Πλάσματα γεμάτα αγάπη και αφοσίωση, πλάσματα που μπορούν να ενθουσιαστούν με το παραμικρό και ικανά να αντλούν ατέλειωτη απόλαυση ακόμη και από μικροπράγματα, και βέβαια πλάσματα που, ανάμεσα σε τόσα άλλα, μας διδάσκουν τη μεγάλη αξία της συγχώρεσης, οι σκύλοι δεν είναι απλώς «ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου». Είναι, ή μπορούν να γίνουν, και εξαιρετικοί δάσκαλοι, για τον καθένα από εμάς.
Αρκεί να έχουμε τα αυτιά, τα μάτια και την καρδιά μας ανοιχτά.
Ο συγγραφέας Κυριάκος Αθανασιάδης, αντλώντας από την καθημερινή εμπειρία του με τα δικά του σκυλιά, κατηγοριοποιεί τις πενήντα κυριότερες και πιο χαρακτηριστικές ιδιότητες των σκύλων, και μας δείχνει πώς μπορούμε να μάθουμε από αυτές για να έχουμε μια πιο δημιουργική, πιο παραγωγική και, εντέλει, πιο ευτυχισμένη ζωή.
Πενήντα μαθήματα ζωής για την καθημερινότητα, που αποδεδειγμένα μας βελτιώνουν ως ανθρώπους.
Προδημοσίευση του βιβλίου
Πολλοί σκύλοι έχουν βρεθεί µέσα σε τροµερά δύσκολες καταστάσεις. Έχουν κακοποιηθεί, έχουν µείνει δεµένοι σε αυλές ή πίσω από µάντρες, έχουν κοιµηθεί σε µπαλκόνια ή ολοµόναχοι σε ένα χωράφι, µε µια βαριά ή σφιχτή αλυσίδα στον λαιµό, κάτω από τη βροχή και µέσα στο κρύο.
Έχουν αναγκαστεί να παλέψουν ή έχουν µείνει αβοήθητοι στην αρρώστια τους και στον πόνο. Όµως τα έχουν ξεπεράσει όλα αυτά. Τα έχουν αφήσει πίσω τους.
Και πλέον είναι υγιείς, ευτυχισµένοι και µε λαµπερά, ζωηρά µάτια. Γιατί, κάποια στιγµή στη ζωή τους, πήραν και έδωσαν αγάπη. Το πρώτο αφορά εµάς· το δεύτερο εκείνους – και ξέρουν να το κάνουν πολύ καλά.
Αν η ζωή, η λογοτεχνία ή οι σκύλοι μπορούν να μας μάθουν κάτι, είναι ότι τίποτα δεν συμβαίνει για πάντα. Ακόμα κι ένας βράχος μπορεί να γίνει τρίμματα, να χαθεί – και να ελευθερώ- σει ένα μονοπάτι. Για την ακρίβεια, εκείνο το μοναδικό μονο- πάτι που χρειαζόμασταν, καθώς δεν υπήρχε τίποτε άλλο στον δρόμο μας.
Δεν είναι πάντα εύκολο να αλλάξει μια κατάσταση που μας επηρεάζει αρνητικά, που μας δυσκολεύει και μας στοιχειώνει ή που απλώς είναι άβολη. Αλλά τελικά πάντα αλλάζει. Όσο κι αν μας τρομάζει αυτό που ζούμε σήμερα, όσο κι αν μπορεί να μας καταβάλλει και να μας κάνει να αισθανόμαστε αδυναμία ή και απόγνωση, κατά βάθος ξέρουμε όλοι –το είδαμε και στο #1– πως οι αλλαγές είναι νομοτελειακές, όπως ακριβώς και η πρόοδος για μια κοινωνία και για το σύνολο των κοινωνιών. Και πά- λι, αν δεν μιλάμε για κάτι οριστικό όπως ο θάνατος ή για μια αρρώστια που δεν γιατρεύεται, δεν μπορούν να υπάρξουν εξαιρέσεις εδώ. Τελικά, αργά ή γρήγορα, όλα περνούν. Είναι ο τρόπος που έχει η ζωή να αλλάζει το δέρμα της, το «πουκάμισό» της. Είμαστε εμείς οι ίδιοι εκείνο το παλιό δέρμα, και είμαστε εμείς οι ίδιοι εκείνοι που συνεχίζουμε να προχωράμε.
