Οι super-heroes είναι τα Golden Boys.
Ποιος Τσε; Ποιος Μάρξ; Ποιος Λένιν; Ποιος Γκάντι;
Αυτοί που άλλαξαν τον κόσμο με μια φούσκα είναι τα Golden Boys. Άλλαξε ο κόσμος και δεν άνοιξε μύτη. Είναι το Βατερλώ των στρατιωτικών εξοπλισμών.
Το σύστημα εγκλωβίστηκε μέσα στο ίδιο το σύστημα. Το Matrix το ‘χε πει μερικά χρόνια πριν. Όπως και να ‘χει, ό,τι και να γίνει, όταν το σύστημα βγει απο κει που εγκλωβίστηκε, θα ’χει διαφορετική μορφή. Αυτό είναι σίγουρο ή θα ζούμε σε σπηλιές με ADSL (Μad Μax) ή η Ελλάδα, αν είναι αλήθεια αυτά που μας λένε για τις ελληνικές τράπεζες, παίζει να γίνει κάτι σαν την Ελβετία.
Όταν πρωτοπήγα πριν 4 χρόνια στο Σούνιο, αυτό που μου ’κανε μεγάλη εντύπωση ήταν κάτι τρομερές βίλες (θυμίζουν κινηματογράφο της Finos Films) που ήταν ερημωμένες. Παρκάρισα το αυτοκίνητο και πήγα σε σχεδόν όλες τις αυλόπορτες. Σκουριασμένα λουκέτα, αγριόχορτα και τα παράθυρα στις βεράντες θεόκλειστα. Λες και είχε σταματήσει ο χρόνος… Αν περάσετε από κει… προσέξτε το….
Τί είχε γίνει;
Έψαξα, αλλά δεν εύρισκα απαντήσεις που να με καλύπτουν… μέχρι που ένας παλιός μου είπε:
-Χάθηκαν μαζί με τα λεφτά τους… μέσα σε μια νύχτα. Απλώς αλλάξε η εποχή.
Είχε δίκιο.
Βασικά οι βίλες αυτές ανήκουν (ανήκαν;) σε πλούσιους στα 50’s, 60’s και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70… μέχρι λίγο μετά που έπεσε η δικτατορία.
Μαζί με την εποχή χάθηκαν και οι άνθρωποι. Και στη θέση τους ήρθαν άλλοι….
Ενα σπίτι κλείνει όταν στερέψει από αγάπη ή από χρήμα…. Ε, δεν μπορεί να έπεσε μαζικός περονόσπορος αγάπης… Ε;
Παρακολουθώντας κανεις σήμερα την επικαιρότητα από την τηλεόραση, έχει την αίσθηση ότι το κραχ αφορά μόνο λίγους… π.χ. αυτούς που έχουν 100.000 euro σε λογαριασμούς….
Δεν είμαι (thank God) οικονομολόγος, αλλά δεν κόβω τους Έλληνες με τόσο υψηλές καταθέσεις… αρα κόπτονται για κάποιους άλλους…. ενημερώνουν κάποιους άλλους… γιατί δεν πιστεύω να πιστεύετε, ότι όλοι αυτοί οι σκαφάτοι, οι πισινάτοι, οι Μυκονοκατέχοντες και λοιπές political correct φυλές, είχαν επενδύσει τα χρήματά τους στο ελληνικό χρηματιστήριο… Tα πήρανε από το ελληνικό χρηματιστήριο και πού τα πήγανε; Στα ξέναααααααααα….
Πάρτε ένα αρχίδι τώρα να το πάτε βόλτα.
Μερικοί πραγματικά ικανοί, ίσως να γλυτώσουν… τους περισσότερους όμως τους βλέπω ελέυθερο κάμπινγκ στην Ανάφη… και στη θέση τους θα ‘ρθουν άλλοι που περίμεναν την ευκαιρία, όταν εκείνοι την έπαιζαν στα ΣΠΑ… Δείτε την περίπτωση Αμπράμοβιτς για να καταλαβαινόμαστε….
Παρακολουθώ στην τηλεόραση όλους όσους αναλύουν, εμψυχώνουν, καθησυχάζουν, νεκροφιλούν, πολιτεύονται στα παράθυρα και στις ενημερωτικές εκπομπές. Το 90% είναι άνδρες και όσες γυναίκες λένε τη γνώμη τους φοράνε κοστούμια και μιλάνε (βασικά) σαν άνδρες. Αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η αντίδραση, αν έβγαινε κανείς άνδρας newscaster με μπουστάκι.
Μήπως η αλλαγή δεν πρέπει να είναι στη σκέψη, αλλά στον τρόπο σκέψης;
Μην το ψάχνετε στο πολύ δύσκολο. Είναι απλό: Στο OUTDOORS γράφουν 5 άτομα. Τρείς γυναίκες και δυο άνδρες… Οι γυναίκες είναι συνεπέστατες, οι άνδρες γράφουν όποτε τους καβλώσει. Τα πιο σοβαρά τμήματα στα ΜΜΕ είναι τα τμήματα με τις διεθνείς ειδήσεις. Φυσικά είναι βασικά στελεχωμένα με γυναίκες… γιατί άραγε; Ποτέ δεν άργησε είδηση από το εξωτερικό δελτίο. Μιλάω για εργασιακούς χώρους που γνωρίζω… άλλα είμαι σίγουρος ότι το ίδιο συμβαίνει και στις τράπεζες, και στο χρηματιστήριο, στις επενδύσεις, στην πολιτική κ.λ.π.
