Αντιπροσωπευτική δημοκρατία ονομάζεται το πολίτευμα στο οποίο επικρατεί η δεδηλωμένη λαϊκή πλειοψηφία. Αυτή εξασφαλίζεται από το κόμμα που συγκεντρώνει τουλάχιστον το 38% των ψήφων, ποσοστό με το οποίο εξασφαλίζει το 55% των κοινοβουλευτικών εδρών.
(Ο όρος «δεδηλωμένη», άρα όχι αριθμητικώς αποδεδειγμένη, εκφράζει τον ιδιαίτερο συσχετισμό ανάμεσα στο πραγματικό αποτέλεσμα της κάλπης και στην επαυξημένη έκφρασή του σε βουλευτικούς θώκους.) Τα κόμματα που εκπροσωπούν το υπόλοιπο 62% των ψήφων κερδίζουν αθροιστικά το 45% των εδρών και συναποτελούν τη δεδηλωμένη λαϊκή μειοψηφία.
Προκειμένου να παρακαμφθεί η αναχρονιστική αρχή «ένας πολίτης, μία ψήφος», τα σύγχρονα εκλογικά συστήματα προβλέπουν τον πολλαπλασιασμό της εκλογικής δύναμης των κομμάτων με ειδικούς συντελεστές βαρύτητας, κατά το πρότυπο των πανελληνίων εξετάσεων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το πρώτο κόμμα πριμοδοτείται με τον υψηλότερο συντελεστή, το δεύτερο με τον επόμενο και ούτω καθεξής. Οι ψήφοι των κομμάτων τα οποία δεν καταφέρνουν να συγκεντρώσουν το μίνιμουμ ποσοστό που απαιτείται για την είσοδό τους στο κοινοβούλιο (3% στην Ελλάδα, 5% στη Γερμανία κ.λπ.) πολλαπλασιάζονται με τον συντελεστή μηδέν.
Τα λευκά ψηφοδέλτια παραδίδονται μεν ως έγκυρα στους εκλογείς, καταγράφονται δε ως άκυρα στα επίσημα δελτία των αποτελεσμάτων, καθώς στερούνται της απαιτούμενης ρήτρας βάσει της οποίας αξιολογείται η δημοκρατική υπευθυνότητα κάθε ψηφοφόρου.
«Περί δημοκρατίας» του Νίκου Κουνενή από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
