Σε κάθε ολοκληρωμένη ερωτική συνουσία,
πάνω από 20.000.000 σπερματοζωάρια εγχέονται από το πέος στο αιδοίο
και διαγκωνίζονται ποιο θα καταφέρει να γονιμοποιήσει το Ωάριο.
Ως εκ τούτου,
όταν ένα άτομο επιδίδεται αδιαλείπτως σε βλακώδεις ενέργειες και τοποθετήσεις,
το κοινωνικό σύνολο αντιδρά με την ειρωνική και σκωπτική ατάκα
«Και να φανταστείς ότι αυτός ήταν το ισχυρότερο σπερματοζωάριο…».
Το απομεσήμερο τού Σαββάτου,
ο νεόκοπος παπατζής Στέφανος Κασσελάκης
ανακοινώνει πομπωδώς ότι από την πληθώρα των υποψηφιοτήτων
επελέγη -για το άρτι γεννηθέν πολιτικό μόρφωμά του- το όνομα «Κίνημα Δημοκρατίας»
και ακαριαία μάς οδηγεί να κάνουμε μειδιώντας τη σκέψη
«Και να φανταστείς ότι αυτό ήταν το καλύτερο βάπτισμα…»
Τώρα πια,
η Ελληνική Ιστορία δεν θα καταγράφει ως «Ορόσημο τού Εθνικού Στόμφου»
τη στιγμή που ο υπερήφανος Φειδιππίδης κατέφθασε στην Αθήνα
και ανήγγειλε τον θρίαμβο στη μάχη τού Μαραθώνα αναφωνώντας το ρήμα «Νενικήκαμεν»·
αμέσως μετά, ο εξαντλημένος Φειδιππίδης έπεσε νεκρός.
Τώρα πια,
η Ελληνική Ιστορία θα καταγράφει ως «Ορόσημο τού Εθνικού Στόμφου»
τη στιγμή που ο υπερήφανος Κασσελάκης ανήγγειλε το όνομα «Κίνημα Δημοκρατίας»·
αμέσως μετά, η «εξαντλημένη» Ευρηματικότητα έπεσε νεκρή.
ΑΝΕΜΠΝΕΥΣΤΗ ΜΠΟΥΡΔΑ.
ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ.
ΞΕΠΕΤΑ.
Ο Τίτλος προ-αναγγέλλει το Περιεχόμενο.
Το αλληλένδετο δίπτυχο «Τίτλος-Περιεχόμενο» μοιράζεται εξ ημισείας την ευθύνη
για την επιτυχία ή την αποτυχία κάθε ανθρώπινης δημιουργίας,
οπότε σε ετούτο το κομματίδιο η Αποτυχία έχει καπαρώσει ήδη το 50% τού Μάρκετινγκ.
Καμία πρωτοτυπία.
Καμία πνευματική ζύμωση.
Μία άχρωμη-άοσμη-άγευστη πομφόλυγα.
Ένα όνομα δίχως την παραμικρή επικοινωνιακή δυναμική,
ένα ψωραλέο κράμα από λέξεις που υπάρχουν ήδη στα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα
(το «Κίνημα» παραπέμπει στο καταληκτικό αρχικό τού «ΠΑ.ΣΟ.Κ.»,
η «Δημοκρατία» παραπέμπει στο καταληκτικό αρχικό τής «Ν.Δ.»).
…
Άμα τη ανακοινώσει τού κασσελάκειου εκτρώματος,
ενέσκηψαν για νιοστή φορά η αποστροφή μου και η οργή μου
για το παρακμιακό «Νεοελληνικό Φαίνεσθαι».
Παντελής Απουσία Δημιουργίας. Παντελής Απουσία Δημιουργικότητας.
Μιζέρια. Τσαπατσουλιά. Αναξιοκρατία. Βόλεμα.
Αυθυποβολή. Ξιπασιά. Φαντασιοπληξία. Μεγαλοϊδεατισμός.
Οι ρητορικές απορίες ξεκινήσανε να κάνουν παρέλαση:
«Με ποιο σκεπτικό κατέληξαν σε επιλογή που δεν προσφέρει την παραμικρή αβάντα;».
