Κείμενο, Φωτογραφίες: Νίκος Τσαμάνδουρας
Είναι ένα μικρομεσαίο fun bike με την τάση να συγκλίνει προς το «μικρό». Ωστόσο ο νεαρός Δούκας έρχεται να αποδείξει πως η καθημερινότητα δεν συνεπάγεται απαραίτητα με οδηγική ρουτίνα.
Σας είχαμε προϊδεάσει και εδώ για το τι θα περνούσε το Duke επί κρητικού εδάφους, ώστε να σχηματίσουμε μια γνώμη αντικειμενική και όχι ωραιοποιημένη για το ποιόν του μικρού αυστριακού street fighter. Μετά από αρκετά χιλιόμετρα και οδήγηση σε πληθώρα συνθηκών έχουμε κάποια ασφαλή συμπεράσματα που μπορούμε να μοιραστούμε. Το μόνο σίγουρο είναι πως στην εποχή των σύγχρονων Duke –αυτή που απαριθμεί τα περισσότερα τέκνα από άποψη κυβισμών- το 250άρι βρίσκει τη θέση του και την υποστηρίζει απόλυτα. Κάτι όχι και τόσο εύκολο για μια σειρά μοντέλων με ιστορία που τραβάει πίσω στο 1994.
Αισθητικό.. μικρό μεγαλείο
Το να έχεις στην κατοχή σου οποιοδήποτε νέο Duke είναι ένα γεγονός που τραβάει τα βλέμματα αλλά και τις ερωτήσεις των περαστικών. Το 250 πληροί αυτές τις προδιαγραφές. Τα led βασιλεύουν στον τομέα του φωτισμού με εξαίρεση τον κεντρικό προβολέα που έρχεται με λάμπα αλογόνου. Στο μπροστινό φωτιστικό σώμα τα Led θέσεως έρχονται από το μέλλον, όπως και αυτά σε φλας και πίσω φανάρι. Τα χειριστήρια στο τιμόνι έχουν και αυτά έναν πολύ όμορφο κρυφό, λευκό φωτισμό που δείχνει τη λειτουργία τους, ενώ ταυτόχρονα το ήδη γνωστό από το Duke 200 πολυόργανο έρχεται με πληθώρα πληροφοριών, όπως δυο μερικούς χιλιομετρητές, ένδειξη αυτονομίας, θερμοκρασία κα.
Στο κυρίως σώμα της μοτοσυκλέτας θα δούμε τους βασικούς λόγους που το Duke φαντάζει «μεγαλύτερο». Το ρεζερβουάρ έχει δύο όγκους, το βασικό δοχείο καυσίμου χωρητικότητας 15 λίτρων και το πέριξ πλαστικό designάτο περίβλημα που δίνει το κάτι παραπάνω σε διαστάσεις. Από κάτω συναντάμε το όμορφο χωροδικτύωμα που συνθέτει το πλαίσιο και το ετερόχρωμο αντίστοιχο υποπλαίσιο. Εντός του πλαισίου φιλοξενείται ο κινητήρας των 248.8 κυβικών εκατοστών που αποδίδει 30 ίππους στις 9.000 στροφές, ενώ πάνω του αναγράφονται και τα χαρακτηριστικά «KTM Racing», που όπως και να το κάνουμε δίνουν το κάτι τις παραπάνω. Τέλος, κάτω από τον κινητήρα υπάρχει και η όμορφη ποδιά με τις γρίλιες, που έχει πρωτίστως αισθητικό ρόλο. Η «ουρά» είναι σε μίνιμαλ ρυθμούς, με κρυφές λαβές για το συνεπιβάτη, ενώ κάτι που δεν θα βρείτε είναι γαντζάκια για δέσιμο αποσκευών. Τα υλικά στη δυο επιπέδων σέλα είναι άκρως άνετα, ενώ ειδική μνεία αξίζουν τα δισκόφρενα που φέρουν το δικάναλο (άκρως φιλικό και απενεργοποιήσιμο) ABS και φυσικά οι αναρτήσεις της WP που φανερώνουν την ιστορία της εταιρείας σε μη ασφάλτινα –άρα και πιο απαιτητικά- τερέν.
