Η art-φωτογράφος του OUTDOORS (Γιώτα Παπαδοπούλου) ήθελε να φωτογραφίσει τις λεπτομέρειες της «Ζούγκλας»… αλλά ντρεπόταν να πάει μόνη της…
Ο Τριανταφυλλόπουλος δεν με είχε πιστέψει ότι η «Κωλόγρια» δεν είναι ένας μουστακαλής τύπος, όπως τον είχαν λανθασμένα πληροφορήσει…
Έτσι, Πέμπτη βράδυ, βρέθηκα με τη Γιώτα και την Κωλόγρια (για του λόγου το αληθές) σε ένα ταξί που μας πήγε στο Alter… στο πλατό που θα παιζόταν η «Ζούγκλα»…
Έχω φάει τα νιάτα μου σαν καλεσμένος αυτής της εκπομπής… Τι «φρουτάκια, τι φακελάκια, τι παράγκες, το τι κλαυθμούς και οδυρμούς έχω ζήσει δεν περιγράφεται… Το τι κόσμο έχω μπινελικώσει live δεν θέλω ούτε να το θυμάμαι…
Μιλάμε για μεγάλη αυτο-ψυχοθεραπεία… τα χώνεις στο μαλάκα απέναντι… που είναι και τηλε-καινούργιος και δεν έχει βρει ακόμα τα πατήματά του (που λένε και οι αθλητικοί…) και την άλλη μέρα σου λένε όλοι «μπράβο» στο δρόμο… ακόμα κι αυτοί που σκέφτονται «κοίτα τον παπάρα!»…
Τώρα τελευταία όλο κάτι συμβαίνει… μια το blog μου… μια τα webTv… μια η Γιώτα «θα έρθεις μαζί μου… έτσι δεν είναι;»… μια η Κωλόγρια που το παίζει ινκόγκνιτο… όλο βρίσκομαι στο πλατό του Alter με μια φωτογραφική ή μια βιντεοκάμερα στο χέρι… να τραβάω πλάνα… και το φίλο μου τον Θεοδόση –τον Θεό της φορητής κάμερας- να μου κάνει πλάκα… τελικά καταλήγω τρώγοντας πτι-φουρ να ψήνω το διευθυντή ειδήσεων, Κοσμά Σφαέλο, να να φέρει την τηλεόραση πιο κοντά στο internet… βρίσκομαι σε καλό δρόμο.
Είχα την ευτυχία νε βρεθώ πολλές φορές μπροστά στις κάμερες είτε σε δική μου εκπομπή, είτε ως καλεσμένος… καλά είναι… δεν λέω… βοηθάει και στο «κάπου σας έχω ξαναδεί εσάς»… όμως περνώντας ο καιρός ανακαλύπτω, φωτογραφίζοντας από τη σκιά έχει πιο ενδιαφέρον…
Αυτή τη φορά έκανα χώρο…
Αυτό μ’ αρέσει ακόμα πιο πολύ…
Τις περισσότερες φωτό τις τράβηξε η Γιώτα και το κείμενο η Κωλόγρια, που ήταν και η guest star… καθώς όλοι ήθελαν να τη γνωρίσουν… ευτυχώς μόνο γράφει μπινελίκια… δεν λέει κιόλας…
Δεν σας λέω λεπτομέρειες… δείτε το video και διαβάστε τις εντυπώσεις.
«Αγαπητοί τηλεθεατές γεια σας. Καλώς ήρθατε στη δεύτερη εκπομπή της Ζούγκλας για φέτος. Σήμερα θα σας πούμε για…. δεν θα κάνω το Μάκη εγώ. Ο Μάκης παίζει το Μάκη από μόνος του. Άλλωστε είμαι γριά και δεν συγκρατώ λόγια. Έργα όμως συγκρατώ. Και χτες είδα πολλά έργα. Γιατί πήγα μαζί με το Μάνο και τη Γιώτα στην εκπομπή του Μάκη.