Έχετε ενα μπλέξιμο με τη δημόσια γραφειοκρατία, κλείστε τα μάτια και σκεφθείτε… 8 στις 10 φόρες που ξεμπλέκετε, μια γυναίκα υπάλληλος σας έχει βοηθήσει…
Παγκοσμίως οι γυναίκες είναι κάτι σαν υπηρετικό προσωπικό. Αν και πλειονότητα στη δημοκρατία του πλανήτη, δεν κυβερνούν.
Ladies and girls σταματείστε να σκέφτεστε το «Πριγκιπόπουλο»… πέθανε λίγο αφότου πέθανε ο «Αϊ Βασίλης»… πέθανε τη στιγμή που η «Ντόλι» έκανε το πρώτο «μπεεεεε»… εκείνη τη στιγμή εμείς ολοι άνδρες πάψαμε να είμαστε χρήσιμοι…
Δεν είμαι γυναίκα, για να σας πω πώς να πάρετε τα ηνία του κόσμου στα χέρια σας… Όμως προς Θεού, όχι στο εγγύς μέλλον… με τρομάζει η λέξη «εγγύς»… τώρα να το κάνετε… στη δουλειά σας… στον αρχισυντάκτη σας… στον προϊστάμενο… στον μικρόπουτσιο αφεντίσκο… πιάστε γαμώ το κεφάλι μου, την κόρη σας από το χέρι να ’στε μαζί… και σταματείστε να την κριτικάρετε για πράγματα, που δεν κάνατε εσείς…
Δεν είμαι ΚΚΕ, αλλά γουστάρω πολύ που η φίλη μου η Λιάνα Κανέλη τρομοκρατεί τους άνδρες συν-παραθυράτους της… Ξέρει περισσότερα, λέει περισσότερα, φωνάζει περισσότερο… Οπως ΟΛΕΣ σας δηλαδή.
Κάθε φορά που είμαι προβληματισμένος τρέχω στις παλιές και δοκιμασμένες φίλες μου την Αγάθη, την Δέσποινα, την Μαρία, την Άρτεμις, την Ξανθή, την άλλη Μαρία για να μου πουν… και πάντα μου λένε… και πάντα κερδισμένος βγαίνω είτε προκειται για καριέρα, είτε για οικογενειακά, είτε για οικονομικά, είτε για προσωπικά. Δεν πάω στον κολλητό μου τον Τάσο, ή τον Bill… τί να μου πούνε δαύτοι… θα μου πούνε τα ίδια με αυτά που θα τους έλεγα κι εγώ… Δεν είναι η ώρα της αλλαγής… αυτή άλλαξε πριν καν καταλάβουμε την άλλαγή… είναι η ώρα της άλλης ματιάς.
Αναρωτιέμαι γιατί δεν το δοκιμάζουμε ως πλανήτης, αυτό το απλούστατο πράγμα.
Γιατί; Χα… Κυρίες μου, δεν είμαστε δα τόοοοσο μαλάκες να σας το δώσουμε…
Αυτό είναι σαφές.
Αυτό που είναι εντελώς ασαφές, είναι το ερώτημα:
Εσείς τί περιμένετε;
Πριν μερικά χρόνια δούλευα σε ένα κανάλι που ήταν ανταγωνιστικό με το κανάλι που είχε τη «Ζούγκλα» ο Τριανταφυλλόπουλος. Περνούσα τριαλαρούμ-τριαλαρά έξω από την αίθουσα συσκέψεων της εκπομπής που είχε στην κόντρα της τον Μάκη.
-Ρε συ Μάνο, για πες μας εσύ που πας στις εκπομπές του Μάκη, τί κάνει καλύτερα από μας;
-Φέρνει γυναίκες… τους είπα ατάκα… και δεν χρειάζεται να πηγαίνει κανείς καλεσμένος για να το καταλάβει… αρκεί κι ο καναπές του σπιτιού…
Είπαν καλά «μαλακίες του Αντώναρου» και κάλεσαν για ξεκάρφωμα την (αγαπημένη) Λιλή Ζωγράφου….
Έχω πάει σε πάμπολες εκπομπές του Μάκη… έχω κάτσει δίπλα σε Σταρ Ελλάς, σε καθηγήτριες Πανεπιστημίων, σε μαμάδες παικτριών ριάλιτι, στην κ. Πασχάλη (φυσικά και τον Πασχάλη), την Τιτίκα Στασινοπούλου που μιλούσε σιγανά στο κινητό της με μια φίλη της για εντελώς άσχετα θέματα και την Κατερίνα Γιατζόγλου, που παρφουμαριζότανε ανα 3 λεπτά… Δεν συμφωνούσα παντα μαζί τους, αλλά διάολε τα λενε διαφορετικά τα πράγματα… Και αυτό φτάνει μέχρι τον καναπέ….
Επειδή έγραψα τον τελευταίο καιρό μερικά πράγματα για την τηλεόραση, μου την πέσανε τα κανάλια για να βγω να τα πω στον αέρα.
Δεν κατάλαβα. Άμα θέλω εικόνα… βάζω την camera μου και τα λέω κανονικά. Προς το παρόν βαριέμαι.
Το σύστημα δεν τον κτυπάς από μέσα… αυτά είναι ξεπερασμένες λογικές. Aν το κτυπήσεις από μέσα θα σε καταπιεί….Ό,τι έχω να πω το γράφω στο net… εδώ… στo blog μου ή όπου αλλού γουστάρω… Όποιος θέλει να του πω για την τηλεόραση στην τηλεόραση δεν γίνεται… σόρρυ…. αν θέλει πάλι τόσο πολύ, δεν έχει παρα να έρθει στο σπίτι μου να τον βιντεοσκοπήσω και να ανεβάσω –YouTube- την κουβέντα μας στη zougla.gr.
Καθόλου κακή ιδέα ε;