Οδηγώντας το παντού
Τις ημέρες της δοκιμής του Duke η Κρήτη ήταν εν μέσω πρωτοφανούς κακοκαιρίας, που δεν επέτρεψε την «κατάχρηση» που θα θέλαμε. Παρά τις βροχές όμως, η χρήση του ήταν καθημερινή μιας και ο γράφων σπάνια δέχεται τις ανέσεις κάποιου αυτοκινήτου. Στην πόλη η ικανότητα ελιγμών είναι χαρακτηριστική, η κατευθυντικότητά του παιχνιδάκι με τα 150 σχεδόν κιλά να κάνουν το Δούκα… μπαλαρίνα. Το «γκάζι» μπορεί να ξυπνά περί τις 4-5 χιλιάδες στροφές, όμως μετά δεν υπάρχει επιστροφή. Οι 30 ίπποι έρχονται σε περίπου διπλάσιο αριθμό στροφών, απογειώνοντας τη μοτοσυκλέτα. Παράλληλα, ξυπνά στην ακουστική της εκδοχή και η εισαγωγή αέρα, ξύπνημα που φέρνει ένα «βρυχηθμό» που σε κάνει να παίζεις «ψηλά» και ίσως αδικαιολόγητα σβέλτα για αστικό περιβάλλον. Όταν τα πράγματα ζορίσουν, το ABS θα είναι διακριτικό αλλά άκρως αποτελεσματικό, ακόμα και στην περίπτωση της βρεγμένης και λείας ασφάλτου του Ηρακλείου.
Εθνική πάτησε λίγο, ακόμα λιγότερο πίστα, ναι, την πληγή μας εδώ, που ωστόσο μας επιτρέπει τα συμπεράσματα που δε βγαίνουν σε δημόσιο δρόμο. Μεγαλύτερο challenge που τέθηκε στο 250 ήταν η ανάβαση στο οροπέδιο Λασιθίου και πίσω. Μια διαδρομή με απαιτητικές ανηφόρες και στροφές, μέτρια ποιότητα ασφάλτου και συνολικό μήκος μετ΄ επιστροφής περί τα 150 χλμ. Δώσε στροφές στο μικρό Δούκα και πάρε του την ψυχή, ή μάλλον άσε εκείνον να πάρει τη δική σου. Οι ανηφορικές φουρκέτες της ανάβασης μετατράπηκαν σε παιδότοπο, με το κοντέρ να είναι ικανό να δείξει τριψήφια νούμερα σχεδόν συνέχεια παρά τη σφιχτή φύση της διαδρομής.
Επίσης, επειδή μιλάμε για ορεινό σημείο, δε λείπουν και οι διαβρώσεις στην άσφαλτο. Ανωμαλίες που οι αναρτήσεις της WP καταπίνουν επί το πλείστων εύκολα, θυμίζοντας ανώτερης κατηγορίας μοτοσυκλέτα και δίνοντας εμπιστοσύνη που μεταφραζόταν σε όλο και μεγαλύτερες κλίσεις. Στον τομέα «ταξίδι» οι προσδοκίες είναι χαμηλές, όπως σε κάθε γυμνή μοτοσυκλέτα, ωστόσο η ποιοτική σέλα σίγουρα βοηθάει, καθώς επίσης και η ικανότητα του κινητήρα να ρολάρει πάνω από τα 100χλμ/ω χωρίς ενοχλητικούς κραδασμούς.
Επίλογος δύσκολος σαν αποχωρισμός
To 250 Duke είναι μια μοτοσυκλέτα που τη «δένεσαι». Ευκολοδήγητη, ελαφριά, οικονομική σε συντήρηση και κατανάλωση και -κυρίως- διασκεδαστική. Φυσικό περιβάλλον του είναι η πόλη, όπου θα τραβήξει βλέμματα και σχόλια, έχοντας έντονη τη σχεδιαστική επήρεια του θηριώδους 1290. Ψεγάδια; Ναι, ίσως η συναρμογή κάποιων πλαστικών να μπορούσε να είναι καλύτερη, ίσως και κάποια μέταλλα να έπρεπε να έχουν βαφή καλύτερης ποιότητας. Στις 4.390 ευρώ όμως τέτοιου είδους «ελαττώματα» έρχονται δεύτερα, αφενός λόγω της αισθητικής του Kiska, αφετέρου δε για το πόσο «σχολείο» μπορεί να αποδειχθεί για ένα νεαρό αναβάτη το Duke. Μη γελιέστε όμως.. Και νέος να μην είναι ο αναβάτης, σύντομα θα αισθανθεί έτσι ακόμα και αν απλά «κατέβει στο κέντρο για δουλειές»…
Τεχνικά Χαρακτηριστικά
Κινητήρας: Μονοκύλινδρος, τετράχρονος, υδρόψυκτος, τετραβάλβιδος
Χωρητικότητα: 248.8cc
Ιπποδύναμη: 30 PS / 9.000rpm
Ροπή: 24Nm / 7.250rpm
Ύψος σέλας: 830mm
Χωρητικότητα ρεζερβουάρ: 13,4/1,5 ρεζέρβα
Βάρος: 147 κιλά
