Επιμέλεια: Γιώργος Παλληκάρης
Υπάρχουν χώρες (πραγματικά αναπτυγμένες χώρες) στις οποίες όσο και να οδηγήσεις όσο και να περπατήσεις, δεν θα δεις σκουπίδι στην άκρη του δρόμου. Ακόμα και σε απόμερα μέρη, η νοοτροπία των οδηγών είναι να αποθηκεύουν τα σκουπίδια τους και μόλις βρουν κάδο απορριμμάτων να τα πετούν.
Στην Ελλάδα τώρα, το σπάνιο είναι να μην δεις σκουπίδια στην άκρη του δρόμου. Είτε μιλάμε για κεντρικό δρόμο πόλης, είτε χωριού, είτε για κάποιον πολυσύχναστο επαρχιακό, αριστερά και δεξιά του δρόμου υπάρχουν μπουκάλια, ποτήρια καφέ, μπύρες, χιλιάδες αποτσίγαρα μέχρι και ρούχα.
Αυτή η τραγική συνήθεια είναι πρόβλημα της νοοτροπίας και της παιδείας του Έλληνα (είτε οδηγού είτε πεζού). Μάλιστα πέρα από το αισθητικό κομμάτι της υπόθεσης, πέρα από την μόλυνση του περιβάλλοντος (ένα περιβάλλον που μοιραζόμαστε όλοι), τα σκουπίδια είναι και εύφλεκτα υλικά σε περίπτωση πυρκαγιάς.
Εάν οι αρχές εντοπίσουν οδηγό να πετάει από το όχημα του σκουπίδια στον περιβάλλοντα χώρο, τότε βεβαιώνεται πρόστιμο 200 ευρώ και αφαίρεση άδειας και διπλώματος για 2 μήνες. Σε περίπτωση μάλιστα που επιβάτης οχήματος πετάξει τσιγάρο, η πυροσβεστική μπορεί να «κόψει» πρόστιμο μέχρι και 5.000 ευρώ (ανάλογα με το χάρτη επικινδυνότητας).
Το θέμα είναι όμως πως όλοι θα πουν ότι αυτή η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει, όλοι συμφωνούν αλλά ταυτόχρονα το πρόβλημα δεν εξαφανίζεται. Τί θα μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση;
Αρχικά εάν «κοβόντουσαν» περισσότερα πρόστιμα, σίγουρα τα 200 ευρώ και οι 60 μέρες χωρίς αυτοκίνητο θα έκαναν πολλούς να το ξανασκεφτούν. Παράλληλα, η πολιτεία οφείλει να περάσει την οικολογική συνείδηση στα παιδιά από μικρές ηλικίες ώστε να γίνει αυτονόητο στις επόμενες γενιές πως κανείς δεν έχει δικαίωμα να πετάει ότι θέλει όπου το θέλει.
Το μόνο σίγουρο είναι πως είναι ντροπή ενώ ζούμε στο 2023 να συναντάμε εικόνες με ποτάμια σκουπιδιών παράλληλα με τους δρόμους.
