του Νίκου Τσαμάνδουρα
Ο τίτλος μπορεί να παραπέμπει σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο εμπεριέχει μεγάλες δόσεις πραγματικότητας, με Ιάπωνες επιστήμονες να καινοτομούν στο διαχωρισμό του υδρογόνου προορίζοντάς το για καύσιμο!
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η τρέχουσα τάση είναι η ηλεκτροκίνηση. Όμως, ό,τι κινείται με μπαταρίες δεν είναι εντελώς αθώο για το περιβάλλον, καθώς η κατασκευή τους απαιτεί υλικά των οποίων η εξόρυξη όχι μόνο έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον αλλά περιορίζει και σε μεγάλο βαθμό σπάνιους φυσικούς πόρους.
Έτσι, εκεί που πάσχει η ηλεκτροκίνηση έρχονται οι κυψέλες υδρογόνου να σώσουν την κατάσταση, μετατρέποντας το υδρογόνο σε ενέργεια. Το ενδιαφέρον είναι πως η εν λόγω τεχνολογία υπάρχει εδώ και σχεδόν 2 αιώνες, όμως τώρα Ιάπωνες επιστήμονες κατάφεραν –εντός εργαστηρίου- να διαχωρίσουν το υδρογόνο από το απλό νεράκι, μέσω ενός κρυστάλλου και φωτός.
Λίγο προσοχή τώρα να δούμε και τη θεωρία μιας κυψέλης υδρογόνου, η οποία απαρτίζεται από μια άνοδο, μια κάθοδο και μια ηλεκτρολυτική μεμβράνη. Το υδρογόνο περνάει από την άνοδο στην κάθοδο. Στη φάση της ανόδου, ένας καταλύτης διαχωρίζει το υδρογόνο σε πρωτόνια και ηλεκτρόνια. Μετά, τα πρωτόνια περνούν από την ηλεκτρολυτική μεμβράνη ενώ -ταυτόχρονα- τα ηλεκτρόνια από ένα ακόμα κύκλωμα, δημιουργώντας ηλεκτρικό ρεύμα και θερμότητα. Τέλος, στη φάση της καθόδου τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια και το οξυγόνο ενώνονται παράγοντας νερό. Αξίζει να σημειωθεί πως το όλο σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι εντελώς αθόρυβο, δεν έχει κινούμενα μέρη και χαρακτηρίζεται από υψηλή αξιοπιστία. Το αγκάθι της όλης υπόθεσης είναι η παραγωγή και η αποθήκευση του υδρογόνου, καθώς αμφότερες οι διαδικασίες είναι σύνθετες και κοστοβόρες.
Εδώ έρχεται η εξ Ιαπωνίας καινοτομία, όπου με τη χρήση φωτοκαταλυτών (ημιαγωγοί με κρυσταλλική δομή) παράγεται υδρογόνο βουτώντας τους στο νερό. Η επιτυχία του συγκεκριμένου πειράματος έγκειται στη μεγάλη απόδοση σε υδρογόνο, η οποία φτάνει το εντυπωσιακό 96%. Υπάρχει και εδώ ένα προβληματάκι όμως, καθώς το «φως» που απαιτείται είναι σε συγκεκριμένο φάσμα του υπεριώδους και όχι εκείνο της ημέρας.
Όταν όμως θα λυθεί και αυτό, θα είναι η εποχή που οι μπαταρίες θα γίνουν παρελθόν και εμείς απλά θα γεμίζουμε τα ρεζερβουάρ μας με νερό και μια βόλτα στον ήλιο θα αρκεί..