Ο μον Ντιέ!
Χαμός! Έχετε δει μυρμήγκια να πηγαινοέρχονται στη φωλιά τους; Έτσι πηγαινοέρχονταν οι άνθρωποι. Πάνω κάτω, πέρα δώθε, ζαλίστηκα. Χαρά στο κουράγιο τους τέτοια ώρα. Εμένα έτσι και με βάλεις να σου κάνω δουλειά στις 9 και 10 το βράδυ, θα πάρεις ένα αρχίδι. Αυτοί όμως απέδιδαν. Απέδιδαν σας λέω. Και δε φτάνει αυτό, ήταν κι ευγενέστατοι. Έλα Παναγία μου, σκεφτόμουν, πώς γίνεται αυτό; Μπα, σκεφτόμουν, θα γυρίζουμε την πλάτη μας και θα μας φασκελώνουν. Γυρνούσα απότομα κάτι φάσεις να δω πίσω μου μη με κατατρέχει καμιά μούντζα αλλά μόνο χαμόγελα έβλεπα. Τι σκατά, σκεφτόμουν, αυτοί γιατί είναι χαμογελαστοί και κάτι καριόλες πωλήτριες σε κάτι μαγαζιά του κώλου για να σου πουν καλημέρα πρέπει να τους χαρίσεις κάμπριο; Γιατί τους αρέσει η δουλειά τους, είναι οργανωμένοι, δεν ξέρω, υπάρχει πάντως κάποιος λόγος και όλοι ήταν μια χαρά. Υποθέτω βέβαια πως θα έχουν υπάρξει και οι στιγμές των μπινελικιών αλλά δεν βαριέσαι, παντού συμβαίνουν αυτά.
Πριν την εκπομπή ξέρετε τι κάνουν; Δεν εννοώ αν πηγαίνουν τουαλέτα κι αν μιλάνε στο τηλέφωνο με τη μαμά τους. Αυτό δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι πριν την εκπομπή, κάνουν συμβούλιο να δουν τι θα πουν. Εμείς παρευρεθήκαμε στο συμβούλιο αυτό που είπαν φοβερά και τρομερά πράγματα αλλά δε λέω τίποτα κι ας με λένε Αρτέμη οι φίλοι μου. Εγώ είμαι τάφος σφραγισμένος. Μην ακούτε τι σας λένε. Έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα απ’ αυτά άκουσα βγήκαν στην εκπομπή οπότε μην ψαρώνετε. Μετά από το συμβούλιο, κατεβαίνουν κάτω, προετοιμάζονται, κάθονται στις θέσεις τους, μια καλή κοπέλα μετράει αντίστροφα, τους εύχεται καλή εκπομπή και ξεκινάνε. Περιττό να σας πω ότι όση ώρα ήμουν εκεί, ενώ είχε αρχίσει η εκπομπή, σκεφτόμουν όλο μαλακίες. Παιδικές, μη φανταστείτε. Τύπου, άμα αρχίσει κανείς να κλάνει και να φταρνίζεται δυνατά δε θα ακουστεί; και τέτοια. Γιατί, πίσω από τις κάμερες, σα να λέμε πίσω από σας που βλέπετε την εκπομπή, έχουν ένα τραπέζι που κάθονται κάποιοι κύριοι και κυρίες, που δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί, γιατί εγώ δεν είμαι καμιά περίεργη να ρωτάω, βγάζω συμπεράσματα από μόνη μου, που κι εμείς εκεί καθόμασταν. Και το καλύτερο ξέρετε ποιο είναι; Μας είχαν φανταστικά μπινελίκια. Φαΐ ντε! Τι σαντουιτσάκια, τι γλυκάκια, τι καναπεδάκια, τι σκατουλάκια! Απόλαυση! Έτσι μου έρχεται να πηγαίνω κάθε βδομάδα μόνο για να τρώω. Γύφτος, γύφτος, σόρι, αλλά ήταν γαμάτα. Τι λίγο το’ χετε να βλέπετε εκπομπή λάιβ, να ακούτε τα σχόλια στα διαλείμματα και να χλαπακώνετε και φοβερά μπινελίκια; Σόρι κιόλας!!