«Από πού κι ως πού δικαιούται ο Κασσελάκης
να αυτο-προσδιορίζεται ως “Θεματοφύλακας τής Δημοκρατίας”..;».
Και κυρίως,
«Από πού κι ως πού ένα προϊόν κομματικής απόσχισης
έχει το θράσος να αυτο-αναγορεύεται σε “Κίνημα”..;».
Ε, λοιπόν, εδώ ακριβώς ήταν η στιγμή που απαραγγέλτως εμφανίσθηκε η Έμπνευση,
για να δώσει ακόμη ένα ηχηρό χαστούκι στα «Δουλικά των Στερεοτύπων».
Όπως στο πιο αγαπημένο κόμικ, στον «Μίκι Μάους»,
κάθε φορά που ο εφευρέτης Κύρος Γρανάζης επενοούσε μία νέα ιδέα,
ο συνοδοιπόρος του, ο «Γλόμπος», άναβε ως επιβεβαίωση τής πνευματικής καρποφορίας,
έτσι και στην προκειμένη περίπτωση,
οι σκέψεις και οι συνειρμοί έμελλε να ηλεκτροδοτήσουν τη Δημιουργία.
«Από πού κι ως πού “Κίνημα”;
Πότε επρόλαβες να φτάσεις σε αυτό το πολιτικό ορόσημο;
Πότε επρόλαβες να φτάσεις σε αυτήν την κοινωνική κορύφωση;
Αντί να επιδίδεσαι σε ανυπόφορες φανφάρες επιδειξιομανίας
και να δηλώνεις ότι είσαι ήδη στο τέλος τού μαραθώνιου δρόμου,
θα μπορούσες να εκπέμψεις ταπεινότητα και αυτογνωσία
παραδεχόμενος ότι βρίσκεσαι μόλις στην αρχή τού αγώνα
και συνάμα να εκφράσεις με φειδώ τη θεμιτή φιλοδοξία σου.
“Κίνημα”; ΟΧΙ.
“Προς Κίνημα”; ΝΑΙ!».
«ΠΡΟΣ ΚΙΝΗΜΑ»!
Εκκωφαντική η σημειολογία.
Εκκωφαντική η ηχητική ταυτοσημία.
Εκκωφαντική η αβάντα.
Εκκωφαντική η αξιοποιησιμότητα.
ΠΡΟΣ ΚΙΝΗΜΑ. ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ.
«Κίνημα Δημοκρατίας» vs «Προς Κίνημα».
Σε επίπεδο Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας,
δεν υπάρχει ελάχιστη σύγκριση ανάμεσα στις δύο ιδέες·
η μεν παράγει παγερή αδιαφορία,
η δε παράγει καυτό ενδιαφέρον και δίνει αχανές έδαφος στην Έμπνευση
(φανταστείτε -επί παραδείγματι-
μία πολιτική διαφήμιση ή έστω ένα βίντεο στα «Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης»,
που θα σημειολογεί με χιούμορ στην Ελληνική Επαρχία
και θα μάς δείχνει έναν ταξιδιώτη που προσπαθεί να φτάσει στο «Προς Κίνημα»,
είτε ρωτώντας κάποιον τσοπάνο,
είτε ακολουθώντας τις ταξιδιωτικές πινακίδες
που είναι γεμάτες με τις χιλιομετρικές αποστάσεις των χωριών τής περιοχής).
Από την άλλη, βεβαίως, οφείλω -για να είμαι σφαιρικός- να πω ότι,
το «Προς Κίνημα» δεν διαθέτει a priori συμπαγές μήνυμα,
αλλά αυτή η εγγενής αδυναμία θα λυνόταν πανεύκολα με τη μανιφεστική επεξήγηση
«Είμαστε στο ξεκίνημά μας, δίνουμε το στίγμα και την κατεύθυνσή μας…».
Και μετά, θα αφηνόταν το «Προσκύνημα» να παρήγαγε τεράστια υπερ-αξία,
είτε μέσα από τις ειδησεογραφικές προφορικές αναφορές
(«Είναι μαζί μας ο τάδε βουλευτής από το «Προσκύνημα»),
είτε πυροδοτώντας την αναμενόμενη πλημμυρίδα σχολίων στο Διαδίκτυο
(ιδίως η Σάτιρα θα επεδαψίλευε ανεκτίμητη διαφήμιση στο καινούργιο εγχείρημα).