Ο φόβος, λένε, ξεπερνιέται με την αγάπη. Και με την εμπιστοσύνη, θα προσθέταμε. Το παράδειγμα των σκύλων είναι χαρακτηριστικό. Δεν υπάρχει κανείς μας που να μην ξέρει μια συγκινητική ιστορία για έναν σκύλο που ξεπέρασε τον φόβο του –έναν φόβο κυτταρικό, έναν φόβο καταλυτικό και «μόνιμο»– με την αγάπη που του έδειξαν κάποιοι. Όλοι ξέρουμε, ή έχουμε ακούσει, για σκύλους που υπήρξαν άγριοι, έως και επικίνδυνοι, για σκυλιά που δεν μπορούσες να τα πλησιάσεις από τον φόβο ότι θα σε τραυματίσουν. Σκυλιά που είχαν περάσει μια τρομερά δύσκολη ζωή, σκυλιά που πετά- χτηκαν σε αυλές, που βασανίστηκαν, που χτυπήθηκαν ξανά και ξανά, που πείνασαν και αρρώστησαν και εξαπατήθηκαν, σκυλιά που πήραν μέρος σε απάνθρωπους «αγώνες» με άλλα μαχητικά σκυλιά ανάμεσα σε κραυγές από άρρωστους ανθρώπους, σκυλιά που έμοιαζαν όντως επικίνδυνα – και πράγματι ήταν. Σκυλιά εντέλει, που όταν κάποιοι τα εμπιστεύτηκαν και τους έδειξαν ότι είναι καλό να αγαπάς και να σε αγαπάνε –καλό και αρκετό– έγιναν σχεδόν από τη μια στιγμή στην άλλη ήμερα και πιο φιλικά κι από ένα αρνί.
Δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε ένα τρομαγμένο σκυλί και στον δικό μας τραυματισμένο εαυτό.
Το μόνο που χρειάζεται είναι μια αλλαγή οπτικής, ένα νέο περιβάλλον, δυο λόγια που θα ακούσουμε με κλειστά, ίσως και λίγο δακρυσμένα, μάτια.
Η ανασφάλειά μας, που γεννά τον φόβο και μια διαρκή, ανώφελη αυτοκριτική, αυτό το βάρος που πιέζει το στήθος μας, μπορεί να φύγει, και συχνότατα φεύγει όταν τα καταφέρουμε να βρούμε ό,τι στ’ αλήθεια –κατά το κοινώς λεγόμενο– «ψάχναμε από πάντα». Συνήθως αυτό το κάτι είναι τόσο απλό και δωρεάν όσο τα πιο ακριβά, τα πιο πολύτιμα πράγματα στο σύμπαν: ένα χέρι, μια κουβέντα ή ένα χαμόγελο.
Χωρίς να ξεχνάμε πως εδώ κινδυνεύουμε διαρκώς να ολισθήσουμε στην ηθικολογία, έχουμε υποχρέωση να το πούμε: η αγάπη μπορεί να νικήσει τα πάντα· και χωρά ακόμα και εκεί που φαίνεται ότι δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο, και οπωσδήποτε όχι για τίποτα καλό. Μα να που τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ποτέ δεν ήταν.
Οι αλλαγές είναι συνώνυμο της ζωής. Μπορούν να συμβούν. Συμβαίνουν.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Κυριάκος Αθανασιάδης είναι συγγραφέας. Ζει με τη γυναίκα του, τη συγγραφέα και δημοσιογράφο Κική Τσιλιγγερίδου, στη Θεσσαλονίκη, παρέα με μία γάτα, τη Φαντομά, και τρία σκυλιά: τον Αρσέν, την Άγκαθα και τη Νουάρ. Από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος κυκλοφορούν τα βιβλία του Πήραμε σκύλο και Πήραμε (;) γάτα.