Όση ώρα χλαπάκωνα που λέτε κι άκουγα για τη δολοφονία της κοπέλας (εκεί έχουμε καταντήσει, να ακούμε για δολοφονίες και να τρώμε, γάμα τα) σκεφτόμουν ότι όλοι όσοι είναι στο πάνελ μπορεί να πεινάνε, δε διψάνε γιατί νερό τους έχουν, τσακώνονται, αγχώνονται, φωνάζουν, σκέφτονται, κι εμείς πίσω, κύριοι, να τρώμε, να πίνουμε, να καπνίζουμε, να παίζουμε σφαλιάρες, τόμπολα κ.α. Τι να πεις. Υπάρχει αδικία σ’ αυτόν το κόσμο. Από την άλλη, τώρα που το σκέφτομαι, δε γίνεται να σκάσουν όλοι οι καλεσμένοι στην τηλεόραση με μπριός στο στόμα και να τους κρέμεται το μαρούλι από τα δόντια την ώρα που μιλάνε. Άσε που μπορεί την ώρα που μασουλάει κάποιος, να τον βρίσει κάποιος άλλος, να πάει να μιλήσει αυτός που μασούλαγε και ή να πνιγεί και να’ χουμε άλλα ή να φτύσει κανά κομμάτι τόνο στο ντεκολτέ της κυρίας δίπλα. Α πα πα, όχι, καλά κάνουν και δεν τρώνε. Μπορούνε άλλωστε να σηκωθούν στα διαλείμματα και να την κάνουν ταράτσα.
Έτσι που λέτε. Ο Μάνος περιφερόταν, μιλούσε, έβγαζε φωτογραφίες, τραβούσε βίντεο, λύσσαξε με λίγα λόγια, η Γιώτα έβγαζε φωτογραφιάρες κι εγώ έεετρωγααα, ω, τι απόλαυση. Ωραία πέρασα. Φρίκαρα βέβαια λίγο μ’ αυτά που άκουσα για τον ανώμαλο που σκότωσε τη γυναίκα του και για τους τράγους τους παπάδες αλλά μπουκωνόμουν με παστάκια για να ξεχάσω και όλα ντάξει.
Τι να πεις. Σκληρή δουλειά κάνουν, χωρίς πλάκα. Ειδικά όλα αυτά τα παιδιά που είναι από πίσω. Να τα σκέφτεστε αυτά τα παιδιά (όχι εμάς που τρώμε σα γουρούνια, αυτούς που δουλεύουν) όταν βλέπετε εκπομπές. Ξέρετε τι είναι να είσαι συγκεντρωμένος τέτοιες νυχτερινές ώρες; Πολύ δύσκολο. Εγώ θα ήμουν πτώμα συνέχεια άμα δούλευα τέτοια ώρα, ειδικά αν χειριζόμουν κάμερα, λέμε τώρα, το πάτωμα θα τραβούσα ως επί το πλείστον γιατί θα κοιμόμουν και θα έγερνε, γι’ αυτό σας λέω, να τους σκέφτεστε. Ακόμα κι όταν βρίζετε και φασκελώνετε αυτούς που βλέπετε, να τα σκέφτεστε τα παιδιά. Όλα τα παιδιά του κόσμου να τα σκέφτεστε. Και να μη σκοτώνετε τις γυναίκες σας. Και να μη δωρίζετε χωράφια και οικόπεδα στην εκκλησία. Έχουνε δικά τους. Και να έχει καλή επιτυχία η εκπομπή. Και πάντα τέτοια μπινελίκια. Πάω να τσιμπήσω, πείνασα.”
