Τα ελληνικά καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης μοιάζουν σκόπιμα να έχουν αναφερθεί μόνο σποραδικά και καθυστερημένα στην οργή που ξεσήκωσε στη Σερβία η πρόταση της κυρίας Μπακογιάννη, σε αναφορά της τον Μάρτιο, να ενταχθεί το Κόσοβο στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο, με φίλους σαν τη Μπακογιάννη η Ελλάδα δε χρειάζεται εχθρούς. Οι Βρυξέλλες και η Ουάσινγκτον μπορεί κάλλιστα να έχουν υπάρξει ενοχλημένες με τη στάση της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Σλοβακίας, της Κύπρου και της Ρουμανίας, εν τούτοις ασκούν αυξανόμενη παρασκηνιακή πίεση στην Ελλάδα, το πειραματόζωο της ΕΕ. Η ανόητη, ανθελληνική, πρόταση της Μπακογιάννη είναι επικίνδυνη για την Κύπρο, η οποία βλέπει την αναγνώριση του Κοσόβου ως παραγνώριση της τουρκικής κατοχής μέρους της επικράτειάς της, με τον ίδιο τρόπο που το ΝΑΤΟ κατέχει μέρος της σερβικής επικράτειας. Βλέπουμε εδώ την Ελλάδα να προδίδει την Κύπρο για άλλη μια φορά και να προωθεί ίσως και αναγνώριση του κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου, καθώς και να ταλαιπωρεί τις σχέσεις της με τη Σερβία, η οποία βλέπει την πρόταση της Μπακογιάννη ως προδοσία, δεδομένης της υπόσχεσης του πρώην Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στον Σέρβο Πρωθυπουργό Βούτσιτς, τον Ιανουάριο του 2017, ότι η Ελλάδα δεν θα αναγνώριζε το Κόσοβο.
Η άγνοια της Μπακογιάννη είναι εξόφθαλμη: αν πράγματι θεωρεί ότι η ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης θα βελτιώσει τη δημοκρατία, όπως διατείνεται, τότε θα πρέπει να κάνει το ίδιο και για το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου. Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το ότι ο Βούτσιτς την αποκάλεσε δειλή. Είναι πράγματι η χρήσιμη ηλίθια της Αμερικής.
Η όχι καλά επεξεργασμένη πρότασή της αποτελεί κορυφή του παγόβουνου για την Ελλάδα, η οποία θα έχει επικίνδυνες παρενέργειες: όχι μόνο την υπονόμευση των ελληνοσερβικών σχέσεων, αλλά και την καταστροφή των αξιοπρεπών σχέσεων με τη Ρωσία, το μεγαλύτερο υποστηρικτή του σύγχρονου ελληνικού κράτους τον 19ο αιώνα. Χωρίς την ανάμειξη της Ρωσίας, η Ελλάδα δεν θα είχε κερδίσει την ελευθερία της όσο νωρίς το έκανε. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, η Βρετανία έγινε όλο και πιο εμμονική με τη φιλία της Ελλάδας με τη Ρωσία. Παρόλες τις φυσικές ιστορικές σχέσεις του ελληνικού λαού με τη Ρωσία, η βρετανική διπλωματία των κανονιοφόρων σήμαινε ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις έπρεπε να συμμορφώνονται με τη βρετανική γραμμή: έτσι, το 1919, ο Στρατηγός Πλαστήρας πολέμησε εναντίον των Μπολσεβίκων στην Ουκρανία, πράγμα που οδήγησε στην απόφαση της Ρωσίας να υποστηρίξει τον Ατατούρκ. Η Ρωσία άρχισε να μην εμπιστεύεται την Ελλάδα. Αυτή η δυσπιστία είναι τώρα χειροπιαστή.
Λίγα έχουν αλλάξει σήμερα, πέρα από τις ονομασίες και τις αποχρώσεις. Η Βρετανία, έχοντας παραδώσει την Ελλάδα στην Αμερική το 1947, παρακολουθεί ακόμα εκ του σύνεγγυς οποιαδήποτε φιλορωσικά αισθήματα στην Ελλάδα, ως μπάτλερ και σύμβουλος της Ουάσινγκτον. Έτσι, όταν οι ΗΠΑ δολοφόνησαν τον Ιρανό Στρατηγό Σουλεϊμανί το 2020, ο Μητσοτάκης έσπευσε να συγχαρεί την Ουάσινγκτον για την παράνομη πράξη της, ενώ οι Γαλλία και Γερμανία δεν το έκαναν. Δύο χρόνια νωρίτερα, η Αθήνα απέλασε δώδεκα Ρώσους διπλωμάτες. Πρόσφατα, τα πράγματα έχουν χειροτερέψει: πρώτα με την υποστήριξη της Ελλάδας στην Ουκρανία μέσω της Αλεξανδρούπολης, σε δουλική συμφωνία με την Αμερική, έπειτα με την πιθανή παράδοση πυραυλικών συστημάτων στην Ουκρανία και τέλος με την προετοιμασία ενός συμφώνου εγγυήσεων ασφαλείας μεταξύ Ελλάδα και Ουκρανίας.
Καθόλου δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει ότι η Εκπρόσωπος του Ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρία Ζαχάροβα, έχει αποκαλέσει την παράδοση βοήθειας στην Ουκρανία ‘κατάφωρη παραβίαση’ των ελληνορωσικών διακρατικών συμφωνιών γύρω από τη στρατιωτική/τεχνική συνεργασία της 30ης Οκτωβρίου του 1995 και γύρω από την παράδοση στρατιωτικού υλικού της 3ης Δεκεμβρίου του 2013, η οποία ρητά απαγορεύει την επανεξαγωγή από την Ελλάδα του στρατιωτικού εξοπλισμού σε τρίτα μέρη χωρίς τη συγκατάθεση της Ρωσίας.
Θα χρειαστεί καιρός, αν ποτέ φτάσουμε εκεί, για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός της Ρωσίας για την Ελλάδα, της οποίας η κυβέρνηση προτιμάει να βοηθάει τον Ζελένσκι αντί να βελτιώνει το παραπαίον Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Συνειδητοποιούν οι πολίτες της Ελλάδας τι συμβαίνει; Γνωρίζουν ή νοιάζονται, ενώ μια από τις πιο ιστορικά αδαείς και αθεράπευτα υποτελείς κυβερνήσεις της συνεχίζει να ξεπουλά τη χώρα της;
