ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
για μικρούς και μεγάλους
ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΜΙΚΡΟΣ ΚΟΡΑΗΣ»
ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΩΡΑ 11.00
&
ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΩΡΑ 11.00
«33% ΑΝΤΑΡΤΗΣ»
της Αρετής Γεωργοσοπούλου-Μακρέλ
-Παρουσίαση του βιβλίου & συζήτηση-
Το Σάββατο 13 Ιουνίου & το Σάββατο 27 Ιουνίου, ώρα 11.00 θα πραγματοποιηθεί στο βιβλιοπωλείο ΜΙΚΡΟΣ ΚΟΡΑΗΣ (Παπάγου 7 & Αριστοφάνους, Χαλάνδρι), η παρουσίαση του βιβλίου της Αρετής Γεωργοσοπούλου-Μακρέλ, «33% ΑΝΤΑΡΤΗΣ» (εκδόσεις ΜΑΪΣΤΡΟΣ).
Η λιτή και ζωηρή γραφή της Αρετής Γεωργοσοπούλου-Μακρέλ, και η μυθοπλαστική της δύναμη αναπλάθουν μια αληθινή ιστορία, που συνέβη στην Αθήνα και τον Πειραιά τα χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Γεννήθηκε και έζησε προστατευόμενος μέσα σε μια εύπορη οικογένεια. Εκεί γύρω στα 20, φοιτητή, τον βρίσκει ο πόλεμος. Όλα ανατρέπονται. Η ηλικία και ο μαχητικός του χαρακτήρας τον σπρώχνουν να μαζέψει τις δυνάμεις του, να παραμερίσει τη φυσική του αδυναμία…
Βγαίνει μπροστά, πολεμάει, αντιστέκεται. Αφήνεται στα οράματα και τα ιδανικά που τον εμπνέουν και τον καθοδηγούν.
Η ιστορία έχει πολλές διαστάσεις και η αφήγηση είναι συναρπαστική, γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές. Και όμως, όπως λέει η συγγραφέας, «δεν επιχειρείται αποτύπωση ιστορικών γεγονότων εδώ. Μία είναι η κεντρική σκέψη – τίποτα μα τίποτα δεν είναι όπως πριν μετά από έναν πόλεμο. Και αυτό παραμένει επίκαιρο και θα παραμείνει στην σκέψη μας, στη ζωή μας, στη ζωή γειτονικών λαών».
<Έξω απ’ το καφενείο ΕΛΛΑΣ […], ο κόσμος αυτός γράφει την ιστορία του μέσα απ’ αυτό το ξέφρενο ξέσπασμα. Είναι όλοι εκεί. […] Ο Πειραιάς, η πανέμορφη πόλη που γεννήθηκα, θ’ αναστηθεί, θα ξαναζωντανέψει, θα φύγει η σκοτεινιά, η πείνα, ο τρόμος, ο εξευτελισμός. Τους κοιτώ από κοντά, όλοι κλαίνε, μα ξεχωρίζουν αυτοί που κλαίνε και λυτρώνονται, απ’ αυτούς που κλαίνε για εκείνους που έφυγαν γρήγορα, δοξασμένα, δίκαια η άδικα, από γενναίο αντίπαλο ή δειλό προδότη. Εκεί, στην καρδιά του Πειραιά η Ελλάδα δονείται. Οι αρχέγονες μυστικές φωνές της δοξασμένης φυλής ενώνονται με τους ήχους της εκκλησίας και υψώνονται στον ουρανό. Τα ρίγη διατρέχουν το κορμί μου που αρνείται να κουνηθεί, να μη χάσει τίποτα απ’ την μαγεία αυτή, στέκομαι εκεί κι αφήνω τη χαρά και την έκσταση να με συνεπάρει. Τέσσερα χρόνια τρομακτικά, φοβερά που με πλάκωναν, έφυγαν από πάνω μου μονομιάς. Αισθάνομαι γεμάτος, ανθρώπινος, δικαιωμένος και περήφανος που έχω συνεισφέρει κάτι ελάχιστο κι εγώ για αυτή τη μεγαλειώδη και μοναδική στιγμή.>
