωστόσο μόνη της η λέξη «σύγκρουση» εμπεριέχει διεθνή ενοχή. Τα διεθνή Μέσα αποφεύγουν τη λέξη «κατοχή» για τα «κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη».
Όπως έχει περιγράψει ο Ισραηλινός ιστορικός Benny Morris όταν τον πρώτο πρωθυπουργό του Ισραήλ David Ben-Gurion, είχε ερωτήσει ένας από τους στρατηγούς του: «Τι θα κάνουμε με τους Άραβες;», είχε απαντήσει κάνοντας χειρονομία με αποστροφή: «Εκτοπίστε τους!».
Εβδομήντα χρόνια αργότερα, εξακολουθεί η καταπίεση του παλαιστινιακού στοιχείου, που ολοένα και περιορίζεται σε χώρο χωρίς να ενοχλείται ούτε η πολιτική αλλά ούτε και η δυτική διανόηση.
Αντίθετα όλα τα δυτικά ΜΜΕ προωθούν σιωνιστική προπαγάνδα με αποκορύφωμα την υπόσχεση του Ντόναλντ Τραμπ να αναγνωρίσουν οι ΗΠΑ την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ. Ταυτόχρονα κι αυτός, προαναγγέλλει «λύση στο πρόβλημα».
Κι όμως αυτή η «ειρηνευτική διαδικασία» και οι «οδικοί χάρτες» που έχουν κατά καιρούς εξαγγελθεί εξακολουθούν να προκαλούν σκεπτικισμό, αγωνία και ειρωνικά σχόλια, σε όσους σκεπτόμενους παρακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια την ισραηλινή καταπίεση των Παλαιστίνιων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σιγή ιχθύος από την ΕΕ, χωρίς να προσπαθεί να πιέσει ώστε να εφαρμόσει το Ισραήλ τις υποχρεώσεις του για να άρει τον αποκλεισμό της Γάζας -έστω διατηρώντας ανοικτό το πέρασμα της Ράφα. Κάτι που είχε συμφωνηθεί με την διακοπή του πολέμου στη Γάζα το 2014 με τις Βρυξέλλες, και ουδέποτε εφαρμόσθηκε.
Τα τελευταία κεφάλαια του πολέμου της Συρίας, έφεραν στο φως της δημοσιότητας τη συνεργασία των φιλοπόλεμων Ισραηλινών ακόμη και με τζιχαντιστές, προκειμένου να μην διαταραχθεί το καθεστώς κατοχής (προσάρτηση το λένε) των συριακών υψιπέδων του Γκολάν.
Ώσπου να επιλυθεί το Παλαιστινιακό πρόβλημα, με τους Παλαιστίνιους να αποκτήσουν δική τους πατρίδα, τόσο οι Ισραηλινοί όσο και οι Παλαιστίνιοι να είναι ίσοι απέναντι στον Διεθνή νόμο, γελιούνται όσοι επεξεργάζονται «ειρηνευτικά σχέδια» για την περιοχή.
(*) List of the UN resolutions concerning Israel and Palestine (Wikipedia)