Εν κατακλείδι,
όταν μιλάμε ιδίως για τη δημιουργία διαφημιστικής καμπάνιας,
δεν υπάρχει οξύνους άνθρωπος που θα επέλεγε το όνομα «Κίνημα Δημοκρατίας»,
όταν θα τού ετίθεντο το δίλημμα κι η σύγκριση με το «Προς Κίνημα».
Ποιος άνθρωπος με πρωταθληματικό πνεύμα και με υψηλές βλέψεις
θα ετυμηγορήσει ότι στο δίπολο «Συμπαγής Πενία – Ρευστός Πλούτος»
είναι προτιμότερη η συμπαγής πενία διότι προσφέρει σιγουριά..;
Ουδείς.
Συνελόντι ειπείν,
μόνον στερεότυποι καιροσκόποι όπως ο Κασσελάκης,
μόνον κοντόφθαλμα και ανέμπνευστα όντα όπως τα στελέχη τού Κασσελάκη,
θα κατέληγαν σε αυτήν την ανέμπνευστη μπούρδα που καλείται ως «Κίνημα Δημοκρατίας».
Όταν ένας δημοσιογράφος
-και δη, με ζυμώσεις που είχαν ως αφετηρία σκέψεις με αρνητικό πρόσημο-
γεννά ένα ανταγωνιστικό concept σε ελάχιστη ώρα,
ενώ ένας ολόκληρος κομματικός μηχανισμός
αποκυεί μία ασήμαντη μαλακία μετά από εγκεφαλικό ξεζούμισμα εβδομάδων,
αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι πυρηνικώς σάπιο υπάρχει στο «Βασίλειο τής Κασσελακίας».
Συμπληρωματική Σημείωση:
Δείτε το έμβλημα…
Δείτε το(ν) λογότυπο…
Καμία ζέση.
Καμία φροντίδα.
Βλέπεις τον ηγετίσκο και αναρωτιέσαι μήπως πρόκειται για προσηλυτιστή γοτθικής αίρεσης.
Βλέπεις το συνολικό σκηνικό και σού μεταδίδεται ακαριαίως αίσθημα αποστροφής.
Η Απόλυτη Κατατονία.
Χειρίστης Αισθητικής Πλασιεδιλίκι.
Μεταξωτοκορδελιασμένη Σκουπιδίλα.
Ο νάρκισσος Κασσελάκης,
ο οποίος χρησιμοποιεί μεν στο έπακρον την Εικόνα προς ίδιον όφελος,
απεκάλυψε εν προκειμένω ότι πρεσβεύει την «Πολιτική τού “Άρπα-Κόλλα”»
και είχε την ξεδιαντροπιά να παρουσιάσει κόμμα
με αυτό το θλιβερό έμβλημα, με αυτό(ν) το(ν) θλιβερό λογότυπο,
αποδεικνύοντας ότι είναι ένας σπουδαρχίδης
-ήτοι, ένας άνθρωπος που επιδιώκει αρχές (αξιώματα)-
χωρίς να αφιερώνει τη στοιχειωδώς απαιτούμενη σπουδή.
Όμως, όπως είπε κάποτε κι ο Ιάκωβος Καμπανέλλος (sic):
«“ΜΟΔΑ” ΕΙΝΑΙ, ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ…».
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
* Προ-αναγγέλλω ότι τις επόμενες ημέρες θα αναρτήσω
το -εν μέρει δευτερολογικό και εν μέρει αυτοτελές- πόνημα με τίτλο
«Από το “M” τού “Μετρό Θεσσαλονίκης” στο “Κίνημα Δημοκρατίας” τού Κασσελάκη»
και με υπότιτλο
«Η Διαχρονικότητα τής Νεοελληνικής Κομματικής Διαπλοκής»,
ενώ επίκειται και το επιμύθιο άρθρο
«Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι “Ευεργέτης τής Αριστεράς” (μέρος 2ον)»
