Bρέθηκα στο Σικάγο και είχα τη μοναδική ευκαιρία για Έλληνα δημοσιογράφο να συναντηθώ με το νέο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπάρακ Ομπάμα και να μιλήσω μαζί του.
Ήταν λίγες μόλις ώρες μετά τη νικητήρια ομιλία του. Κατάφερα να διεισδύσω στο ξενοδοχείο που έχει το στρατηγείο του και, λέγοντας ότι είμαι Έλληνας, με δέχθηκε για δέκα λεπτά στο σαλόνι του δωματίου του!
Φορούσε μπλουτζήν και απλό φανελάκι. Καθόταν σε μια πολυθρόνα έχοντας μπροστά του ένα τραπεζάκι γεμάτο εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία και από πάνω τον υπολογιστή του. Άνετος.
– Κύριε Πρόεδρε συγχαρητήρια για την εκλογή σας. Όλη η Υφήλιος ελπίζει σε σας…
– Ναι, να δει επιτέλους και η Αμερική μια μαύρη μέρα…
– Στην Ελλάδα εμείς βλέπουμε συχνά…
– Δεν σε άκουσα…
– Τίποτα…τίποτα…Λέω ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια δυσπιστία για το κατά πόσον θα εκπληρώσετε τις υποσχέσεις σας…
– Να σου πω τι μαύρη αλήθεια, αυτό σκέπτομαι κι’εγώ από τη στιγμή που επισημοποιήθηκε η εκλογή μου στο αξίωμα του πλέον ισχυρού ανθρώπου στον πλανήτη Γη. Σκέπτομαι αν θα με αφήσουν να εφαρμόσω το πρόγραμμά μου, γιατί εδώ… δεν είναι Βαλκάνια, εδώ είναι Αμερική και- όπως ξέρουμε- κυβερνούνε άλλοι….
– Ομολογώ ότι με αιφνιδιάζετε κύριε Πρόεδρε με την ειλικρίνεια σας…
– Ας μη γελιόμαστε…Έχω να αντιμετωπίσω πρώτα πρώτα το κατεστημένο του Λευκού Οίκου, που δεν με πάει γιατί είμαι μαύρος και φοβάται ότι θα τον μετατρέψω σε… Μαύρο Οίκο. Μετά έχω να αντιμετωπίσω το κατεστημένο του Στέητ Ντηπάρτμεντ. Ακολουθεί το κατεστημένο του στρατιωτικοβιομηχανικού πλέγματος. Έπεται το κατεστημένο της Wall Street, των ασφαλιστικών εταιρειών, των Golden Boys, των πετρελαιάδων, των μαφιόζων. Έχω επίσης να αντιμετωπίσω τη βαριά βιομηχανία του θεάματος, τη διαπλοκή των μέσων ενημέρωσης με πολεμικές βιομηχανίες. Το κατεστημένο της CIA και του FBI…
(Διέκρινα τα μάτια του να βουρκώνουν. Είχε κομπιάσει. Σταμάτησε για λίγο. Άνοιξε την οθόνη του υπολογιστή και μου έδειξε τα μηνύματα από όλα τα μέρη της Αμερικής και από όλα τα μέρη της γης. Και συνέχισε:)
– Νοιώθω ενοχή απέναντι σε αυτό τον κόσμο αλλά κυρίως απέναντι στη γιαγιά μου, που πέθανε προχθές. Για τις ελπίδες που δημιούργησα, για τις καρδιές που συγκίνησα, για τα χαρούμενα πρόσωπα, για όνειρα που ζωντάνεψα, για τα ιδανικά που ενεργοποίησα. Και λέω: Θα με αφήσουν;…
– Δείξατε ,κύριε Πρόεδρε, μαχητικότητα και οραματισμό στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα και θα προσευχόμαστε να τα καταφέρετε και στο Λευκό Οίκο…
– Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά…
– Αλήθεια κύριε Πρόεδρε, ποιο ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο που συναντήσατε στη διάρκεια του διετούς σχεδόν προεκλογικού σας αγώνα; Η έλλειψη χρημάτων;
– Όχι..
– Η έχθρα των μεγάλων επιχειρήσεων;
– Όχι…
– Οι τραπεζίτες;
– Όχι…
– Η Μαφία;
– Όχι…
– Τότε;
– Η Κυρία…
– Δηλαδή;
– Η Κυρία Κλίντον. Αράπη με ανέβαζε, αράπη με κατέβαζε. Στην πορεία αναπτύξαμε βέβαια μια στέρεα σχέση. Δεν με χώνευε εκείνη, δεν τη χώνευα εγώ, κι έτσι δεθήκαμε με μια αμοιβαία αντιπάθεια.
– Πάντως ο Μπίλ Κλίντον σας στήριξε ευθέως…
– Δεν έχω παράπονο από τον Μπίλι. Άλλωστε, ως παλιά καραβάνα στην Προεδρία, μου μαθαίνει πώς θα βομβαρδίζω και παράλληλα να χαμογελάω. Τι τα θέλετε. Είναι βρωμοδουλειά αυτή του πλανητάρχη, αλλά καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.
– Για τον Ρεμπουπλικάνο αντίπαλό σας Τζον Μακέϊν τι έχετε να πείτε;
– Του οφείλω τα πάντα! Στάθηκε …στο πλευρό μου από την πρώτη μέρα του προεκλογικού αγώνα. Με βοήθησε όσο κανείς άλλος για να εκλεγώ. Τον ευχαριστώ για άλλη μια φορά.
– Τι θέλετε να διαμηνύσετε στον Έλληνα Πρωθυπουργό;
– Κουράγιο, Πρωθυπουργία είναι, θα περάσει…
– Στον Αρχηγό του ΠΑΣΟΚ;
– Να προσέχει το Χοντρό…
– Κάτι για την εσωτερική κατάσταση της Ελλάδας;
– Ρε παιδί μου, η χώρα της Μαφίας είμαστε, αλλά τέτοιο Βατοπέδι δεν έχουμε ξαναδεί…
