Γράφει ο Θάνος Κυλάφης
Ξύπνησα λουσμένος με κρύο ιδρώτα. Το τηλέφωνο ήταν από τον μηχανικό.
“Θέλει άξονα το μηχανάκι φίλε”.
Φτου ρε π@@@τη μου ζημιά (για να παραφράσουμε και τους Lost Bodies). Όλοι έχουμε περάσει από το στάδιο που κάτι παθαίνει η μοτοσυκλέτα, το παπί, το σκούτερ, το πατίνι μας και ζητάει μισό με ένα μισθό για να ξαναπάρει τα πόδια του.
Υπάρχουν και χειρότερα – σκέφτηκα. Θυμήθηκα ότι τουλάχιστον άλλαξα λάδια. Όχι εγώ προσωπικά γιατί το ξεχνάω πάντα, αλλά εντάξει η μοτοσυκλέτα έχει λάδια. Είμαι από τους τυχερούς.
Άλλοι μείνανε στην Συγγρού με το παπί να βγάζει καπνούς (True Story). Και όπως πάντα, η τέχνη μιμείται την ζωή (ή η ζωή μιμείται την τέχνη αν είστε οπαδοί του Oscar Wilde – δεν κρίνω) και σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει ένα τραγούδι για να ταυτιστούμε και να ανάγουμε τα συναισθήματά μας σε τέχνη.
Ο Πέτρος Van Ripper (φήμες ότι συνδέεται με την Ολλανδική αριστοκρατία κρίνονται ως αβάσιμες) είναι η φωνή και το μουσικό ντύσιμο γύρω από τους στίχους του Γιώργου Οικονομάκου στο τραγούδι “Το Ρεκτιφιέ”. Και ενώ όλοι οι στίχοι είναι απολαυστικοί, αυτός που χτυπάει περισσότερο είναι το σημείο όπου ο παθών ρίχνει το φταίξιμο σε σαμποτέρ…αλλά μετά αναφέρει ότι δεν έχει ρίξει λάδι στο μοτέρ ούτε για δείγμα.
Shit happens που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι και η ζωή συνεχίζεται. Εμείς θα αλλάξουμε μοτέρ, θα μάθουμε (ελπίζουμε) να είμαστε πιο προσεκτικοί και ο μάστορας θα φτιάξει νέα…βίλα, όπως λέει και το κομμάτι.
